Λόγω έντονων τηλεκινητικών φαινομένων στη Λαμία εκλήθη από τον εν ενεργεία ταγματάρχη κ. Δημ Γαρδίκη ο πρόεδρος της Ε.Ψ.Ε. για να ερευνήσει την αιτία. Αυτά σημειώθηκαν στο μικρό διώροφο σπίτι του ξενοδόχου κ. Κωνστ. Στούκα, στον πάνω όροφο, στον οποίο κατοικεί ο ίδιος με τη γυναίκα του και τα μικρά παιδιά του από τα οποία το μεγαλύτερο είναι 11 ετών. Μαζί τους μένει και η υπηρέτρια Μαρία Χανή 13 χρονών από το χωριό Φτέρη. Λόγω του ότι τα τηλεκινητικά φαινόμενα εμφανίζονται κυρίως στις παραμονές της εφηβείας σαν πρώτη «ύποπτος»φάνηκε αμέσως η Μαρία. Η Μαρία δεν παρουσίαζε καμία ιδιαιτερότητα και δεν υπνωτιζόταν. Κάποια στιγμή που προσβλήθηκε από ελονοσία ο γιατρός που την πρόσεχε κατέθεσε πως κατά τη διάρκεια της αρρώστιας παρατήρησε περίεργες αυξομειώσεις της θερμοκρασίας. Έναρξη των φαινομένων : Η οικογένεια προσέλαβε τη Μαρία τον Ιούνιο του 1926 χωρίς να εκδηλωθεί κάποιο φαινόμενο. Τα φαινόμενα άρχισαν στις 20 Σεπτεμβρίου του 1928 (δηλ. με το δωδέκατο έτος, όταν ο οργανισμός αρχίζει να ετοιμάζεται για την έμμηνο ροή) όταν εκδηλώθηκε σφοδρός λιθοβολισμός του σπιτιού. Από το πρωί μέχρι της 9 το βράδυ έπεφταν γύρω στις 20 πέτρες καθημερινώς μεγέθους από χαλικιού μέχρι 1-1,5 κιλού οι οποίες δεν προξένησαν καμία ζημιά εκτός από το σπάσιμο 5 τζαμιών. Τα φαινόμενα αποδόθηκαν σε κάποιο κακόβουλο και κλήθηκε η αστυνομία η οποία αν και ενέργησε έντονα δεν μπόρεσε να ανακαλύψει τίποτα. Από τότε ο λιθοβολισμός δεν σταμάτησε μέχρι σήμερα (Δεκέμβριος 1929), εκτός από μία διακοπή ενός μηνός όταν η οικογένεια πήγε για παραθέριση στο χωριό Καστανιά ελπίζοντας να σταματήσει το φαινόμενο. Μάταια όμως. Και εκεί το φαινόμενο εξακολουθούσε να συμβαίνει. Περιορίστηκε μόνο σε ορισμένη ώρα από 1-2 το μεσημέρι και με διαλείμματα 2-3 ημερών. Να σημειωθεί πως αρχικά είχε αποκλειστεί η ανάμιξη της Μαρίας όχι μόνο λόγω του χαρακτήρα της αλλά και λόγω της λεπτής κατασκευής της, θα ήταν αδύνατο να ρίξει πέτρες τόσο μεγάλες, πόσο μάλιστα όταν ο λιθοβολισμός εξακολουθούσε και όταν ήταν απούσα και μάλιστα σε απόσταση μέχρι και 500 μέτρα. Με το που γύρισαν στη Λαμία εξακολούθησε και πάλι ο λιθοβολισμός. Από τις 27 Οκτωβρίου μέχρι της 30 έσπασαν άλλα πέντε τζάμια. Την 1η Νοεμβρίου έπεσε μία πέτρα 1,5 κιλού και μετά από 2-3 μέρες ακολούθησε διακοπή 13 ημερών. Το περίεργο είναι πως όταν οι πέτρες πέφτουν δεν προξενούν παρ’ όλο το βάρος τους σοβαρές