Τον Οκτώβριο του 1903, οι εταίροι της Μουσικής Εταιρείας Πειραιώς είχαν χάσει την ηρεμία τους και περιδινίζονταν σ’ έναν δαίδαλο τρόμου και αγωνίας. Ειδικά ο μουσικοδιδάσκαλος κύριος Νομικός.

Από την ημέρα, λοιπόν, που τα μέλη της μουσικής αυτής εταιρείας μετακόμισαν στο καινούριο τους υποκατάστημα, το οποίο εδραζόταν στη μεγαλοπρεπή οικία Λαγουδάκη, στον Πειραιά, ξεκίνησε μια παραζάλη αλλόκοσμων ήχων και υποχθόνιων ρεκασμών, που δεν άφηνε τους μουσικούς ατάραχους ούτε για μια στιγμή.

Στην αρχή, οι εταίροι υπέθεσαν πως είχαν πέσει θύματα μιας κακοήθους φάρσας, ενός περίτεχνου χονδροειδούς αστεϊσμού. Έτσι, ένα βράδυ πήραν την απόφαση να διανυκτερεύσουν έξω από το οίκημα. Μα, κατάπληκτοι συνειδητοποίησαν ότι οι μυστηριώδεις κρότοι πήγαζαν από το εσωτερικό του και ότι δεν τους προξενούσε κανένας εξωγενής παράγοντας.

Η αρχοντική οικία Λαγουδάκη ήταν στοιχειωμένη! Ήταν ένα θέμα, άλλωστε, που το γνώριζαν ήδη και το συζητούσαν χαμηλόφωνα οι Πειραιώτες πολλά χρόνια πριν. Μιλούσαν για φαντάσματα, που δεν ήθελαν καθόλου τους ξένους μέσα στους τοίχους του σπιτιού τους.

Ο μουσικοδιδάσκαλος κύριος Νομικός, ο οποίος είχε την ατυχία να ενοικιάζει δωμάτιο στο οίκημα αυτό, στο οποίο στεγαζόταν και η Μουσική Εταιρεία Πειραιώς, είχε απολέσει πρώτος τη γαλήνη, αλλά και τον ύπνο του. Δεν ήξερε ούτε πώς να ερμηνεύσει το παράδοξο φαινόμενο, αλλά ούτε και πώς να το αντιμετωπίσει.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΧΡΟΝΟΣ”, στις 26/10/1903…