Ήδη από μήνες είχε τραβήξει τη προσοχή της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών η φήμη φαινομένων τηλεκινητικής φύσεως, τα οποία όπως λεγόταν, κρατούσαν για εικοσιπέντε χρόνια και είχαν συγκινήσει σχεδόν όλη την Ακαρνανία. Πολλές φορές μάλιστα τα φαινόμενα αυτά είχαν φτάσει μέχρι τον Αθηναϊκό Τύπο. Η Εταιρεία τότε ήρθε σε επαφή με τον γιατρό κ. Α. Τραυλό ο οποίος βρισκόταν στο χωριό Μοναστηράκι όπου συνέβαιναν τα φαινόμενα και αποφασίστηκε η επί τόπου μετάβαση του διευθύνοντος κ. Τανάγρα Ευτυχώς και στη περίπτωση αυτή η Εταιρεία βρήκε πρόθυμους συνεργάτες στην έρευνά της, την ανώτερη διανόηση των κοντινών χωριών και κυρίως τους δικαστικούς. Ο κ. Τανάγρας συνοδευόμενος από τον κ. Λαμπρινόπουλο, πρόεδρο Πρωτοδικών στη Λευκάδα και των δικαστών κ.κ. Ευ. Μιχόπουλου και Αχ. Σαραβαλιώτη, πήγε στο Μοναστηράκι όπου κατέγραψε αρχικά το ιστορικό της υπόθεσης. Η ιστορία έλεγε ότι πριν από 25 χρόνια (1900) ζούσε στο Μοναστηράκι ο δημοδιδάσκαλος Πεταλάς τον οποίο η φήμη έλεγε πως είχε δολοφονήσει κάποιο φιλοξενούμενο Ιθακίσιο έμπορο, τον έκλεψε, και έπειτα τον έθαψε στην αυλή του σπιτιού του. Από τότε άρχισαν να εμφανίζονται στο σπίτι του παράξενα φαινόμενα όπως καταστροφή νημάτων, σπάσιμο μαγειρικών σκευών, καταστροφή τροφών και κυρίως μεγάλες καταστροφές ρούχων. Η καταστροφή των ρούχων συνίστατο στην εμφάνιση τρυπών μεγέθους περίπου μιας πιθαμής, σχήματος στρογγυλού, πενταγώνου ή εξαγώνου. Οι καταστροφές γίνονταν σε ασπρόρουχα, κουβέρτες, προσκεφάλια, παπλώματα κλπ. Το παράξενο ήταν πως καταστρέφονταν τα ρούχα όλων των ενοίκων του σπιτιού εκτός από τα ρούχα της κόρης της οικογένειας, της Όλγας. Στην αρχή υπέθεσαν πως αυτή ήταν η αιτία των καταστροφών αλλά μετά από λίγο, έβλεπαν υφάσματα, τα οποία τα είχαν επίτηδες κλειδωμένα σε κασέλα, να βρίσκονται με τον ίδιο τρόπο κατεστραμμένα. Έτσι οι ένοικοι σκέφτηκαν ότι κάποια υπερφυσική αιτία υπήρχε στα φαινόμενα. Κατέφυγαν λοιπόν στους ιερείς και έγιναν οι συνήθεις εξορκισμοί και αγιασμοί χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα, Τότε κάλεσαν τον επίσκοπο Μεσολογγίου, Παρθένιο Ακύλα, ο οποίος έκανε επίσης αγιασμό και έκλεισε το δοχείο μαζί με τον αγιασμό στη «στοιχειωμένη κασέλα». Προς μεγάλη του όμως έκπληξη τα φαινόμενα εξακολούθησαν ισχυρότερα και όπως λένε τα παιδιά του Πεταλά και το δοχείο βρέθηκε αναποδογυρισμένο και ο αγιασμός χυμένος στη κασέλα. Τότε ο επίσκοπος είπε στον ιερέα του χωριού, να παραμείνει με τον γιατρό κ. Τραυλό όλη τη νύχτα μέσα στο σπίτι, από το οποίο ζήτησε πιο μπροστά να φύγουν οι ένοικοι. Πράγματι αυτό έγινε και το βράδυ ο γιατρός αντιλήφθηκε περίεργους κρότους στην οροφή, οι οποίοι όπως λέει, λόγω της