Ήμασταν στο 8ο χιλιόμετρο πριν από το Ηράκλειο όταν αντιληφθήκαμε μπροστά μας γύρω στα 100 μέτρα μια σκιά να ιππεύει ένα λευκό άλογο. Σε αυτή ο κ. Περίδης αναγνώρισε έκπληκτος έναν συγγενή του που είχε πεθάνει πριν από 20 μέρες. Την ίδια εντύπωση είχα και εγώ και γι’ αυτό ρώτησα επίτηδες. -«Ποιος είναι αυτός;» -«Εσύ ποιον βλέπεις;» -«Μα δεν βλέπεις τον Ανδρέα τον Ανεμογιάννη;» Ο διαβάτης ήταν πλέον μόλις δέκα μέτρα μπροστά μας, ταυτοχρόνως όμως τα άλογά μας τρόμαξαν τόσο πολύ ώστε δώσαμε αγώνα για να μην πέσουμε. Τότε ο έφιππος άντρας έκοψε απότομα αριστερά, πήδησε ένα μικρό ύψωμα 2 μέτρων και εξαφανίστηκε. Μετά τις πρώτες στιγμές άφωνης κατάπληξης και μόλις ηρέμησαν τα άλογα εξερευνήσαμε το έδαφος μήπως υπήρχε άλλος δρόμος όπου να πήγε ο ιππέας. Δεν βρήκαμε όμως τίποτα. Μπορέσαμε όμως να κάνουμε την έρευνα αυτή με τα πόδια γιατί τα άλογα δεν προχωρούσαν με τίποτα στο αμπέλι που ήταν πέρα από το ύψωμα. Να σημειώσουμε ότι ο πεθαμένος είχε στο ίδιο μέρος κτήματα τα οποία επέβλεπε συχνά πάνω σε λευκό άλογο.