Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,

Όπως ξέρετε μια από τις κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν επίμονα από ευλαβείς πατριώτες κατά του βιβλίου της κας Ρεπούση, ήταν πως δεν ανέφερε πως ο Κοσμάς ο Αιτωλός ήταν άγιος. Η κα Ρεπούση όμως συναρίθμησε τον Κοσμά στους δασκάλους του Γένους, πλάι στον Κοραή, του οποίου τα κόκαλα θα τρίζουν από αυτόν τον προσβλητικό συμφυρμό του με έναν αμαθή φανατικό, συκοφάντη αντισημίτη, απατεώνα μάντη και γυρολόγο κήρυκα υποταγής στο Σουλτάνο. Ενδεικτικά μπορεί κανείς να δει:

(«Η δολοφονία της Ελληνικής ιστορίας του Χ.Χαρίτου μελους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ: «…Ο Άγιος Κοσμάς αναφέρεται και τις 2 φορές ως Κοσμάς Αιτωλός. Μάλλον, η κ.Ρεπούση θα αμφισβητεί την αγιότητά του..»). Τέτοιες αναφορές βρίσκει κανείς δεκάδες στον υμνητή του αρχιεπισκόπου «Κεραυνού» «Στόχο», στην Α1 του κ.Καρατζαφέρη, στην «Ελεύθερη Ώρα» του Ομολογητή Γρ. Μιχαλόπουλου και σε άρθρα σύγχρονων απολογητών της Ορθοδοξίας. Μερικοί συγχέουν επικίνδυνα την Ιστορία με την Κατήχηση.

Ποιος ήταν όμως ο Κοσμάς;

1. Η «αντεθνική» και αντιεκπαιδευτική του δράση:

O Κοσμάς Αιτωλός ήταν Βλάχος (Γ.Α.Παπαθανασίου, «Η ιστορία των Βλάχων», Μπαρμπουνάκης, Β΄έκδ. 1994, σ.39), από την Κιουτσούκ Βλαχία, την «Μικροβλαχία» δηλαδή, όπως λεγόταν η Αιτωλοακαρνανία σε αντιπαραβολή με τη Θεσσαλία, τη Μεγαλοβλαχία.. Η πρώτη ως τα χρόνια του Κοσμά του Αιτωλού ήταν στην πλειοψηφία βλαχόφωνη, όπως διαφαίνεται από το πλήθος των βλάχικων τοπωνυμίων, και ακόμη κι από ένα επίγραμμα ενός άλλου προφήτη του όσιου Ευγένιου του Αιτωλού, στο οποίο τονίζεται ότι οι ντόπιοι κάτοικοι την πηγή τη λένε με τη λατινική ονομασία φοντάνα. – http://www.almyros.vlahoi.net/sourses.htm – http://www.almyros.vlahoi.net/fighters.htm

Πάνω από όλα όμως ο Κοσμάς ήταν άνθρωπος του ελληνόφωνου ανατολικορωμαϊκού πατριαρχείου, στην σκανδαλοποιό Αθωνιάδα Σχολή του οποίου έμαθε τα κολυβογράμματά του. Η δράση του εξυπηρετούσε καθαρά τα πατριαρχικά συμφέροντα, φθάνοντας για χάρη τους στο σημείο να εξαπατά τους απλοϊκούς με θεομπαιχτικά κόλπα. Ο κ. Γιώργος Μεταλληνός ομολογεί: Για να περιορίσει και να εξαφανίσει από τους Έλληνες τη χρήση του βλάχικου ή αρβανίτικου γλωσσικού ιδιώματος, θα φθάσει σε σημείο να δηλώσει: ‘Όποιος χριστιανός, άνδρας ή γυναίκα, υπόσχεται μέσα είς το σπίτι του να μη κουβεντιάζη Αρβανίτικα, ας σηκωθή επάνω να μου είπη και να πάρω όλα του τα αμαρτήματα εις τον λαιμόν μου από τον καιρόν όπου εγεννήθηκε, έως τώρα, και να βάλω όλους τους χριστιανούς να τον συγχωρέσουν’».

