Το 2011 είχα φύγει από το μεγάλο πεύκο που εμένα και πήγα Θεσσαλονίκη για λίγο καιρό για δουλειά. Στην Νεάπολη την πρώτη μέρα που είχα νοικιάσει καθώς περίμενα το λεωφορείο στην Παπανδρέου φορούσα ακουστικά και άκουγα μουσική. Ξαφνικά σταμάτησε μια ηλικιωμένη γυναίκα και κάτι με ρώτησε αλλά δεν την άκουσα και έβγαλα τα ακουστικά. Ορίστε της λέω και μου λέει Θεμιστοκλή δεν σε λένε; Θέμη της λέω αυθόρμητα και μου απαντάει Θεμιστοκλή σαν τον μακαρίτη τον άντρα μου. Έμεινα μα....κας αφού δεν γνώριζα κανέναν εκεί. Έναν χρόνο περίπου που εμένα εκεί δεν την ξαναείδα