Το Σάββατο, 22 Ιουνίου 1985, ώρα 7:30, έφτασα στη Σπηλιά και παρατήρησα τα εξής: στο πλάτωμα απέναντι από το βαμμένο πράσινο παράπηγμα της πρώτης φάσης των έργων, και ανάμεσα σ' αυτό και στα ερείπια του οικήματος από τη βαυαρική εποχή,[1] υπήρχε ένας κύκλος διαμέτρου 7 μέτρων, φτιαγμένος από σιδερόβεργα, τα άκρα της οποίας ήταν διαμορφωμένα σε θηλιά και άγκιστρο, ώστε η είσοδος  του κύκλου να ανοίγει και να κλείνει. Αυτό το άνοιγμα ήταν στο ΝΔ σημείο του κύκλου. Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα είχαν στηθεί όρθιες ισάριθμες επιμήκεις πέτρες (εν είδει μενίρ [2]), και στα δευτερεύοντα ενδιαμέσως είχαν τοποθετηθεί άλλες τέσσερις επίπεδες. Στο εσωτερικό του κύκλου, στο απέναντι άκρο από την είσοδο, υπήρχαν στάχτες από φωτιά ζεστές ακόμη. Είχαν κάψει λιβάνι και είχαν χρησιμοποιήσει οινόπνευμα και διάφορες κόλλες (UHU, LOGO). Και στο χώμα ήταν χαραγμένο με ξύλο ένα ανάποδο τρίγωνο (δηλαδή, η κορυφή του έβλεπε προς την είσοδο). Προφανώς κάποιου είδους τελετή, και μάλιστα κατά το θερινό ηλιοστάσιο.

Προχώρησα προς τη Σπηλιά και φτάνοντας κοντά στο στόμιο είδα ότι τα σκεύη, οι εικόνες, τα παράθυρα και η κεντρική πόρτα των ναϋδρίων σχημάτιζαν απέξω ένα μεγάλο σωρό. (Είχε απαιτηθεί σημαντικός κόπος· μόνο για να βγουν τα φύλλα της πόρτας, έπρεπε να σπάσουν τις χοντρές πέτρινες εντοιχισμένες υποδοχές των στροφείων).

Αυτή την εικόνα είδα, όμως οι καταστροφείς δεν είχαν ικανοποιηθεί.

Κατέληξα στο ευλογοφανές συμπέρασμα πως οι δράστες του βανδαλισμού και οι λαβόντες μέρος στην τελετή ήταν οι ίδιοι άνθρωποι. Δεν τους είδα βέβαια να το κάνουν, αλλά όταν επανήλθαν σε λίγες ημέρες, απομάκρυναν τις 12 πέτρες με τις οποίες είχα περιβάλει τον κύκλο τους και διασκόρπισαν άλλες που είχα διατάξει σε σχήμα σταυρού μπροστά στην είσοδό του. Ταυτόχρονα παρατήρησα ότι το δυτικό παράθυρο που ήταν μισοβγαλμένο από την προηγούμενη φορά, τώρα το είχαν αποσπάσει τελείως και, ολοκληρώνοντας την καταστροφή, είχαν αφαιρέσει τα υποστυλώματα ελπίζοντας να καταρρεύσουν τα εκκλησάκια. Ούτε και τότε τους είδα να το κάνουν, και μ' αυτές τις ενδείξεις κανένα δικαστήριο δε θα τους καταδίκαζε, όμως...

Μέρος της ξυλείας που πετάχτηκε από το σπασμένο παράθυρο.

Είτε οι δράστες ήταν αυτοί είτε άλλοι, τούτη ήταν και η μοναδική φορά που παρατήρησα αδιάσειστα τεκμήρια οργανωμένης αντιχριστιανικής ενέργειας.Είναι πολύ πιθανόν να μην είχε συμβεί ούτε αυτή η περίπτωση, αν ήδη η Σπηλιά δεν ήταν διάσημη ως Παράξενος Τόπος.