Εδώ βέβαια ο κ. Μεταλληνός κάνει μια λαθροχειρία. Γιατί αφού ήταν Έλληνες μιλούσαν βλάχικα ή αρβανίτικα; Αν μια γλώσσα ήταν διαδεμένη και σε τρίτους στα Βαλκάνια, με ιστορικές ρίζες, βαθειά θεμελιωμένη, αυτή ήταν η ελληνική. Αν υπήρχαν εδώ κι εκεί κάποια σχολειά, αυτά ήταν ελληνικά. Συχνά ο Μεγάλος Δραγουμάνος, οι ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας, πολύ συχνά οι τοπικοί ηγεμονίσκοι επίσκοποι και σχεδόν πάντα ο πατριάρχης ήταν Έλληνες. Οι μορφωμένοι αλλοεθνείς ήταν αυτοί που γνώριζαν ελληνικά. Για ποιο λόγο ένας Έλληνας χωρικός θα ξεχνούσε τη γλώσσα του για να μιλήσει αρβανίτικα ή βλάχικα; Για να απαντηθεί αυτή η εύλογη απορία, όσον αφορά στη «μακεδονική σαλάτα», ο «Μακεδονικός Αγώνας» του Γεν. Επιτ. Στρατού αναφέρει τον αστείο ισχυρισμό πως το σλαβικό ιδίωμα της Μακεδονίας λόγω της «ευκόλου εκμαθήσεώς του» αποτελούσε μέσο συνεννόησης Ελλήνων, Τούρκων και «Σλαύων εποίκων» και το προκλητικό ψέμα πως οι Έλληνες το μιλούσαν για να γλυτώσουν από το παιδομάζωμα, που τάχα «διενεργείτο μόνον εκ των Ελλήνων»(!). Με τέτοια φτηνά ψέματα, συνηθίζεται και σήμερα να πιστώνεται ως Έλληνας κάθε Άραβας, Γκαγκαούζος κλπ Ορθόδοξος της Ανατολής.

Ο πρόεδρος του συλλόγου Κοσμάς ο Αιτωλός κ. Μάξιμος φωτογραφίζεται με πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ

Ο πρόεδρος του συλλόγου Κοσμάς ο Αιτωλός κ. Μάξιμος φωτογραφίζεται με πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ

Όμως η Εκκλησία στα Βαλκάνια χρησιμοποιούσε με το στανιό ελληνική λειτουργική γλώσσα σχεδόν για όλους τους Ορθόδοξους σαν εργαλείο ομογενοποίησης και εξουσιαστικής επιβολής, αφού επιδίωκε να διορίζει παντού Φαναριώτες ή έστω ελληνόφωνους ή ελληνομαθείς επισκόπους υποταγμένους στο κεντρικό οθωμανικό πατριαρχείο. Η τελευταία από τις βαλκανικές γλώσσες που κινδύνευε να ξεχαστεί ήταν η ελληνική. Το πατριαρχείο προέβλεπε, φοβόταν (και δικαιώθηκε), τις αποσχιστικές εθνικές αφυπνίσεις της βαλκανικής που έρχονταν για να αποψιλώσουν την θεόσταλτη εξουσία του Σουλτάνου και του Οικουμενικού Τοποτηρητή του και έκανε ότι μπορούσε να τις εμποδίσει. Ακόμη και η περίφημη συνοδική καταδίκη το 1872 του φυλετισμού ως αίρεσης, που την επικαλούνται όσοι θέλουν να μας πουν πως το πατριαρχείο δεν ήταν εθνικιστικό, καταδίκαζε τον φυλετισμό των αποσχιζόμενων Ορθοδόξων, όχι όμως των Ρωμιών ρασοφόρων επιβητόρων τους.

