Στην Αλεξάνδρεια ανάμεσα σε πολλούς φούρνους, υπαρχή και ένας που τον δουλεύουν δύο αδελφές η Ε… και η Δ…. είναι και οι δύο τους θρησκευόμενες.

Κάθε φορά που θα πήγαινα στο Άγ. Όρος μου έδιναν διάφορα δώρα για τους γέροντες.

Μια μέρα που πήγα να αγοράσω ψωμί για το σπίτι, είδα την Ε… πολύ στενοχωρημένη.

– Τι συμβαίνει; την ρώτησα.

– Ο ξάδελφος μου ο Κ….ς είναι βαριά άρρωστος στην εντατική από λεπτοσπείρωση, οι γιατροί δεν είναι αισιόδοξοι, δεν μας δίνουν ελπίδες και είναι 33 ετών.

– Κάτσε να πάρουμε το πάτερ Μ.

Πήραμε τον πάτερ Μ στο τηλέφωνο και του είπαμε το τι συνέβαινε.

Εκείνος με την απλότητα, την γαλήνη, την πραότητα που τον διακρίνει απάντησε.

– Δεν έχει τίποτα ανησυχητικό, την Παρασκευή θα είναι σπίτι του (ήταν Δευτέρα )

Πράγματι το απόγευμα της ίδιας μέρας άρχισε η βελτίωση, την Παρασκευή πήρε εξιτήριο για το σπίτι του, βέβαια θα συνέχιζε την φαρμακευτική του αγωγή.

Μετά από 2 εβδομάδες ο Κ….ς με συνάντησε στο φούρνο και με παρακάλεσε να μεταφέρω τις ευχαριστίες στον πάτερ Μ.

(Ευχαριστούμε τον κ.Γεώργιο Μιχελόπουλο που μας έστειλε την προσωπική του εμπειρία εις δόξαν Θεού και παραδειγματισμό.Μας έστειλε,επίσης,τα στοιχεία του και τα ονόματα των προσώπων των παραπάνω γεγονότων.)

(Αποκλειστικό ”Γέροντες της εποχής μας”)