Όταν ο λαός θα έχει συνειδητοποιήσει το βάθος της προδοσίας των Ιεραρχών θα τους σκοτώνει στους δρόμους, όπως και τους πολιτικούς ψευτοηγέτες. Αμείλικτος θα είναι ο ραγιάς που ξαφνικά θα μετατραπεί σε λέων, αφού θα είναι ορατός ο θάνατος, είτε από τους Μωαμεθανούς, είτε από την πείνα.   Είχε πε...

Η επόμενη επιστολή είχε αποσταλεί από τον Π. Πανταζάκο από τη Ζαγορά Πηλίου: “Γύρω στο 1897, ήμουν μαθητής και καθόμουν μαζί με δυο συμμαθητές μου σ’ ένα σπίτι σε μια απόμερη συνοικία του τόπου μου. Πλάι στο σπίτι αυτό βρισκόταν ένα έρημο, παμπάλαιο και εγκαταλελειμμένο σπιτάκι, στο οποίο είχε σ...

Φρικιαστική, όμως, ήταν και η σχετική ιστορία του Αθηναίου ιατρού Λαζαρίδη: “Πριν από 15 χρόνια, το 1909, ξυπνήσαμε ένα βράδυ στο σπίτι έντρομοι. Ακούσαμε την αδελφή μου από το διπλανό δωμάτιο να κραυγάζει γοερά, να ουρλιάζει, ικετεύοντας για βοήθεια, ενώ ταυτόχρονα βογκούσε και σπάραζε. Τρέξαμ...

Η Άννα Ι. Σκούρτη από την Καλαμάτα είχε αποστείλει την παρακάτω επιστολή: “Πριν από αρκετά χρόνια, είχα προσκληθεί στη Θήβα από κάποια φίλη μου. Αποφάσισα να την επισκεφτώ τελικά, για να περάσω μερικές ευχάριστες και ανέμελες μέρες στην εξοχή. Μια νύχτα, όμως, τη στιγμή που είχα ξαπλώσει για να...

Εντάξει, το έζησα και αυτό. Χθες στο γραφείο το ασύρματο κινητό που είχα δίπλα μου κινήθηκε από μόνο του αριστερόστροφα κατά το 1/4 ενός πλήρη κύκλου. Το ότι μετά από λίγο με έπιασε πονοκέφαλος το θεωρώ τυχαίο. Όχι δεν έχω κορονοϊό!!!

Το έτος 1924, ένας φοιτητής από τον Πειραιά, ονόματι Δημήτριος Βασιλειάδης, διηγούνταν την προσωπική του ιστορία με φαντάσματα, καταμαρτυρώντας τα εξής:   “Σαράντα χρόνια πριν, δηλαδή το 1884, η οικογένεια ενός Αθηναίου φωτογράφου, καθόταν μια χειμωνιάτικη νύχτα στη σάλα που υποδεχόταν τους ξέν...

“Το 1907, εργαζόμουν στο εμπορικό κατάστημα του Δ. Μαυρίκη στον Μελιγαλά της Μεσσηνίας. Μια νυχτιά του θέρους, λοιπόν, με ξύπνησαν τα αφεντικά μου και μου σύστησαν να πάω για κάποια δουλειά στο Ζευγολατιό.   Όταν έφτασα, όμως, στο γεφύρι που είναι στον δρόμο, κάτι με σταμάτησε. Δίχως να ξέρω ού...

Τον Ιανουάριο του 1925, ο Ευάγγελος Κοντογιαννόπουλος από την Καλαμάτα είχε αφηγηθεί μια περίεργη και τρομακτική ιστορία ενός φαντάσματος, λέγοντας τα εξής:   “Πέρυσι τον Ιούνιο, ήτοι το καλοκαίρι του 1924, είχα πάει να μείνω μερικές μέρες στο σπίτι του θείου μου Ι. Καλομοίρη, στο χωριό Σέλιτσα...

Μια φορά, έλεγε, ήμουνα στον κήπο του κελιού και έσκαβα. Για μια στιγμή, σταμάτησα να ξεκουραστώ. Τότε με επισκέφθηκε η Χάρη του Θεού τόσο δυνατά που, για τον φόβο της πλάνης προσπαθούσα μέχρι κάποιο σημείο, να ελέγξω τον εαυτό μου. Επειδή η Χάρη αυξανόταν συνεχώς, παραιτήθηκα από την προσπάθεια ...