ζημιές. Κάποιες φορές που χτυπήθηκαν άτομα από τις πέτρες ανάφεραν πως ήταν σαν να είχαν χάσει το βάρος τους, ένας μάλιστα χωροφύλακας που δέχτηκε μία σε μέγεθος παλάμης, μόλις που την αισθάνθηκε. Μία άλλη που ζύγιζε 1,5 οκά στάθηκε στη βέργα της κληματαριάς, μια άλλη επίσης ογκώδες δεν έσπασε καν το πλακάκι της εισόδου όταν έπεσε. Μετακίνηση αντικειμένων : Την 15η Νοεμβρίου 1928 τα φαινόμενα πήραν απότομα άλλη μορφή. Άρχισαν μετακινήσεις αντικειμένων. Η μορφή των φαινομένων εξέπληξε την οικογένεια. Αναγκάστηκαν να καταφύγουν στη θρησκεία χωρίς κανένα όμως αποτέλεσμα. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, τα φαινόμενα εντάθηκαν. Άρχισαν τώρα οι βίαιες εκσφενδονίσεις εικόνων, λιβανιστηριών κλπ. μέσα στο σπίτι. Αγιασμοί και ευχέλαια γίνονταν συνεχώς από τον παπά-Σπύρο Σπυρόπουλο, ο οποίος καυχιόταν πως «είναι ισχυρός με τον Σατανά», χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα πέρα από τη φυσική μείωση του θρησκευτικού γοήτρου. Πάντως και οι οικοδεσπότες αλλά και πολλοί γνωστοί και φίλοι συνήθισαν το αβλαβές φαινόμενο και πήγαιναν για να δουν τις μετακινήσεις. Κάποιοι μάλιστα έπαιρναν το αντικείμενο και το ξαναέβαζαν στη θέση του λέγοντας «Θα μείνεις εκεί!». Αλλά και πάλι αυτό επαναλάμβανε τη μετακίνησή του. Ένας από αυτούς που παρακολούθησαν τα φαινόμενα ήταν και ο ταγματάρχης Δημ. Γαρδίκης ο οποίος γνωρίζοντας το έργο της Ε.Ψ.Ε. περί τηλεκινησίας καθησύχασε τους οικοδεσπότες. Τα φαινόμενα άρχισαν με την απότομη μετακίνηση της μηχανής του ραψίματος σε απόσταση 3 μέτρων μαζί με τη ξύλινη θήκη της. Το μαγκάλι επίσης με τα κάρβουνα αναποδογύρισε τρεις φορές, τη μία μάλιστα με ένα δοχείο που περιείχε οινόπνευμα. Τα συμβάντα άρχισαν να συγκεντρώνουν πολύ κόσμο ο οποίος ερχόταν να πληροφορηθεί και να τα πιστοποιήσει. Μετά τους αγιασμούς όπως είπαμε τα τηλεκινητικά φαινόμενα συγκεντρώθηκαν στις εικόνες, τα λιβανιστήρια, τα καντήλια κλπ, Μία μεγάλη εικόνα του Αγ. Νικολάου και δύο μικρότερες μεγέθους μισής παλάμης, εκσφενδονίζονταν συνεχώς από το εικονοστάσιο του δωματίου, το οποίο βρισκόταν 2 ½ μέτρα ψηλά. Αυτές αφού διέγραφαν μια καμπύλη τροχιά έβγαιναν έως έξω στη πλακόστρωτη είσοδο. Οι εικόνες μετά από λίγο ράγισαν και έσπασαν από τις πτώσεις ενώ ένα ορειχάλκινο λιβανιστήρι παραμορφώθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε η οικοδέσποινα το αποτελείωσε πετώντας το από τα νεύρα