Κατά την πλημμύρα του Νοεμβρίου του 1925 πνίγηκε παρασυρόμενος από τα νερά γύρω στις 3 μ.μ. και στη θέση Ποδαράδες ο μικρός πρόσφυγας Γεώργιος Κλειδάς του οποίου το πτώμα δεν έγινε δυνατό να βρεθεί μέχρι αργά το βράδυ λόγω της μεγάλης ποσότητας των νερών. Τα ξημερώματα ο πατέρας του στον ύπνο του είδε μία μαυροφορεμένη γυναίκα να του λέει : «Σήκω να βρεις το παιδί σου, εδώ κοντά είναι» Η εντύπωση ήταν τόσο δυνατή ώστε ξύπνησε ταραγμένος και διηγήθηκε το όνειρο στη γυναίκα του. Την ίδια στιγμή ο απέναντι γείτονάς του, 17χρονος Γεώργιος Γρίβας είδε τον μικρό πνιγμένο να χτυπά τη πόρτα του με ένα μικρό κόκκινο φανάρι στο χέρι. «Γιώργο», έλεγε, «ελάτε να με βγάλετε. Τώρα βγήκα στο μεϊντάνι (επιφάνεια). Βγήκε έξω το χέρι μου». Ο Γρίβας πήγε την άλλη μέρα το πρωί να συναντήσει τον πατέρα του μικρού. Διηγήθηκαν τα όνειρά τους ο ένας στον άλλο και βγήκαν έξω ψάχνοντας μέχρι την Κολοκυνθούς χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Τότε όμως ένα κοριτσάκι τους ειδοποίησε ότι βρέθηκε το παιδί σε μία χαβούζα στο Μεταξουργείο μέσα στη λάσπη από την οποία προεξείχε το χέρι του! Ανευρέθη τότε το σώμα και αφού αναγνωρίστηκε στάλθηκε μέσα σε σάκο στον πατέρα του.