κατασκευής του σπιτιού δεν ήταν δυνατό να αποδοθούν σε φυσική αιτία, σε άνθρωπο ή ζώο που θα βρισκόταν στην οροφή. Τότε κλήθηκε και ο νυν επίσκοπος Γορτυνίας κ. Πολύκαρπος, τότε ιεροκήρυκας, ο οποίος επίσης έκανε αγιασμό και έκλεισε το δοχείο του αγιασμού και το σταυρό μέσα στη κασέλα. Αλλά και πάλι ο μεν αγιασμός βρέθηκε χυμένος Ο ΔΕ ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΠΟΤΕ. Τότε η οικογένεια τρομοκρατημένη κατέφυγε στους λεγόμενους «πνευματιστές» στη Κέρκυρα. Και οι αφελείς αυτοί άνθρωποι τους απάντησαν ότι κάποιο κακοποιό πνεύμα βρισκόταν στο σπίτι τους. Η ιδέα αυτή ριζώθηκε στον απλοϊκό εγκέφαλό τους και ενισχυμένη από τις γνώμες των χωριανών, τους έφερε στην απεγνωσμένη απόφαση να πυρπολήσουν το σπίτι τους. Γέμισαν λοιπόν το υπόγειο με ξύλα και φρύγανα και έβαλαν φωτιά. Λόγω του ότι το σπίτι ήταν ένα λιθόκτιστο γερό διώροφο χρειάστηκαν τρεις ολόκληρες μέρες για να καεί. Και η πυρπόληση του σπιτιού όμως δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Οι καταστροφές συνεχίστηκαν και στο νέο σπίτι που πήγαν, το ίδιο έντονοι. Τότε όλοι υπέθεσαν πως η αιτία θα ήταν ο πατέρας τους, ο οποίος δεν έβρισκε ησυχία στη τελευταία του κατοικία. Σύμφωνα λοιπόν με τις λαϊκές παραδόσεις αποφάσισαν το κάψιμο του βρικόλακα. Όντως τα οστά του πεθαμένου εκτάφηκαν και ζεματίστηκαν με καυτό λάδι… εννοείται χωρίς την παραμικρή ελάττωση των καταστροφών. Και εδώ φαίνεται σε υπερβολές μπορεί να φέρει η δεισιδαιμονία και ποια ευεργετική επίδραση έχει η επιστημονική έρευνα η οποία μελετά ψυχρά τα φαινόμενα και διαλύει τα ψεύδη. Η οικογένεια από τότε σχεδόν διαλύθηκε. Τα δύο αγόρια από τα μετανάστευσαν στην Αμερική και τα δύο από τα κορίτσια παντρεύτηκαν. Παρέμεινε η χήρα με το τρίτο αγόρι όπου διατηρούν μαζί με την Όλγα καφενείο στο χωριό. Γρήγορα τότε παρατηρήθηκε πως οι καταστροφές γίνονταν όταν πήγαινε να κοιμηθεί η χήρα και αυτό έπεισε το γιατρό κ. Τραυλό να σκεφτεί επιστημονικά, ότι πιθανών τα φαινόμενα αυτά να οφείλονταν στην υστερική κατάστασή της. Αλλά οι μεγάλες καταστροφές είχαν ήδη γίνει και το πρόβλημα τώρα ήταν να προληφθούν οι νεότερες. Η πρόγνωση λοιπόν του γιατρού επιβεβαιώθηκε όταν πριν από δύο χρόνια πέθανε η ογδοντάχρονη χήρα και τα φαινόμενα σταμάτησαν απότομα. Όσον αφορά τα αποτελέσματα της ερευνητικής ομάδας του κ. Τανάγρα. Αρχικά πιστοποιήθηκε ότι τα τηλεκινητικά φαινόμενα άρχισαν σε μικρή κλίμακα δύο χρόνια πριν το θάνατο του Πεταλά. Άρα καταρρίπτεται ο μύθος περί βρικόλακα. Ως προς τη δολοφονία όμως του Ιθακίσιου εμπόρου, επειδή δεν αναμίχθηκε η επίσημη αρχή και η υπόθεση αναφέρεται μόνο σαν θρύλος, μοιραία θα μείνει και σαν θρύλος στον οποίο δεν μπορεί κανείς να στηριχτεί. Αλλά