Του Θ.Μαλκίδης

Πληροφορήθηκα και ομολογώ ότι στεναχωρήθηκα ότι η πινακίδα ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, αναδεικνύοντας την κατοχή της Κύπρου που είχε τοποθετηθεί από το Δήμο Αλεξανδρούπολης και το Εργατικό Κέντρο του Νομού Έβρου στα μέσα της δεκαετίας του 1990, στη δυτική είσοδο της Αλεξανδρούπολης, δεν υπάρχει πια.

Είναι αυτονόητο ότι η συγκεκριμένη πινακίδα στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, που τοποθετήθηκε επί Δημαρχίας του αείμνηστου φίλου και συναγωνιστή Ηλία Ευαγγελίδη, είχε συγκεκριμένη στόχευση. Ανάδειξης, προβολής, υπενθύμισης, εγρήγορσης και αγωνιστικότητας για την απελευθέρωση της κατεχόμενης Κύπρου.

Είχε συνδυαστεί τη συγκεκριμένη περίοδο με αντίστοιχες πράξεις μας για την Κύπρο, όπως αυτό της ανάδειξης του ζητήματος των σκλαβωμένων Ελλήνων της Καρπασίας (δασκάλες Ελένη Φωκά, Γιαννούλα Βασιλείου ), της πορείας των μοτοσικλετιστών για τη μνήμη του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού και δεκάδες άλλες.

Η πράξη αφαίρεσης της πινακίδας για την Κύπρο μας, η οποία έγινε στη χρονική φάση εκβιασμού του Ελληνισμού για «λύση» με οποιοδήποτε τρόπο στο Κυπριακό, θέλω να πιστεύω πως δεν συνέβη για συγκεκριμένους λόγους. Λόγοι οι οποίοι, μεταξύ των άλλων, συνδέονται με την ολοένα και αυξανόμενη το τελευταίο χρονικό διάστημα αντίληψη περί πανάκειας στην επίλυση των τοπικών προβλημάτων από το τουριστικό ρεύμα από την Τουρκία. Αυτό θέλω να πιστεύω……

Πέρα από την απαίτηση για επανατοποθέτηση της συγκεκριμένης πινακίδας ή και καλύτερης σε πιο κεντρική θέση, θεωρώ ότι οι υπεύθυνοι είναι υπόλογοι. Έναντι των πολιτών της Αλεξανδρούπολης και έναντι της Ιστορίας του Ελληνισμού της Θράκης και της Κύπρου, έναντι της Αλήθειας και του Δικαίου.

πηγή