Το χωριό της γιαγιάς Γιαννούλας εἶναι το Καραΐσκάκη Αιτωλοακαρνανίας. Όταν πρωτογνωρισθήκαμε ήταν πολλά χρόνια πριν, καθώς την σύνταξή της, την διέθετε για να πηγαίνει προσκύνημα στα Μοναστήρια, όπου μπορούσε.

Μία χειμωνιάτικη μέρα, αφού η γιαγιά έφυγε από την Παναγία την Βαρνάκοβα, επισκέφθηκε το Μοναστήρι του Γέροντα Νεκταρίου στο Τρίκορφο Φωκίδος, τον οποίο πολύ αγαπούσε και σεβόταν. Όταν έφτασε η ώρα να φύγει είχε ήδη νυχτώσει. Ο Γέροντας κάλεσε ένα ταξί από τη Ναύπακτο για να την πάει στο χωριό Καραΐσκάκη. Ο ταξιτζής δεν γνώριζε πού ήταν το χωριό και πώς θα την πήγαινε σε αυτό. Ο Γέροντας άκουσε τότε την γιαγιά να λέει στον ταξιτζή, ότι θα ακολουθούσαν το φως μπροστά τους και αυτό θα τους πάει στο χωριό. "Το φως με έχει ξαναπάει στο χωριό γιατί και εγώ δεν ξέρω τους δρόμους" είπε η γιαγιά. Ξαφνικά λέει στον ταξιτζή " ήρθε το φως ξεκίνα και όπου στρίβει θα στρίβουμε κι'εμείς". Η γιαγιά Γιαννούλα έβλεπε το φως να τους οδηγεί: "Πήγαινε ευθεία" του έλεγε "στρίψε δεξιά, τώρα αριστερά". Έβλεπε μπροστά της ένα φως που τους οδηγούσε στον δρόμο της επιστροφής!