αν τα φαινόμενα είχαν αφορμή τον δολοφονηθέντα φυσικό ήταν να άρχιζαν αμέσως με μεγάλη ένταση και όχι ν’ αυξηθούν μετά το θάνατο του Πεταλά. Αφορμή αυτής της αύξησης φαίνεται ο ισχυρός κλονισμός της χήρας από το θάνατο του συζύγου της, ο οποίος και μεγάλωσε την εκπομπή ψυχοδυναμισμού από το σώμα της. Ο γιατρός του Μοναστηρακίου κ. Ανδρέας Τραυλός αφού επιβεβαίωσε τα φαινόμενα, στα οποία ήταν και μάρτυρας μια και εξασκούσε από καιρό το επάγγελμά του εκεί, κατέθεσε ότι κατά την έλευση του επισκόπου Μεσολογγίου Παρθένιου Ακύλα αποφάσισε μαζί με τον ιερέα του χωριού παπά-Σπυρίδωνα να κοιμηθούν μέσα στο σπίτι μήπως και αντιλαμβάνονταν κρότους μετακινήσεις κλπ. Και πράγματι πρώτος αντιλήφθηκε να χύνεται σε μία γωνία το δοχείο του λαδιού χωρίς να είναι κανένας κοντά. Όταν απομάκρυναν τους ενοίκους και κλείδωσαν όλο το σπίτι, μετά τα μεσάνυχτα αντιλήφθηκε περίεργους κρότους οι οποίοι φαίνονταν να προέρχονται από την οροφή. Τότε ξύπνησε τον παπά-Σπύρο αυτός όμως δεν άκουσε τίποτα. Πάντως από την επιτόπια επισκόπηση και την κατασκευή της στέγης, όπως βεβαιώνει ο κ. Τραυλός, ούτε ζώο, ούτε άνθρωπος μπορεί να προξενήσει τέτοιους κρότους. Ο κ. Τραυλός βεβαίωσε επίσης ότι τα φαινόμενα εξακολουθούσαν να συμβαίνουν όπου πήγαινε να μείνει η χήρα Πεταλά μετά τη πυρπόληση του σπιτιού της, σταμάτησαν όμως απότομα μετά τον θάνατό της. Μετά τον κ. Τραυλόν προσήλθε ο γιος του Πεταλά, Σπύρος, λιπόσαρκος και με ασπριδερή γενειάδα, ο οποίος είχε στο χωριό ένα μικρό καφενείο. Και αυτός επιβεβαίωσε τα φαινόμενα και την καταστροφή από αυτά της οικογένειάς του. Η ζημιά υπολογιζόταν σε πάνω από 50.000 δρχ. Πολλές φορές, όπως είπε, παρέστη ο ίδιος μάρτυρας καταστροφών ρουχισμού και τροφίμων, πολλές φορές κλείδωσε στη κασέλα ρούχα ή υφάσματα και τα έβγαλε μετά από λίγο κατεστραμμένα, πάντα με τις ίδιες κανονικές τρύπες και ομολόγησε ότι οι καταστροφές επαναλαμβάνονταν όπου πήγαινε η μητέρα του. Πρόσθεσε ακόμα ότι πολλές φορές έβγαλαν τα ψωμιά από το φούρνο με δαχτυλιές επάνω και έφερε ένα φουστάνι κατεστραμμένο με χαρακτηριστικές τρύπες επάνω του, το οποίο και πρόσφερε με χαρά στο μουσείο της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών. Επίσης επειδή είχε διαδοθεί η φήμη ότι παρόμοια φαινόμενα είχαν σημειωθεί και στα αδέρφια του στην Αμερική, των οποίων δήθεν τα χάρτινα δολάρια βρίσκονταν κομμένα με τον ίδιο τρόπο, διέψευσε τη φήμη κατηγορηματικά, βεβαιώνοντας ότι είχε λάβει για το συγκεκριμένο θέμα αρνητική επιστολή. Μετά τον γιο του Πεταλά, προσήλθε ο ιερέας του χωριού παπά-Σπυρίδων Μπόκος ο οποίος επιβεβαίωσε τα φαινόμενα, τους μάταιους αγιασμούς, το χύσιμο του αγιασμένου ύδατος, την εξαφάνιση του σταυρού