Το 1934 παρατηρήθηκαν περίεργα φαινόμενα στη Θάσο, στο σπίτι του κ. Αντωνίου Γιαννάκη ιδιοκτήτη ελαιουργείου. Τα φαινόμενα αυτά συνίσταντο στη ρύπανση του σπιτιού με ακαθαρσίες, πέντε φορές περίπου την μέρα, ιδίως κατά το απόγευμα. Η ρύπανση αυτή γινόταν αστραπιαία και πάντα ήταν παρούσα η υπηρέτρια Σεβαστή. Το φαινόμενο κράτησε είκοσι μέρες. Πριν από τρεις μήνες, τα φαινόμενα εκδηλώθηκαν ξαφνικά με πτώσεις πετρών στην αυλή, κάθε απόγευμα και μέχρι της 9 μ.μ. Γύρω στα μέσα Φεβρουαρίου σταμάτησε η πτώση των πετρών και άρχισαν να μετακινούνται τα έπιπλα του σπιτιού, ιδίως τραπέζια και καθίσματα. Το φαινόμενο ήταν τόσο βίαιο που πολλά από τα έπιπλα έσπαζαν. Συγχρόνως άρχισαν να εκσφενδονίζονται πάνω στο πάτωμα τα υαλικά του σπιτιού και να σπάζουν. Έτσι οι ένοικοι του σπιτιού αναγκάστηκαν να τα κλειδώσουν σε ντουλάπια για να τα σώσουν. Ως ασυνήθιστος αιτία των φαινομένων αναγνωρίστηκε η υπηρέτρια της οικίας Σεβαστή, ετών 19, επειδή μόλις αυτή απομακρυνόταν τα φαινόμενα σταματούσαν. Ευτυχώς χάρη στις γνώσεις που είχε διαδώσει εδώ και δεκαπέντε χρόνια πάνω στα θέματα αυτά, η Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών, βρέθηκαν μερικοί ντόπιοι οι οποίοι ασχολούνταν με αυτά τα θέματα όπως ο πρόεδρος της κοινότητας κ. Κίμων Κλωνάρης, ο κ. Στ. Λαμπριανίδης κλπ. οι οποίοι έδωσαν αμέσως την σωστή επιστημονική εξήγηση. Ο μεν πρόεδρος της κοινότητας τηλεγράφησε στον πρόεδρο της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών κ. Τανάγρα παρακαλώντας τον να έρθει στη Θάσο, ο δε κ. Λαμπριανίδης έστειλε έκθεση της αναφοράς του την οποία και δημοσιεύουμε : Στο σπίτι του ιδιοκτήτη ελαιοτριβείου κ. Αντωνίου Γιαννάκη που βρίσκεται στη Θάσο, εδώ και πάνω από ένα μήνα, πέφτουν πέτρες κάθε απόγευμα στην αυλή και ακριβώς στη στέγη της παράγκας στην οποία στεγάζεται μια λεμονιά, η οποία έχει τοποθετηθεί εκεί για να γλιτώσει από το κρύο. Το φαινόμενο στην αρχή, όπως ήταν αναμενόμενο, νόμισαν ότι προερχόταν από κακόβουλος εχθρούς, όσο όμως προχωρούσαν οι μέρες το πράγμα έγινε ανυπόφορο και στον ιδιοκτήτη του σπιτιού αλλά και στην κοινωνία μας. Έφτασαν στο σημείο να φυλάνε κάθε βράδυ το σπίτι, φίλοι του ιδιοκτήτη αλλά και ο ίδιος χωρίς να μπορούνε να συλλάβουνε τον δράστη. Τότε ανέλαβε το ζήτημα η αστυνομία της οποίας τέσσερα με πέντε όργανα φύλαγαν την οικία το απόγευμα αλλά και πάλι τίποτα. Η νευρικότητα της κοινωνίας μας και η αδημονία των αστυνομικών οργάνων έφτασαν στο κατακόρυφο. Τα σχόλια έπαιρναν και έδιναν ανάλογα με την αντίληψη του καθενός και ανάλογα με το βαθμό της πνευματικής του αναπτύξεως. Πριν από τρεις μέρες σταμάτησε η πτώση των πετρών στο σπίτι του κ. Γιαννάκη αλλά άρχισαν να μετακινούνται με βία τα έπιπλα του σπιτιού και όσα ήταν εύθραυστα έσπαζαν προς μεγάλη ζημία του ιδιοκτήτη. Οι διηγήσεις των κατοίκων που είδαν τα