Η κ. Κική Μ. απέστειλε στην Αδελφότητα επιστολή, σε σχέση με την κόρη της Σταυρούλα Μ. ετών 25, φοιτήτρια της Κτηνιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στην εν λόγω επιστολή έγραψε τα εξής:

«Σύμφωνα με την Σταυρούλα, τον χειμώνα του έτους 1998, πονούσαν τα μάτια της και δεν έβλεπε καλά, ώστε να μπορεί να διαβάζει άνετα τα μαθήματά της. Τον Ιούνιο του έτους 1998, με το πέρας του ακαδημαϊκού έτους, επέστρεψε στο πατρικό της σπίτι στο Χαλάνδρι Αττικής και επισκέφθηκε τον οφθαλμίατρό της κ. Γ. Σ. Εκείνος της συνέστησε την χρήση ενός φαρμάκου και της είπε ότι θα την εξέταζε, πάλι, εις το τέλος Αυγούστου. Κατά το χρονικό διάστημα το οποίον μεσολάβησε από τότε, μέχρι την επόμενη επίσκεψη στον οφθαλμίατρο και παρά την χρήση του φαρμάκου, η κατάσταση των οφθαλμών επιδεινωνόταν. Μετά το τέλος του Αυγούστου, επισκέφθηκε τον Γιατρό, ο οποίος την εξέτασε με μεγαλύτερη προσοχή και διαπίστωσε ότι έπασχε από “Νεανικό Γλαύκωμα”. Τότε της είπε να προβεί σε εξέταση οπτικών πεδίων. Η εν λόγω εξέταση απέδειξε ότι ο αριστερός οφθαλμός μόνο εις το κέντρο του ήταν καθαρός, ενώ η υπόλοιπη περιοχή καλυπτόταν από σκέπη, ενώ ο δεξιός οφθαλμός ήταν καλυμμένος σχεδόν κατά το ήμισυ. Τον Σεπτέμβριο, στις 2 του μηνός, εορτή της Αδελφότητας του Αγίου Ραφαήλ, όλη η οικογένεια επισκεφθήκαμε το σημείο εμφανίσεως του Αγίου Ραφαήλ, για να προσκυνήσουμε και να τον παρακαλέσουμε εκ βάθους ψυχής να βοηθήσει. Ο αδελφός Ραφαήλ μου έδωσε βαμβάκι εμποτισμένο στο λαδάκι από το κανδήλι του Αγίου και είπε να σταυρώνω με αυτό τους οφθαλμούς της Σταυρούλας καθημερινώς.

Αναχωρήσαμε και έκτοτε η Σταυρούλα έβαζε ανελλιπώς λαδάκι στα μάτια της. Η χάρις του Αγ. Ραφαήλ την οδήγησε στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου εργαζόταν ο ειδικός για τα γλαυκώματα Ιατρός κ. Γ. Γ. Μετά από λίγες μέρες τον επισκεφτήκαμε και εξέτασε πολύ προσεκτικά τους οφθαλμούς της Σταυρούλας. Διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να αντιληφθεί πώς είχαν παρουσιασθεί σε προηγούμενες εξετάσεις οι σκιές στο οπτικό πεδίον, δεδομένου ότι τα οπτικά νεύρα κανένα απολύτως πρόβλημα δεν είχαν. Ο Γιατρός συνέστησε την επανάληψιν της εξέτασης των οπτικών πεδίων. Πράγματι, το απόγευμα της ίδιας μέρας προέβη εις την εκ νέου εξέτασιν των οφθαλμών και ιδού το ανέλπιστο. Ο δεξιός οφθαλμός είχε καθαρίσει ολοσχερώς, ενώ στον αριστερό οι σκιές είχαν ελαττωθεί κατά το ήμισυ. Δεν πιστεύαμε σε ό,τι ακούγαμε και ζούσαμε. Ο Αγ. Ραφαήλ είχε κάνει το θαύμα του. Την επομένη, όλη η οικογένεια μεταβήκαμε στον Άγιο, για να προσκυνήσουμε και να δοξάσουμε την Χάρη Του. Μαζί με τους αδελφούς, που και αυτοί χάρηκαν όπως κι εμείς, όλοι μαζί ευχαριστήσαμε και προσκυνήσαμε τον Άγιο.

Περί τα τέλη Σεπτεμβρίου, η Σταυρούλα επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη για τις σπουδές της. Μία ημέρα, ευρισκόμενη στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου, μεταξύ συμφοιτητριών και συμφοιτητών, διηγείτο τα περί ιάσεώς της και περί του Αγ. Ραφαήλ. Μία, όμως εκ των συμφοιτητριών αμφέβαλε για την αλήθεια των γεγονότων και έλεγε ότι όλα οφείλονταν σε συμπτώσεις και φαντασιώσεις. Εντούτοις, την ίδια νύκτα της εμφανίσθηκε στον ύπνο της ο Άγ. Ραφαήλ και την ρώτησε «Γιατί αμφιβάλλεις; Ιδού εγώ ενώπιόν σου. Τώρα πιστεύεις την ύπαρξή μου;». Το πρωί της επομένης, η εν λόγω φοιτήτρια ήρθε να συναντήσει τη Σταυρούλα κλαίγοντας γοερά. Της εξέθεσε εκείνο που της συνέβη και έλεγε, επαναλαμβάνοντας συνεχώς, «Πιστεύω, Πιστεύω»

Μετά από ένα έτος, η Σταυρούλα επανέλαβε την εξέταση οπτικών πεδίων, οπότε διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση των οφθαλμών παρέμενε απολύτως σταθερή.

Κατόπιν όλων αυτών, όλη η οικογένεια ευχαριστεί και δοξάζει καθημερινώς τον Αγ. Ραφαήλ και τους συν Αυτώ Νικόλαο και Παρθενομάρτυρα Ειρήνη.»