και το κάψιμο του εκταφέντος Πεταλά με ζεστό λάδι. Ως προς τα φαινόμενα βεβαιώνει ότι επανειλημμένα παρέστη μάρτυρας αυτών, ιδίως ενός μεγάλου κομματιού υφάσματος, το οποίο αφού το έκλεισαν στη κασέλα το έβγαλαν κατεστραμμένο έχοντας μεγάλες τρύπες. Είπε ακόμη, ότι ο σεβάσμιος επίσκοπος της Γορτυνίας Πολύκαρπος του οποίου χάθηκε ο σταυρός, έλεγε τότε κατάπληκτος ότι θα κάνει γνωστά τα φαινόμενα αυτά σε όλο τον κόσμο, ενώ ο επίσκοπος Μεσολογγίου Παρθένιος Ακύλας ταραγμένος έλεγε : «Αφήστε τα πια αυτά τα πράγματα». Μετά από τον ιερέα, ο ηλικιωμένος κάτοικος του χωριού Δημήτρης Μαγγιώρος κατάθεσε ότι μία μέρα καθότανε στο τραπέζι του Πεταλά, όταν προς έκπληξη όλων έβλεπαν μεγάλες τρύπες σαν παλάμες να σχηματίζονται στο τραπεζομάντιλο και να φαίνεται το ξύλο του τραπεζιού, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν τι έγιναν τα εξαφανισμένα κομμάτια. Σε ερώτηση αν ήταν βέβαιος για το γεγονός, ο Μαγγιώρος θύμωσε γιατί αμφισβητήθηκε η βεβαίωσή του, και είπε : «Για να σας πω! Νομίζετε πως εγώ, γέρος άνθρωπος, ήρθα εδώ για να σας κοροϊδέψω;» Οι υπόλοιπες κόρες του Πεταλά παντρεύτηκαν και έφυγαν από το Μοναστηράκι, εκτός από την Όλγα. Μια από αυτές φαίνεται πως κληρονόμησε τον οργανισμό της μητέρας της και έδειξε ότι παρήγαγε και αυτή τηλεκινητικά φαινόμενα, τα οποία σταμάτησαν μετά το γάμο της λόγω της γνωστής επίδρασης της κύησης επί των φαινομένων αυτών, όπως έχει φανεί σε άλλες περιπτώσεις. Η φήμη όμως έφερε και την Όλγα σαν πηγή τηλεκινητικών φαινομένων. Επίσης ο αδερφός της, την περιέγραφε σαν διαρκώς αφηρημένη, σαν «χαμένη», όπως έλεγε, και για αυτό η επιτροπή ζήτησε να τη δει, πράγμα το οποίο έγινε αλλά με δυσκολία. Η Όλγα ανύπαντρη και ηλικίας 35 περίπου ετών, είχε όντως την περιγραφείσα εικόνα, ήταν όντως σαν «χαμένη», έχει χαρακτηριστικό και συνεχή παίξιμο των βλεφάρων και δεν μπορεί να συγκεντρώσει σε ένα σημείο το βλέμμα της. Τα αντανακλαστικά της είναι καλά, ζώνες αναισθησίας δεν βρέθηκαν και δεν μπόρεσε να γίνει δυνατός ο υπνωτισμός πάνω της. Μολονότι όμως η μικρή δωδεκάχρονη ανεψιά της επέμενε ότι καταστρέφονταν ακόμα ρούχα όταν η Όλγα πήγαινε στο σπίτι τους, το γεγονός διαψεύσθηκε κατηγορηματικά τόσο από την Όλγα όσο και από τον αδερφό της. Παρ’ όλα αυτά όμως έγινε ένα πρόχειρο πείραμα. Ο κ. Τανάγρας κλείδωσε παρουσία του γιατρού κ. Τραυλού στη κασέλα της το μαντήλι του και πήρε το κλειδί με την ελπίδα της επίδρασης της Όλγας. Μάταια όμως γιατί αφού ανοίχτηκε η κασέλα μετά την πάροδο δύο ωρών το μαντήλι βρέθηκε άθικτο. Πάντως ο κ. Τραυλός ανέλαβε να την παρακολουθεί εκτελώντας από καιρό σε καιρό παρόμοια πειράματα και σε περίπτωση που συμβεί κάτι να καλέσει την Ψυχική Εταιρεία