Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν για τα όσα είπε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης σε συνέντευξή του, όταν αναφερόμενος σε δημοσιογράφο, από τον οποίο “ενοχλήθηκε” λόγω του περιεχομένου της ερώτησής του, δήλωσε ότι “Έπρεπε να σηκωθώ επάνω και να πάει τρία μέτρα κάτω από τη γη”!

 

Μπορεί αυτή η δήλωση, του Πολάκη να σήκωσε θύελλα αντιδράσεων, κανείς όμως δεν χαρακτήρισε ως προτροπή σε έγκλημα την δήλωσή του, ούτε φυσικά ζήτησε την ποινική του δίωξη, θεωρώντας απλώς ότι πρόκειται για (ένα ακόμη) “λεκτικό ατόπημα”. Εάν, όμως, η δήλωση αυτή ανήκε σε κάποιον Χρυσαυγίτη, τότε η ερμηνεία θα πήγαινε λάστιχο... Υπάρχουν, όμως, δραστηριότητες του Πολάκη στο παρελθόν, οι οποίες είχαν καθαρά εγκληματικό χαρακτήρα.

 

Στην εφημερίδα “Νέα Θέσις”, 1-15 Απριλίου του 1989, κάτω από τον τίτλο “Κνίτες εναντίον Σεβαστιανού στην Ιατρική Σχολή Αθηνών” διαβάζουμε τα εξής:

 

«Την Τρίτη 21η Μαρτίου το απόγευμα, τα πάσης φύσεως μαρξιστικά αποβράσματα παρουσιάσθηκαν στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών προετοιμασμένοι και οργανωμένοι -κρατώντας ρόπαλα και φορώντας κράνη- με σκοπό να ματαιώσουν την ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σεβαστιανού, ηγέτη του Βορειοηπειρωτικού Αγώνος, η οποία είχε προγραμματισθεί, για να γίνει σε αμφιθέατρο της Σχολής. Όλα άρχισαν γύρω στις 5.00 το απόγευμα όταν μέλη της ΚΝΕ και των αριστερών συσπειρώσεων, της ακροαριστερής ΟΣΕ και θαμώνες των Εξαρχείων, κάπου τετρακόσιοι, είχαν καταλάβει το προαύλιο της Σχολής παρεμποδίζοντας την είσοδο στους προσερχομένους. Με συνθήματα του τύπου “Έξω οι φασίστες απ' τις Σχολές”, “Τα Αλβανικά Σύνορα θα φθάσουν στην Λαμία”, “Θάνατος στους Εθνικιστές” κ.λπ. οι μαρξιστές προσπάθησαν να δημιουργήσουν κατ' αρχάς κλίμα φοβίας. Μάταια όμως! Η εκδήλωση άρχισε, ο κόσμος κατέκλυσε το αμφιθέατρο της Σχολής και τους γύρω χώρους, ενώ ο φωτισμός της αιθούσης έγινε δυνατός με την λειτουργία γεννήτριας, αφού οι τραμπούκοι του αριστερού παρακράτους είχαν φροντίσει να κόψουν το ρεύμα απ' το κτίριο.

 

Τότε οι μαρξιστές προέβησαν σε ανοικτή επίθεση. Με 50 κρανιοφόρους επί κεφαλής που κρατούσαν ρόπαλα, πετώντας πέτρες και τούβλα προσπάθησαν να μπουν στην αίθουσα. Αποκρούσθησαν όμως από ομάδα αντιστάσεως, που σχηματίσθηκε από τους νεώτερους εκ των παρισταμένων οι οποίοι προήρχοντο από όλες τις εθνικές και εθνικιστικές οργανώσεις. Οι μαρξιστές όμως δεν πτοήθηκαν. Τραβήχτηκαν πίσω και ξανάρχισαν την επίθεση, εκτοξεύοντας αυτή την φορά πολύ περισσότερες πέτρες, ξύλα και τούβλα. Επήλθαν οι πρώτοι τραυματισμοί και ένας μικρός πανικός, αλλά η εκδήλωση δεν διεκόπη, γιατί εν τω μεταξύ απωθήθηκαν από την ομάδα περιφρουρήσεως της εκδηλώσεως, που οργανώθηκε επί τόπου.