της στο πάτωμα! Από τότε άρχισε να θυμιάζει ανάβοντας λιβάνι σε κομμάτια από κεραμίδι αλλά και αυτά άρχισαν να τινάζονται σπασμένα πάνω στο έδαφος 4-5 φορές τη μέρα, ενώ το χαρτί όπου είχε το λιβάνι διαρκώς χυνόταν και κάποια φορά ήρθε και χτύπησε πάνω στο μέτωπο ενός από τα παιδιά της. Η σακούλα με τα φυτιλάκια δεμένη με υφασμάτινη κορδέλα και βρισκόμενη στο παράθυρο της εισόδου πεταγόταν κάθε λίγο και κοβόταν και η κορδέλα. Επίσης το ίδιο συνέβαινε και σε ένα τενεκεδένιο κουτί που είχε και αυτό μέσα φυτιλάκια για το καντήλι και βρισκόταν στο δωμάτιο. Με αυτό μάλιστα γελούσε πλέον και η οικοδέσποινα, το έβαζε πάλι στη θέση του λέγοντας «Θα μείνεις εδώ!». Μόλις όμως έφευγε από το δωμάτιο αυτό έπεφτε πάλι. Η κουμπάρα της οικοδέσποινας κ. Ευφροσύνη Λαναρά, βλέποντας τη σακούλα με τα φυτιλάκια να φεύγει όπου και να την έδεναν είπε : «Άφησε, θα τη δέσω εγώ τώρα». Αλλά και πάλι την είδε να εκτοξεύεται. Σε αυτό το περιστατικό ήταν παρούσα και η κ. Αργυρώ Πετροπούλου. Το τελευταίο αυτό φαινόμενο το πιστοποίησε και ο αντισυνταγματάρχης κ. Ηλίας Κόλιας, ο ταγματάρχης κ. Δημ. Μουντούρης, ο κ. Δημ. Καραγκούνης και ο Βας. Φέκας. Μάλιστα ο ταγματάρχης κ. Δημ. Γαρδίκης επειδή ήθελε να δει τα αντικείμενα εν κινήσει, κρύφτηκε πίσω από τη πόρτα αμέσως μετά από ένα αγιασμό και κοίταξε μέσα από τη χαραμάδα. Μόνο όμως από το κρότο του σπασμένου κεραμιδιού με το λιβάνι ειδοποιήθηκε για το γεγονός. Μετά τα παραπάνω άρχισαν να πέφτουν τα καθίσματα ιδίως αυτά που είχαν ξύλινα χερούλια, όπως μας πιστοποίησε ο γιατρός κ. Μουσάτος. Ενώ αυτός έκανε ένεση σε ένα από τα μικρά παιδιά και η Μαρία ήταν στην αυλή πετάχτηκε ένα κάθισμα σε απόσταση 4 μέτρων και έσπασε, μετά από λίγο πετάχτηκε και ένα εικόνισμα το οποίο διέγραψε καμπύλη τροχιά προς την είσοδο. Το πιο αστείο όμως περιστατικό ήταν του Νικολάου Χασιάκου ιεροσπουδαστή ο οποίος έλεγε πως δεν πίστευε σε αυτά τα πράγματα και γι’ αυτό ήρθε για να πειστεί. Ενώ λοιπόν καθόταν στην είσοδο ήρθε από το μαγειρείο μια χιλιάρικη γεμάτη έως τη μέση με λάδι η οποία έσπασε στο πόδι του καθίσματός του. Ένα θραύσμα μάλιστα τον τραυμάτισε στο σαγόνι και επειδή το αίμα δεν σταματούσε να τρέχει έφυγε για να περιποιηθεί το τραύμα. Ο καφεπώλης Ιωάννης Χατζόπουλος είδε ένα μικρό εικονισματάκι και πλακάκια να εκσφενδονίζονται σε απόσταση τριών μέτρων ενώ δεν ήταν κανείς στο δωμάτιο. Η θεία του μάλιστα κ. Παναγιώτα