…Έλεγε ο π. Εφραίμ ο Κατουνακιώτης στον υποτακτικό του Αγίου Πορφυρίου, π. Ακάκιο:

«Ξέρεις τι είναι ο Πορφύριος; Ωκεανός χάριτος», από τον οποίο, όσο και αν αντλήσουμε, δεν θα μπορέσουμε να πάρουμε περισσότερο από όσο χωράει το μικρό μας κουβαδάκι.

Μια γεύση αυτής της Χάριτος του Θεού, που κατέκλυζε τον Άγιο Πορφύριο, έλαβε ο π. Ακάκιος, όταν τον πρωτογνώρισε. Να πως την περιγράφει:

«Ήταν τα πρώτα χρόνια που τον γνώρισα και κλειστήκαμε στο κελλί του, στο ησυχαστήριό του στην Μαλακάσα. Ο Γέροντας μου μιλούσε για διάφορα πνευματικά θέματα. Τότε μπορούσε να περπατήσει λίγο μόνος του. Σηκώθηκε, περπάτησε μερικά βήματα προς το μερός μου και ξαφνικά τον είδα να υψώνεται πάνω από την γη και να εκπέμπει ένα πολύ δυνατό γαλάζιο φως. Το πρόσωπό του, τα ρούχα του, τα πάντα εξέπεμπαν αυτό το πάρα πολύ δυνατό και γλυκύτατο γαλάζιο φως. Προσπαθούσα να τον κοιτάξω στα μάτια, στο πρόσωπο, αλλά τα μάτια μου δεν άντεχαν στο φως και έσκυβα για να τα ξεκουράσω.

Και πάλι κοίταζα και δεν χόρταινα να κοιτάζω, αλλά και πάλι τα μάτια μου δεν άντεχαν. Δεν ξέρω πόση ώρα κράτησε αυτό, αλλά σιγά σιγά άρχισε να χαμηλώνει το φως, να σιγοσβήνει και ο ίδιος να κατεβαίνει και να πατάει στην γη. Δεν μιλήσαμε ποτέ γι’ αυτήν την εμπειρία. Δεν τολμούσα να τον ρωτήσω κάτι.

Λένε ότι αυτό το Φως είναι Φως σοφίας και δυνάμεως. Το κατάλαβα αργότερα, όταν με έστειλε να περάσω μόνος μου ένα καλοκαίρι στο κελλί του Αγίου Δημητρίου στην Κερασιά. Εκεί αποδείχθηκε ότι με συνόδευε η δύναμις του Φωτός εκείνου, για να αντιμετωπίσω σκληρότατους και δύσκολους πειρασμούς του σατανά».

από το βιβλίο: «Ο Όσιος Γρηγόριος» – Ετήσια έκδοση της Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους (περίοδος Β’ – Έτος 2016, αρ. 41)