Γεννιούνται δυό ακόμη ερωτήματα. Από ποιά αιματολογική εξέταση προέκυπτε η βεβαιότητα ότι οι αλβανόφωνοι και βλαχόφωνοι ορθόδοξοι ήταν ελληνικοί αμνοί και όχι ιλλυριακά ή δακικά ερίφια και γιατί ένας χριστιανός ιεραπόστολος μετατρέπεται σε περιοδεύοντα πλασιέ μιάς γλώσσας; Ένα τέταρτο ερώτημα ανακύπτει. Μήπως ο Κοσμάς ήταν λάτρης της κλασσικής Ελλάδας θαυμαστής του Ομήρου και των γυμνών αγαλμάτων, εραστής της αθηναϊκής δημοκρατίας, μελετητής των φιλοσόφων και χάριν αυτής της ρομαντικής ιδεοληψίας ήθελε να διαδώσει την ελληνική; Το ερώτημα αυτό βέβαια είναι αστείο. Δεν διέθετε ούτε ίχνος κλασσικής παιδείας και γι’αυτόν ίσχυε η βυζαντινή προκατάληψη ότι το ελληνικό ήταν και παγανιστικό: «Έμαθα πως με την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθενε Έλληνες, δεν είσθενε ασεβείς αιρετικοί, άθεοι, αλλ’ είσθενε ευσεβείς Ορθόδοξοι Χριστιανοί…”. Δεν είναι η αγάπη του πεπαιδευμένου ανθρώπου, αλλά η ιδεοληψία του αμαθούς φανατικού που ιεροποιεί την γλώσσα των Ευαγγελίων και η αφοσίωση του πράκτορα που θέλει την ομογενοποίηση και το μάντρωμα του κοπαδιού στην πατριαρχική στάνη, γι’αυτό και συνοδεύεται από ένα νοσηρό μίσος για τις γλώσσες των λαών που συμβίωναν στην πολυφυλετική αυτή περιοχή. Mε την παχυλή καλογερική του άγνοια παραλογίζεται ανεπίτρεπτα και πέφτει σε φανερή αίρεση: ««Ή Εκκλησία μας -λέγει-είναι εις την έλληνικήν. Και αν δεν σπουδάσης τα Ελληνικά, δεν ημπορείς να καταλάβης εκείνα πού ομολογεί η Εκκλησία μας». Η ελληνική για τον αιρετικό Κοσμά ήταν το μοναδικό επιτρεπτό εργαλείο διάδοσης του θείου λόγου γιατί ήταν η γλώσσα του πατριαρχείου τα συμφέροντα του οποίου εκπροσωπούσε. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.

Παράλληλα ο Κοσμάς διαφώτιζε τον λαό πόσο χρήσιμη ήταν η οθωμανική κατοχή. Εξηγεί ο κ.Γιώργος Μεταλληνός: «Στη θέση του απέναντι στους Τούρκους μένει πιστός στη χαραγμένη ήδη από τον πατριάρχη Γεννάδιο τακτική. Βραχυπρόθεσμη συνεργασία και κατευνασμός του «θηρίου» και πρόκριση του Τούρκου, ως λιγότερο επικίνδυνου για την «ψυχή», από τον Φράγκο: «Και διατί δεν έφερεν ο Θεός άλλον βασιλέα, που ήταν τόσα ρηγάτα εδώ κοντά να τους το δώση, μόνον ήφερε τον Τούρκον μέσαθε από την Κόκκινην Μηλιά και του το έχάρισεν; Ήξερεν ο Θεός, πως τα άλλα ρηγάτα μας βλάπτουν εις την πίστιν, και ο Τούρκος δεν μας βλάπτει. Άσπρα (χρήματα) δώσ’ του καί καβαλλίκευσέ τον από το κεφάλι…». Έδινε έτσι μιαν απάντηση στους δυτικόφρονες ενωτικούς. Δεν δίσταζε όμως, όταν έπρεπε, να αποκαλύπτει τους εχθρούς της πίστεως και του Γένους: «Ό αντίχριστος ο ένας είναι ο Πάπας και ο έτερος είναι αυτός, που είναι εις το κεφάλι μας….».

http://www.apologitis.com/gr/ancient/kosmas.htm

Επικίνδυνος ο Φράγκος για την ψυχή του κ.Μεταλληνού, αλλά στη Δύση σπουδάζουν οι ορθόδοξοι καθηγητές της Θεολογικής, στη Φραγκιά τρέχει όταν αρρωσταίνει βαριά κάθε μεγαλοδεσπότης αφήνοντας τα λείψανα και τα ευχέλαια για το κοπάδι των πιστών του και τα ορθόδοξα μοναστήρια έχουν όλες τις ανέσεις που τους δίνει η δυτική τεχνολογία και απομυζούν τα κονδύλια της Ε.Ε.

