Ήμουν οκτώ ετών. Το σπίτι μου στο νέο Ψυχικό. Βράδυ έπεσα για ύπνο. Ξαφνικά ξυπνήσα με το νυχτικό μου χωρίς παπούτσια . Βρισκόμουν στον Υμηττό. Στον δρόμο. Λίγο πιο πάνω από το μοναστήρι της Καισαριανής. Ήταν νύχτα αλλά υπήρχε φώς σαν να ήταν από πάνω μου ένας δυνατός προβολέας. Κοίταζα μπροστά μου. Δεν έβλεπα κανέναν αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν ήμουν μόνη μου. Ζήτησα να γυρίσω σπίτι μου. Ξαφνικά ξαναβρεθηκα στο σπίτι. Τα πόδια μου τελείως καθαρά αν και ήμουν ξυπόλητη στην ταράτσα του σπιτιού. Πολλά χρόνια αργότερα η μητέρα μου μου είπε ότι ένα βράδυ κοιτώντας από το παράθυρο είδε μια φωτεινή τεράστια σφαίρα. Τρόμαξε και κρύφτηκε μέσα στο σπίτι. Αυτό είχε επαναληφθεί και άλλες φορές.