'Εκτός άπό τό διορατικό χάρισμα, πού είχε λάβει άπό τόν Θεό, είχε καί τό χάρισμα νά βγάζη τά δαιμόνια από τά πλάσματα τού Θεού. Δέν μπορώ νά ξεχάσω μιά περίπτωση, πού είδα μέ τά μάτια μου, μέ έναν άνθρωπο πού είχε φοβερό δαιμόνιο. Τόν είχαν φέρει στον Γέροντα δεμένο μέ άλυσίδες καί τόν άφησαν στό Ναό τής Καλύβης του, γιά νά τόν κάνη καλά. Τήν νύχτα πού σηκώθηκε ο Γέροντας, γιά ν' άνάψη τά καντήλια καί νά αρχίση τήν προσευχή, τό δαιμόνιο λύσσαξε, γιατί στριμωχνόταν άπό τήν παρουσία τού Παπα - Κυρίλλου, καί έκοψε τίς άλυσίδες καί σήκωσε τά χέρια τού δαιμονισμένου άνθρώπου ψηλά, γιά νά χτυπήση τόν άγιο Γέροντα στό κεφάλι μέ τίς κομματιασμένες άλυσίδες. `Ο Πατήρ γονάτισε άμέσως καί ύψωσε καί αυτός τά χέρια του στόν Θεό καί φώναξε:

- Χριστέ μου, Παναγία μου, διώξε τόν δαίμονα άπό τό πλάσμα σου!

Μέ τήν φωνή, έτρεξα άμέσως στό Ναό καί είδα τόν μέν Γέροντα γονατιστό, τόν δέ βασανισμένο άνθρωπο χαρούμενο νά κάθεται μέ εύλάβεια σκυφτός στά πόδια τού Παπα - Κυρίλλου, έλευθερωμένος πιά άπό τό δαιμόνιο.