φαινόμενα με ανάγκασαν να επισκεφτώ και εγώ το σπίτι του κ. Αντ. Γιαννάκη όπου κατοικεί με την σύζυγό του κ. Θεανώ, την αδερφή της κυρία Λισσάβω (Ελισσάβετ) και την 19χρονη υπηρέτρια τους Σεβαστή από την Σαμοθράκη στην οποία αποδίδονται όλα τα παράδοξα αυτά φαινόμενα. Μόλις μπήκα στο σπίτι είδα αμέσως μια τσίγκινη κανάτα να πέφτει μέσα στο δωμάτιο στο οποίο θα έμπαινα, όταν ρώτησα τις γυναίκες οι οποίες ήταν μαζί μου, και έξω ακόμα από το δωμάτιο, ποιος έριξε τη κανάτα, μου απάντησαν ότι «την είχαμε τοποθετημένη στο τραπέζι και έπεσε μόνη της». Η κανάτα έπεσε γύρω στα δύο μέτρα πιο μακριά από το τραπέζι και με δυνατό κρότο. Μόλις μπήκα στο δωμάτιο έβαλα πάλι την κανάτα στο μέρος της και την παρακολουθούσα με προσοχή μήπως επαναλειφθεί η μετακίνηση και μπορέσω να την δω καλύτερα. Μόλις άρχισα να μιλώ στην κυρά Λισσάβω, έπεσε μπροστά μου μια αλατιέρα πράσινη από το τζάκι που ήταν πίσω μου. Ρώτησα πάλι ποιος την έριξε. «Μόνη της έπεσε» μου απάντησα, «είναι η τρίτη φορά που πέφτει από το τζάκι». Άρχισα πλέον και εγώ να πιστεύω πως ήταν αληθινά όλα αυτά που είχα ακούσει. Αλλά πριν τελειώσω τις σκέψεις μου, βλέπω να πέφτει ένα ποτήρι του νερού, τρία βήματα μακριά μου και να γίνεται θρύψαλα. Ο κρότος από το σπάσιμο ήταν τόσο έντονος ώστε ο δυνατότερος άντρας αν το έριχνε δεν θα παραγόταν τόσο έντονος ήχος. Και πάλι τότε ρώτησα «Πιος το έριξε;» Και πάλι μου απάντησαν τα ίδια. Η κυρά Λισσάβω μάλωσε μάλιστα την αδερφή της που άφησε έξω το ποτήρι και δεν το έβαλε εκεί που κρύβουν τα γιαλικά. «Αχ Θεανώ», είπε, «δεν θα μας μείνει ποτήρι. Σας είπα να τα κρύψετε όλα μέχρι να δούμε το θα γίνει». Δεν πρόλαβε να τελειώσει τα λόγια της και άρχισαν να πέφτουν δίπλα μας οι καρέκλες με πάταγο Μια-δύο-τρεις! Την στιγμή εκείνη αισθάνθηκα τον εαυτό μου αλλοιώτικα… Με κυρίευσε δέος και αισθάνθηκα ότι δεν βρίσκομαι πλέον στο περιβάλλον το οποίο ζούμε, αλλά σε ένα άλλο, μυστηριώδεις, άγνωστο και ασυνήθιστο. Ετοιμάστηκα λοιπόν να φύγω χωρίς να πιω το καφέ που μου ετοίμασαν, μόλις βγήκα από την πόρτα άκουσα τις καρέκλες να πέφτουν με θόρυβο. Στην αγορά συνάντησα τον Διοικητή της χωροφυλακής μοίραρχο κ. Δ. Τσίβον και τον Ειρηνοδίκη μας κ. Β. Μαστέλλον στους οποίος διηγήθηκα τα φαινόμενα και εφόσον είχα πεισθεί ότι πρόκειται για τηλεκινητικό φαινόμενο τους παρακάλεσα να σας γράψουν να έρθετε για να δείτε και εσείς προς όφελος της επιστήμης. Δεν γνωρίζω αν σας έγραψαν. Μετά από αυτό πάνω από 100 άτομα της κοινότητάς μας πήγαν και είδαν διάφορα φαινόμενα μετακίνησης αντικειμένων. Το περίεργο είναι ότι όλα τα αντικείμενα που μετακινούνται δεν βλέπει κανείς που ήταν αλλά μόνο εκεί που θα πέσουν ή και πριν πέσουν ακόμα, καθ’ οδόν, όπως είπα και πιο πάνω. Το που ήταν το μαθαίνει κανείς από τους ένοικους του σπιτιού. Χθες έγινε και δίκη κατά του κ. Α Γιαννάκη από την