 

Στην τρίτη τους επίθεση οι μαρξιστές χρησιμοποίησαν πυροσβεστήρες και εκτός των άλλων πέταξαν και σπασμένα τζάμια. Όμως μεταξύ των αντιστεκομένων έπαυσε πλέον να πρυτανεύει η χριστιανική ηθική και άρχισαν και αυτοί να εκτοξεύουν ό,τι εύρισκαν μπροστά τους, πράγμα που όφειλαν να κάνουν ευθύς εξ αρχής. Αποτέλεσμα ήταν να υποχωρήσουν οι τραμπούκοι μαρξιστές με προθέσεις να προετοιμάσουν και άλλη επίθεση. Όμως τώρα οι αμυνόμενοι ήταν αποφασισμένοι και οργανωμένοι με τα ίδια όπλα. Τότε εμφανίστηκαν ο πρόεδρος του Ιατρικού τμήματος κ. Φέσσας και ο αντιπρύτανις της Ιατρικής Σχολής κ. Φιλοκύπρου (σσ. τόση ώρα που ευρίσκοντο;) και με την παρέμβασή τους σταμάτησαν οι επιθέσεις, αφού ο ομιλητής φρόντισε κι αυτός να επιταχύνει το τέλος της ομιλίας του.

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μπολσεβίκοι τραυμάτισαν 20 άτομα – 2 σοβαρά και 18 ελαφρά – τα οποία μετεφέρθηκαν στο λαϊκό νοσοκομείο. Το δε μένος τους ήταν τέτοιο που κατά την προσφιλή τους τακτική δεν έπαυσαν να κτυπούν τους τραυματίες που μετεφέροντο στο νοσοκομείο!

 

Στο μεταξύ η ισχυρή αστυνομική δύναμη των ΜΑΤ και της Αμέσου Δράσεως αρκέσθηκε για μια ακόμη φορά στον ρόλο του θεατή λόγω Πανεπιστημιακού Ασύλου, επειδή ο πρύτανις δεν είχε το απαιτούμενο σθένος για να δώση την άδεια επεμβάσεώς των. Οι τραμπούκοι επικαλεσθήκανε για όλα αυτά τα έκτροπα ψεύτικη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου των φοιτητών, αγνοώντας έτσι τα όργανα του πανεπιστημίου, αλλά και τους ίδιους του φοιτητές της Σχολής.

 

Τις αγέλες των μπολσεβίκων κατηύθυναν δύο μέλη της ΚΝΕ (Πολλάκης και Μωραΐτης) γνωστά για δημιουργίες πολλών επεισοδίων στην Σχολή, ενώ κυκλοφορούν φήμες και για συμμετοχή ατόμων υπόπτων συνεργασίας με την Ασφάλεια, που κυκλοφορούν στα Εξάρχεια και παριστάνουν τους αναρχικούς...».

 

Ο Πολλάκης, ο οποίος αναφέρεται στην τελευταία παράγραφο του κειμένου, είναι ο νυν υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έκανε “το αγροτικό” του τότε στην ΚΝΕ, και όπως φαίνεται ξεκάθαρα ήταν ο επικεφαλής των εγκληματικών ορδών των κνιτών και των υπολοίπων αριστεριστών, οι οποίοι λίγους μήνες πριν καταρρεύσει το κομμουνιστικό καθεστώς στην Αλβανία όχι μόνο το υπεράσπιζαν, αλλά παραλίγο να στείλουν “στον άλλο κόσμο” Έλληνες οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την μόνιμη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών.

 

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι αυτός ο αστοιχείωτος, αγροίκος και πάνω απ' όλα θρασύδειλος τραμπούκος που λέγεται Πολάκης έχει βεβαρυμένο εγκληματικό παρελθόν. Αυτό το οποίο ήθελε να κάνει τώρα, δηλαδή να χώσει τρία μέτρα κάτω από την γη έναν δημοσιογράφο, προσπάθησε να το κάνει και το 1989, όταν 20 άτομα (2 σοβαρά και 18 ελαφρά) έπεφταν θύματα της μπολσεβικικής μανίας τόσο αυτού, όσο και των υπολοίπων τραμπούκων που κατηύθυνε. Αλλά η φάρα των δημοσιογράφων, που στην περίπτωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ κάνει το κρέας ψάρι, έχει περάσει στα πολύ μαλακά την περίπτωση του Πολάκη. Προφανώς επειδή ανήκει και αυτός στο “συνταγματικό τόξο”.

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