Πρίν από 6 χρόνια, το 2012, κυκλοφόρησε στα αγγλικά από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου του Σικάγο («University of Chicago Press») το αποκαλυπτικό βιβλίο των Loring M. Danforth και Riki Van Boeschoten, «Children of the Greek Civil War: Refugees and the Politics of Memory».




Στην σελίδα 267 του εν λόγω βιβλίου περιέχεται η ανωτέρω φωτογραφία με την εξής λεζάντα: «Young refugee children at a summer camp in Poland in 1951. The sign hanging above their heads identifies them as “expatriate Greek and Macedonian children.” The term “Macedonian children” (Makedonopoula) was commonly used by the Greek Communist Party both during and after the Civil War» (Μετάφραση: Νεαρά προσφυγόπουλα σε ένα καλοκαιρινό στρατόπεδο στην Πολωνία του 1951. Η επιγραφή πάνω από τα κεφάλια τους τα χαρακτηρίζει «εκπατρισμένα Ελληνόπουλα και Μακεδονόπουλα. Ο όρος «Μακεδονόπουλα» ήταν σε κοινή χρήση από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, τόσο ΠΡΙΝ, όσο και μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο»!..



Είναι αξιοσημείωτο ότι η εν λόγω φωτογραφία τραβήχτηκε από την εκ των συγγραφέων του βιβλίου, Εβραία καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, Riki Van Boeschoten, και αποδεικνύει αυτό που όλοι ξέρουν αλλά δεν το μολογούν: Πολύ πρίν τον Συμμοριτοπόλεμο, το ΚΚΕ μιλούσε για Μακεδόνες και Μακεδονόπουλα, διότι – απλούστατα – αυτός ήταν ο στόχος της Τρίτης Διεθνούς: Να ακρωτηριαστεί η Ελλάδα και να δημιουργηθεί από τα εδάφη της η Σλαβική Μακεδονία…

ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ ΓΥΦΤΟΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΒΓΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΙΔΟΥΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗΣ!..

Πρέπει να πούμε ότι και οι δύο συγγραφείς του εν λόγω βιβλίου είναι ακροαριστερές καθηγήτριες και προσπαθούν να «ξεπλύνουν» το ΚΚΕ… Μεταξύ άλλων υποστηρίζουν ότι δεν επρόκειτο για «Κομμουνιστικό Παιδομάζωμα», όπως δέχτηκε το 1948 και ο ίδιος ο ΟΗΕ, διότι τα… μακεδονόπουλα «δεν διώχθηκαν από την Ελλάδα από την κυβέρνηση λόγω της ταυτότητάς τους αλλά απομακρύνθηκαν από το ΚΚΕ μαζί με ελληνόπουλα, χωρίς το εθνοτικό κριτήριο να παίζει κάποιο ρόλο. Παράλληλα, η απομάκρυνση έγινε με τη συναίνεση των γονέων τους και δεν υπήρξε καμιά προσπάθεια αλλοίωσης της εθνικής τους ταυτότητας που υπονοεί ο όρος «παιδομάζωμα»: Όσοι έχουν μακεδονική ταυτότητα την είχαν και πριν απομακρυνθούν.

Μία από τις «αποκαλύψεις» του εν λόγω βιβλίου είναι η αφήγηση του Traian Dimitriou. Γεννήθηκε το 1934 στις Λεπτοκαρυές («μακεδονόφωνο» χωριό που μέχρι το 1926 λεγόταν Λεσκοβίτσα) της Φλώρινας. Μια ημέρα του 1947, ο κυβερνητικός στρατός απομάκρυνε αυτόν και άλλα δώδεκα παιδιά παρά τη θέληση των γονέων τους. Κατέληξε σε τεχνική σχολή της Λέρου, όπου στέλνονταν παιδιά κομμουνιστών και Σλαβο-«Μακεδόνων». Του απαγορευόταν να μιλάει ανοικτά τη μητρική του γλώσσα και υπέστη την προπαγάνδα για τους «βρωμοβούλγαρους», «σλαβομομμουνιστές», «προδότες» κτλ που αφορούσε (και) τους γονείς του. Το 1949, επέστρεψε στους γονείς του, που είχαν στο μεταξύ μετακομίσει στο Αμμοχώρι (σλαβομακεδονικό χωριό που μέχρι το 1927 λεγόταν Πεσόσνιτσα). Το 1954 μετανάστευσε στο Τορόντο, όπου ζούσε μια θεία του από το 1927. Σήμερα είναι συνταξιούχος και εδώ και πάνω από μια δεκαετία ενεργό μέλος της «Μακεδονικής-Καναδικής Επιτροπής Ανθρώπινων Δικαιωμάτων», μιας από τις οργανώσεις της «Μακεδονικής» διασποράς των Γυφτοσκοπιανών. Η «πλύση εγκεφάλου» της παιδούπολης της Φρειδερίκης είχε αποτύχει, συμπεραίνουν οι δύο συγγραφείς του βιβλίου…

Εφημερίδα «Στόχος»