αστυνομία ότι διαταράσσει την κοινωνία με όλα αυτά τα οποία γίνονται στο σπίτι του, κατά την οποία επιδιώχθηκε να αποδειχθεί ότι ο ίδιος τα προκαλεί με διάφορα τεχνάσματα, για άγνωστους όμως λόγους. Ο κ. Γιαννάκης ευυπόληπτος καθ’ όλα άνθρωπος καταδικάστηκε σε 25 μέρες φυλάκιση μαζί με την γυναίκα του και την υπηρέτριά τους. Για την απόφαση της δικαοσύνης δεν έχουμε να πούμε τίποτα γιατί το ζήτημα δεν είναι της αρμοδιότητάς μας. Είναι ζήτημα του κράτους. Γιατί αν όντως είναι αληθινά, όπως και είναι, τα υπερφυσικά αυτά φαινόμενα για τα οποία δεν είναι ειδικοί οι δικαστές μας, το κράτος είναι αρμόδιο να τα επαληθεύσει μέσω ειδικών. Και αν όντως είναι πραγματικά, που είναι, θα είναι προς όφελος του ίδιου του κράτους το οποίο θα βοηθήσει την επιστήμη και την έρευνα προς την ανακάλυψη των αόρατων ενεργειών της φύσης. Όπως ο ίδιος τονίσατε σε κάποιο άρθρο σας, πριν από λίγα χρόνια θα θεωρούνταν κάποιος τρελός αν έλεγε πως μέσα στο δωμάτιο υπάρχουν κύματα από διάφορες Ευρωπαϊκές πόλεις της οποίες μπορούμε να συλλάβουμε με ένα απλό ραδιόφωνο. Χάρη στην επιστημονική έρευνα όμως, σήμερα γνωρίζουμε τα αίτια του φαινομένου αυτού και δεν ξαφνιαζόμαστε. Δεν παραλείπω εδώ να προσθέσω, ότι ρώτησα την κ. Λισσάβω γιατί δεν διώχνει ο κ. Γιαννάκης την υπηρέτριά του για να γλιτώσει από τα σπασίματα και της ζημίες και εκείνη μου απάντησε : «Γιατί να την διώξει; Αυτά που βλέπετε είναι γιατί το κορίτσι δεν είδε ακόμη αν και 19 χρονών την περίοδό του και είναι βλέπεις και γιόμισι φεγγαριού… Άμα δει την περίοδό του θα παύσουν… Εμείς τα ξέρουμε αυτά και άλλα πολλά ακόμη» Αναφέραμε πιο πάνω ότι κλήθηκε ο πρόεδρος της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών κ. Τανάγρας για να μελετήσει το φαινόμενο. Αναχώρησε λοιπόν αμέσως για τη Θάσο συνοδευόμενος από την ιατρό κ. Λαγανάκου και του δημοσιογράφου κ. Ταχογιάννη. Στην Θάσο ο κ. Τανάγρας έγινε δεκτός από τους πρόκριτους του τόπου και οδηγήθηκε στην οικία του κ. Γιαννάκη ιδιοκτήτη του ελαιουργείου και ξενοδοχείου. Αμέσως έγινε πρόχειρη εξέταση της υπηρέτριας Σεβαστής Σπακανέλλη την οποία η οικογένεια την έχει για υπηρέτρια χρόνια. Η εξέταση αυτή απέδειξε ότι η Σεβαστή είναι ανώμαλο άτομο με διάφορα στίγματα εκφυλισμού όπως πλατυποδία, νωδότητα κτλ. ότι αντιδρά αργά σε διάφορα συναισθήματα, και υπνωτίζεται εύκολα με πλήρη αναστροφή των οφθαλμικών βολβών, ότι έχει αναισθησία του επιπεφυκότος και αμνησία. Προ παντός όμως πως αν και 19 χρονών δεν έχει ακόμα έμμηνο ροή. Η τελευταία αυτή παρατήρηση έχει ως γνωστό ιδιαίτερη σημασία για την παραγωγή των ψυχικών φαινομένων. Αμέσως διαπιστώθηκε από την εξέταση ότι το συγκεκριμένο άτομο ήταν ευνοϊκό έδαφος προς εκδήλωση τηλεκινησίας εφ’ όσον μάλιστα είχε διαπιστωθεί ότι όταν απουσίαζε η Σεβαστή τα φαινόμενα δεν παρατηρούνταν. Αυτό και μετά τη λήψη σχετικών