Αυτό το περιστατικό που θα σας αφηγηθώ συνέβεί σε εμένα και 2 ακόμα φίλους μου, κοντά στο καλοκαίρι του 2013 αν θυμάμαι καλά. Ο λόγος που το γράφω 4 χρόνια έπειτα, είναι πως το είχα διαγράψει από το νου, αλλά δεν τα κατάφερα τελικά, καθώς είναι πραγματικά κάτι το ανεξήγητο για εμένα και θεωρώ τον εαυτό μου μορφωμένο άνθρωπο, που πάντα επιστρατεύει τη λογική του πρώτα. Η ιστορία πάει κάπως έτσι: Ένας από τους 2 φίλους μου προσφέρθηκε να μας φιλοξενήσει στο σπίτι του για το βράδυ (Αγία Φωτιά, οικισμός έξω από τη Σητεία Λασιθίου). Αφού μιλήσαμε και περάσαμε ένα όμορφο παρεϊστικο βράδυ (δίχως καμιά απολύτως κατάχρηση), πήγαμε για ύπνο, καθώς σαν φοιτητές τότε στο τοπικό τμήμα διαιτολογίας είχαμε το μάθημα μας την επομένη. Ωστόσο οι φωνές του φίλου μας (Αλέξανδρος) μας έκαναν εμένα και το φίλο μου Κώστα να σηκωθούμε για να δούμε τι τρέχει. Αυτό που παρατηρήσαμε μας έκανε για 1 λεπτό να μείνουμε άφωνοι. Επρόκειτο για 3 μεγάλες κόκκινες σφαίρες που εσωτερικά είχανε κάτι που έμοιαζε με φλόγα και αιωρούνταν στον ουρανό προς τη θάλασσα. Ήτανε μεγάλες (φυσικά δεν ήτανε Κινέζικα Ιπτάμενα Φαναράκια) και σχετικά μακρία η μια από την άλλη, δίχως κάποια στοίχιση. Αιωρούνταν για πολλή ώρα και κινούνταν ήπια. Σαν λογικός άνθρωπος πίστεψα πως ήτανε αερόστατα τότε. Ωστόσο στη Σητεία κανείς δεν έχει και πόσο μάλλον κάνουν 3 άνθρωποι ταυτόχρονα την νύχτα, επάνω από βράχια στο 2013 τότε. Μετά από αρκετή ώρα πήγαμε για ύπνο αφού οι σφαίρες φάνηκαν να σβήσανε. Αυτό το περιστατικό έχει μείνει χαραγμένο στο νου μου από τότε ανεξίτηλα. Εντύπωση με δημιούργησε το ότι κανείς άλλος δεν το παρατήρησε αυτό που συνέβει, σε ένα μέρος που όλα μαθαίνονται, σαν ένα χωριό που ουσιαστικά πρόκειται η Σητεία. Αυτή ήταν 1 από τις 2 παραφυσικές εμπειρίες που βίωσα και σύντομα θα αναφέρω και την άλλη, αφού σας βρήκα. Ευχαριστώ. Γιώργος Γ.