Η κυρία Ελένη Τζαΐραγα, απλοϊκή και αγράμματη, η οποία δεν είχε διαβάσει ποτέ της επιστημονικά συγγράμματα που να αφορούν σε ψυχικά φαινόμενα, αλλά ούτε είχε ακούσει ποτέ της να γίνεται λόγος περί πνευματισμού ή άλλου παρόμοιου ζητήματος, που θα μπορούσε να την είχε επηρεάσει, είδε μια νύχτα Σαββάτου το εξής όνειρο:

Είχε δει, λοιπόν, ότι ήταν Κυριακή απόγευμα και το ρολόι έδειχνε πως ήταν 5:00 μ.μ. Εκείνη την ώρα έφερναν τον γιο της, τον Μάνθο, νεκρό πάνω σε φορείο, σκοτωμένο από απροσεξία από το όπλο ενός άλλου κυνηγού, κατά τη διάρκεια κυνηγιού αγριόπαπιας στη Λίμνη των Ιωαννίνων.

Το πρωί της Κυριακής, λοιπόν, έντρομη, αφηγήθηκε στον γιο της το χειρότερο όνειρο για μια μάνα και του συνέστησε να μη συμμετάσχει στο κυνήγι που είχε προγραμματίσει. Εκείνος γέλασε μαζί της τρυφερά και αφού αστειεύτηκε για την υπερβολή της, δεν ανέβαλε τα σχέδιά του.

Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα έγιναν όπως ακριβώς τα είχε ονειρευθεί η δύστυχη μητέρα. Ένας από τους κυνηγούς, που δεν είχε υπολογίσει σωστά την απόσταση, σκότωσε κατά λάθος τον Μάνθο. Κατόπιν μεταφέρθηκε νεκρός πάνω σε φορείο στο σπίτι του, την ώρα που το ρολόι σήμαινε 5 ακριβώς. Εκείνοι που κουβαλούσαν το φορείο, ήταν τα ίδια άτομα που είχε δει η μητέρα του στο προφητικό της όνειρο”.