φωτογραφιών της αναστροφής των οφθαλμικών βολβών κληθέντος και ιατρού από την Θάσο κ. Ξενάκη, ο οποίος πρώτος εξέφρασε την υπόνοια περί τηλεκινητικών φαινομένων οργανώθηκαν πειράματα προς εξακρίβωση των συμβάντων. Το δωμάτιο είχε απέναντι από την είσοδο τζάκι όπου έκαιγαν χοντρά ξύλα. Στο γείσωμα της εστίας τοποθετήθηκαν από τον κ. Τανάγρα διάφορα αντικείμενα για να υποστούν ενδεχομένως την τηλεκινητική επίδραση. Τα αντικείμενα ήταν ένα νικέλινο ποτήρι, μια κουβαρίστρα, δύο μικρές πέτρες κλπ. σε ένα καρφί επίσης πέρασε ο ίδιος ένα σιδερένιο κόκαλο των παπουτσιών. Το κεφάλι του καρφιού ήταν τόσο μικρό ώστε η τρύπα του κόκαλου με δυσκολία περνούσε στο καρφί. Ο κ. Τανάγρας έκατσε κατόπιν στο πλάι της θερμάστρας, απέναντί της δε έκατσαν σε καθίσματα και στο κρεβάτι οι γιατροί κ.κ. Ξενάκης και Λαγανάκου, ο πρόεδρος της κοινότητας κ. Κίμων Κλωνάρης, ο ιδιοκτήτης τυπογραφείου στη Καβάλα κ. Πετρόπουλος, οι πρόκριτοι Θάσου κ.κ. Λαμπριανίδης και Νικολέρης ο δημοσιογράφος κ. Ταχογιάννης ο οικοδεσπότης και τέλος η Σεβαστή. Ο κ. Τανάγρας έχοντας αριστερά του τα προς τηλεκίνηση αντικείμενα και τους παριστάμενους απέναντί τους, τους συνέστησε να μιλούν για διάφορα θέματα και να μην προσέχουν τη Σεβαστή γιατί η συγκίνηση από τους παριστάμενους μπορούσε να προξενήσει βαθμό καταπληγίας, το γνωστό τρακ το οποίο ματαιώνει τα φαινόμενα. Έτσι λοιπόν η κουβέντα διεξαγόταν πάνω σε διάφορα θέματα και η ώρα περνούσε χωρίς όμως να παράγεται κανένα φαινόμενο. Πέρασε μιάμιση ώρα και τίποτα. Οι παριστάμενοι άρχισαν να απογοητεύονται, επειδή τα φαινόμενα αυτά δεν εξαρτώνται από την βούληση του ατόμου αλλά από το υποσυνείδητο και υπήρχε το ενδεχόμενο λόγω της όλης κατάστασης να μην εκδηλώνονταν καθόλου. Ξαφνικά όμως, ένας μεταλλικός ήχος ακούστηκε από τον τοίχο πίσω από τον κ. Τανάγρα και σε απόσταση 1 ½ περίπου μέτρου από αυτόν. Το σιδερένιο κόκαλο είχε φύγει από το καρφί του και είχε εκσφενδονιστεί. «Κύριε Τανάγρα! Διέκοψε ο ιατρός κ. Ξενάκης, είναι το κόκαλο! Από τη θέση που είμαι είδα καθαρά τη τροχιά του. Έφυγε κατ’ ευθείαν οριζόντια και χτύπησε στον τοίχο» Ο κ. Τανάγρας έσκυψε και το σήκωσε. Το σημείο στο οποίο προσέκρουσε απείχε ένα μέτρο και κάτι από το έδαφος. Άρα όχι μόνο το κόκαλο βγήκε εύκολα από το δύσκολο κεφάλι του καρφιού αλλά και αντιθέτως προς τους νόμους της βαρύτητας, αντί να πάει κάτω ακολούθησε ευθεία γραμμή. Ο κ. Τανάγρας κρατώντας το τεκμήριο στα χέρια του στράφηκε προς τους παριστάμενους. «Κύριοι», είπε, «δεδομένου ότι πρόκειται περί οργανισμού ο οποίος αποτελεί κατάλληλο έδαφος, εμένα μου αρκεί το αναμφισβήτητο αυτό φαινόμενο για να σχηματίσω γνώμη. Ήσασταν μάρτυρες σε ένα από τα σπανιότερα πειραματικά φαινόμενα αυτού του είδους. Ουσιαστικά η αποστολή μου έληξε εδώ».» Το πρώτο αυτό φαινόμενο όμως υπήρξε η αρχή πολλών άλλων εκδηλώσεων μέχρι