Το έτος 1665 τον Οκτώβριο μήνα, μία Οθωμανή γέννησε στην Ακρόπολη ένα φοβερό τέρας μετά από εννέα μήνες κύηση. Με το που γεννήθηκε πήδησε αμέσως στη γη, άρχισε να περπατάει, να κραυγάζει και να τραυλίζει λέξεις οι οποίες έμοιαζαν με γαυγίσματα σκύλου. Είχε αυτιά που έμοιαζαν με του λαγού, το ρύγχος του έμοιαζε με λιονταριού, τα μάτια του σπινθηροβολούσαν και δύο μεγάλα δόντια έβγαιναν από το στόμα του. Τα πόδια του ήταν σαν πόδια παιδιού ενώ τα χέρια του σαν του γρύπα, όσο για το φύλο του ήταν αδύνατο να διακριθεί. Ο Βοεβόδας και ο Καδής, ο διοικητής και ο δικαστής της πόλης δηλαδή, το επισκέφτηκαν τρεις μέρες μετά τη γέννησή του και αποφάσισαν τη θανάτωσή του. Διέταξαν να ανοιχτεί μεγάλος λάκκος και αφού βάλουν το τέρας να το γεμίσουν με πέτρες. Ο κύριος Fouchon Γάλλος χειρούργος ο οποίος έμενε τότε στην Αθήνα, παρακάλεσε τις αρχές να του επιτρέψουν να ταριχέψει το πτώμα και να το πάρει στη Γαλλία. Οι Τούρκοι όμως αρνήθηκαν λέγοντας ότι ήταν δαίμονας του οποίου δεν έπρεπε να διατηρηθεί η ανάμνηση. Επίσης οι Τουρκικές αρχές απαγόρεψαν να πλησιάσει κανείς το λάκκο που είχε θαφτεί το τέρας.