Αλεξάκη το ξανάβαλε στη θέση του, αυτό όμως πάλι εκσφενδονίστηκε. Η ίδια βλέποντας την σακούλα με τα φυτιλάκια να φεύγει παρ’ όλο που την έδεναν στο παράθυρο την έδεσε στερεά με κορδόνι, το οποίο δεν κόπηκε όπως η πρώτη κορδέλα μετά την πάροδο της ώρας. Η κ. Στέλλα Κούτρα και ο κ. Κωνστ. Ρουχούτης υποδηματοποιός ερχόμενοι στο σπίτι το βράδυ του Σαββάτου στις 10 κάθισαν στην είσοδο όταν άκουσαν θόρυβο και είδαν ότι είχε εκσφενδονιστεί και πάλι η εικόνα χωρίς να είναι κανείς στη τραπεζαρία. Τα πιο περίεργα από τα φαινόμενα διαδραματίστηκαν στο ισόγειο όπου κατοικεί η Σπυριδούλα Κιτιάκη η οποία έπασχε από ελονοσία, μαζί με το δεκάμηνο παιδί της και τον σύζυγό της ο οποίος λείπει κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας λόγω της εργασίας του. Την 10 π.μ. η Σπυριδούλα είχε βάλει το παιδί στο κρεβατάκι του το οποίο είχε γύρω γύρω σιδερένια κάγκελα και το σκέπασε με δύο κουβέρτες. Τη στιγμή εκείνη περνούσε η ξαδέρφη της και βγήκε στη πόρτα για να την χαιρετήσει, σε απόσταση δεκαπέντε μόλις βημάτων από το κρεβάτι του παιδιού. Αμέσως όμως η ευρισκόμενη στο δρόμο Μαρία κοιτάζοντας από το παράθυρο μέσα στο δωμάτιο της είπε : «Κυρία Σπυριδούλα, ο μπέμπης φωνάζει.» Έτρεξε τότε μέσα χωρίς να προφτάσει να μιλήσει με την ξαδέρφη της και βρήκε το παιδί της σε απόσταση δύο μέτρων από το κρεβάτι σκεπασμένο πάντα με τις κουβέρτες του αλλά καθιστό. Η Σπυριδούλα εξεπλάγη τότε γιατί όχι μόνο το παιδί δεν μπορούσε να βγήκε μόνο του λόγω του ότι τα κάγκελα του κρεβατιού ήταν ψηλά (1,5 μ.) και δεν υπήρχε κανείς στο σπίτι, αλλά και γιατί το παιδί δεν έκλαιγε ούτε και φαινόταν τρομαγμένο. Πήρε τότε το παιδί στην αγκαλιά και διηγήθηκε το συμβάν στις Αθηνά Σαφάκια, Στέλλα Κούτρα, και στη Μαρία, συζητώντας αν θα έπρεπε να συσχετίσουν το συμβάν με τα φαινόμενα. Ξαφνικά όμως έπεσε μία καρέκλα και όλοι τρόμαξαν, έπειτα η Σπυριδούλα μη μπορώντας να εξηγήσει τη πτώση της καρέκλας είπε στη Μαρία : «Εσύ την έσπρωξες!» Επειδή όμως η Μαρία το αρνήθηκε επίμονα η Σπυριδούλα άρχισε να φοβάται «Πάμε να φύγουμε. Εγώ φοβάμαι», είπε. Την ίδια στιγμή είδαν ξαφνικά ένα τετράγωνο τραπέζι άνω των 30 οκάδων και με μεταλλικές βάσεις να μετατοπίζεται μόνο του γύρω στο μισό μέτρο. Τότε όλες πανικόβλητες όρμησαν έξω από το δωμάτιο. Η Σπυριδούλα δεν ήθελε με κανένα τρόπο να μπει μέσα λέγοντας : «Που είναι ο Γιώργος να πάρουμε τα πράγματα να φύγουμε»