τις 2 μετά τα μεσάνυχτα, τα οποία εξακριβώθηκαν αυτοπροσώπως από την ιατρό κ. Κ. Λαγανάκου, τον ανταποκριτή της «Μακεδονίας» Θεσσαλονίκης κ. Ταχογιάννη και πολλούς άλλους παριστάμενους. Την επόμενη μέρα ζήτησε να δει τον κ. Τανάγρα ο αστυνόμος Θάσου κ. Τσίβας, ο οποίος είχε υποβάλλει τις μηνύσεις, για να υποβάλλει τις αντιρρήσεις μολονότι όπως είπε δεν αμφισβητούσε την επιστημονική διαπίστωση των φαινομένων. Ο κ. Τσίβας για να δικαιολογήσει τη στάση του, ισχυρίστηκε ότι κάποιοι χωροφύλακες είδαν τη Σεβαστή να ρίχνει πέτρες και ότι προσφέρθηκε να τους φέρει στο σπίτι με την βεβαιότητα ότι επί της παρουσίας τους δεν θα παραγόταν κανένα φαινόμενο. Ήταν βέβαια εξαιρετικά δύσκολο να πείσει κανείς τον αστυνόμο, ότι τα επιχειρήματά του δεν είχαν καμία απολύτως αξία λόγω της αδιαμφισβήτητης πειραματικής εξακρίβωσης του φαινομένου και του εύκολου επηρεασμού του υποσυνειδήτου της Σεβαστής λόγω των χωροφυλάκων. Ο αστυνόμος όμως ισχυριζόταν ότι η οικογένεια Γιαννάκη προκαλεί επίτηδες τα φαινόμενα, για να αναγκάσει την γριά αδερφή του κ. Γιαννάκη και ιδιοκτήτρια του σπιτιού, να φύγει, ενώ η απλούστερη λογική μας λέει ότι κάθε δυσαρέσκεια από μέρος της γριάς είναι δυνατόν να την ωθήσει σε αποκλήρωσή τους. Τότε ο κ. Τανάγρας αναγκάστηκε να του δηλώσει πως η Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών δεν ήταν αρμόδια να κρίνει τη στάση των αρχών. Απλά είχε έρθει για να διαπιστώσει αν πρόκειται για γνήσια τηλεκινητικά φαινόμενα, τα υπόλοιπα ήταν θέμα των αρχών. Περαιτέρω συζήτηση ήταν περιττή εφ’ όσον ο αστυνόμος δήλωσε ότι θα εξακολουθούσε την δίωξη της οικογένειας Γιαννάκη. Κατόπιν τούτου η Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών θεώρησε καθήκον της να απευθύνει τηλεγράφημα προς τον κ. Υπουργό της Δικαιοσύνης, τον κ. Υπουργό της Δημοσίας Ασφαλείας και τον κ. Αρχηγό της χωροφυλακής κάνοντας τους γνωστά τα γεγονότα. Την επόμενη του τηλεγραφήματος έγινε στη Θάσο η εκδίκαση τη δεύτερης μήνυσης του αστυνόμου, καθώς οι χωροφύλακες επέμεναν για την απάτη των συγκεκριμένων ψυχικών φαινομένων, ενώ οι αυτόπτες μάρτυρες μεταξύ τους και ο ιατρός της Θάσου κ. Ξενάκης κατέθεσαν τις δικές τους μαρτυρίες. Η αίθουσα του δικαστηρίου είχε γεμίσει από κόσμο. Μετά την ανάγνωση του κατηγορητηρίου κλήθηκε ο κ. Ξενάκης ο οποίος κατέθεσε ότι με τα ίδια του τα μάτια είδε τα φαινόμενα αυτά και τα εξήγησε επιστημονικώς. Κατόπιν εξετάστηκαν και άλλοι μάρτυρες οι οποίοι διαβεβαίωσαν λοτι τα φαινόμενα ήταν αληθινά, ο δημόσιος όμως κατήγορος ζήτησε την τιμωρία των κατηγορουμένων μη δίνοντας καμία βαρύτητα στις καταθέσεις των μαρτύρων. Μετά από σύντομη σύσκεψη ο Πταισματοδίκης κήρυξε αθώους τους κατηγορούμενους. Το χαρακτηριστικό είναι ότι ο Ειρηνοδίκης ο οποίος επέβαλε την πρώτη φορά 25ήμερη φυλάκιση, αυτή τη φορά πείστηκε και εξέδωσε αθωωτική απόφαση.