Όπως αναφέρει η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ στις 4 Σεπτεμβρίου 1952 μετά από συνεδρίες το μέντιουμ Νίτσα Δ. μια γυναίκα αγράμματη η οποία δεν είχε ιδέα για ύπαρξη ιπτάμενων δίσκων ή για πλανήτες και διάστημα, σε κατάσταση τρανς θα ταξιδέψει με έναν από αυτούς τους δίσκους, και θα περιγράψει τον πιλότο ως «κοντό, ένα μέτρο, χωρίς μαλλιά και φρύδια, ενώ τα μάτια του ήταν μικρά και σκοτεινά. Η σάρκα του σκληρή σαν ξύλο και ολόγυμνος. Κάθεται στην μέση του δίσκου που είναι σαν σβούρα. Ο δίσκος κατέβηκε σε έναν άλλο κόσμο, όλο βράχους και βουνά χωρίς δέντρα και χωρίς νερό. Πολλά παρόμοια όντα τους κύκλωσαν. Υπήρχαν και γυναίκες και παιδιά. Δεν μιλούσαν αλλά έκαναν μορφασμούς κι έβγαζαν σφυρίγματα. Τα όντα δεν άφησαν το μέντιουμ να μπει στο εργοστάσιο που κατασκεύαζε τους δίσκους το οποίο ήταν μέσα σε ένα βουνό». 

Δύο χρόνια αργότερα, στην εφημερίδα ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ της 28/10/1954 διαβάζουμε πως η κ. Ειρήνη Πανοπούλου, μέλος της Εταιρίας Μετεμψυχικών Ερευνών «Είμαι», εν υπνώσει, θα επικοινωνήσει με το πλήρωμα ενός ιπτάμενου δίσκου, και μάλιστα θα ταξιδέψει και θα προσγειωθεί στη Σελήνη. Θα μας πληροφορήσει για το τι ακριβώς είναι αυτοί οι μυστηριώδης ιπτάμενοι δίσκοι, από πού προέρχονται, γιατί επισκέπτονται τον πλανήτη μας, πως ακριβώς είναι εμφανισιακά, και τι μας περιμένει ακόμη με αυτούς τους επισκέπτες.


Περνώντας μέσα από θάλασσες, βουνά, αλλά και ερήμους, θα φτάσει σε ένα οροπέδιο όπου εκεί θα δει ένα μεγάλο μαυρογκριζωπό στρογγυλό δίσκο ο οποίος θα καθίσει πάνω στη γη. Ο πιλότος ήταν ένα παράξενο ανθρωπάκι, μια μικρογραφία μαϊμούς, τριχωτό με μεγάλα ματοτσίνορα, και ντυμένο με μια στολή από συνθετική ύλη. Ο δίσκος εσωτερικά ήταν ευρύχωρος, είχε κυκλικά καθίσματα που θα μπορούσαν να καθίσουν δέκα άνθρωποι, ενώ στο κάτω μέρος ήταν η πόρτα. Γύρω από το πιλότο υπήρχαν δεκάδες κουμπιά διαφόρων χρωμάτων. Πίσω από τον πιλότο υπήρχε κάτι που έμοιαζε με μεγάφωνο, στο οποίο περνούσε από μέσα ένας γυάλινος σωλήνας. Μέσα σε αυτό το σωλήνα, κάτι σε ασημένιο σκούρο χρώμα, που έμοιαζε με υδράργυρο, ήταν υπεύθυνο για την λειτουργία του ιπτάμενου δίσκου. Ο δίσκος ανέβηκε με τόσο μεγάλη ταχύτητα, που κανένα ανθρώπινο μάτι δεν θα μπορούσε να τον δει. Φτάνοντας στην Σελήνη, είδε τέσσερις πανύψηλες κεραίες στις οποίες προσκολλήθηκε ο δίσκος. Εκεί υπήρχε ένα απέραντο εργοστάσιο, και παντού δίσκοι, αλλά και άλλα μηχανήματα που έμοιαζαν με πούρα. Γύρω υπήρχαν χιλιάδες μικρόσωμα ανθρωπάκια, που ήταν οι οδηγοί αυτών των μηχανημάτων. Όλοι αυτοί που βρίσκονταν στο δορυφόρο της γης ήταν σταλμένοι από τον Άρη και η  Σελήνη ήταν απλά ο σταθμός τους. Ανησυχούσαν για την γη, αλλά και τα πειράματα που γίνονταν πάνω σε αυτήν. Έτσι οι Άρειοι, πήραν την απόφαση να μας συμμορφώσουν, να βάλουν τα πράγματα σε μία τάξη, και ύστερα να γυρίσουν πάλι πίσω στον πλανήτη τους.