Οι αγάδες συμπαθούσαν τον Κοσμά. Μας το λέει ο ίδιος: «Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσο.. Το κήρυγμα υποταγής στην Εξουσία και μίσους προς τη Δύση το εκτίμησε και ο Αλή πασάς. Οι οπαδοί του Κοσμά το θεωρούν κι αυτό όχι ενοχοποιητικό σημάδι άθλιας διαπλοκής με τον τύραννο, αλλά αγιότητας που ημέρευε και θηρία όπως ο Αλής! Ο Αλβανός σατράπης έχτισε πάνω στον τάφο του Κοσμά ναό και του έφερναν συχνά για προσκύνηση στα Γιάννενα τη μαγική νεκροκεφαλή του για την οποία διέταξε να κατασκευάσουν ασημένια θήκη. Ο Αλής ποτέ δεν ξέχασε πως ο δεύτερος μετά τον Νοστράδαμο μετά Χριστόν προφήτης, είχε προμαντέψει (όπως θα έκανε κάθε σοβαρή τσιγγάνα) την ανέλιξή του με την προφητεία υπ’αριθμ. 115: «Θά γίνης μεγάλος άνθρωπος, θά κυριεύσης όλη τήν Αρβανιτιά, … Θά αφήσης μεγάλο όνομα στήν οικουμένη. Καί στήν Πόλι θά πάς, μά μέ κόκκινα γένεια. Αυτή είναι η θέλησι τής θείας προνοίας. Ενθυμού όμως είς όλην τήν διάρκειαν τής εξουσίας σου νά αγαπάς καί νά υπερασπίζεσαι τούς χριστιανούς, άν θέλης νά μείνη η εξουσία εις τούς διαδόχους σου«.

Ο Κοσμάς πιστός στην πατριαρχική γραμμή της εχθρότητας προς τον διαφωτισμό, εργαζόταν για να μείνει ο λαός αμαθής όπως και ο ίδιος. Το ομολογεί ταυτόχρονα με το γεγονός πως ήταν πράκτορας του πατριαρχείου: «…εγώ, στοχαζόμενος την αμάθειάν μου…παρακινούμενος περισσότερον από τον κυρ Σωφρόνιον πατριάρχην». Αυτοπαρουσιαζόταν με «όλη την ταπείνωση που τον διακρίνει»: «…από το σχολείον έμαθα τα 24 γράμματα…Έμαθα και πέντε-έξ ελληνικά και έμαθα πολλών λογιών γράμματα…..από όλα τα έθνη….εδιάβασα πολλά και διάφορα βιβλία και περί Εβραίων και περί Ελλήνων και περί άλλων ασεβών…ερεύνησα τα βάθη της σοφίας….» (Κ.Σαρδελή «Κοσμάς…»). Το σχολείο που ήθελε ο Κοσμάς ήταν ένα ιεροδιδασκαλείο, αντίστοιχο με τους μουσουλμανικούς μεντρεσέδες, φυτώριο τυφλωμένων πιστών. Οι Ορθόδοξοι καταλαβαίνουν την ποιότητα του ισλαμικού τεκέ όπου διδάσκεται το Κοράνι. Αδυνατούν όμως να αντιληφθούν την ποιότητα του σχολείου όπου διδάσκεται η «Αμαρτωλών Σωτηρία» και οι Επιστολές του Παύλου. Ήθελε λοιπόν ο Κοσμάς το σχολείο προέκταση της Eκκλησίας, χώρο όπου θα εξοβελίζονταν τα «άθεα γράμματα», δηλαδή η επιστήμη και θα διδασκόντουσαν τα κολυβογράμματα, τα συναξάρια, το χτωήχι και το ψαλτήρι.

Το εθνικό και παιδαγωγικό έργο του Κοσμά συνεχίζει σήμερα ο πανοσιώτατος ηγούμενος Μάξιμος, ιδιοκτήτης του σαιτ «Πατροκοσμάς» και προφήτης της έλευσης του Αντίχριστου. Από εκεί και οι φωτογραφίες του με κορυφαίους της Πολιτικής και της Τέχνης. Εκεί υπάρχουν και φωτογραφίες του οσίου Μάξιμου που απονέμει το βραβείο του Κοσμά Αιτωλού στην αφρόκρεμα των ανθρώπων του Πνεύματος: Κλειω Δενάρδου, Ρούλα Κορομηλά, Γρηγόρη Αρναούτογλου, ρόκερ Μουλατσιώτη, Αλ. Λυκουρέζο, Σοφία Βώσου, και μέσω εκπροσώπων τους στους κ. Παπουτσή (ΠΑΣΟΚ) και Τέρενς Κουϊκ.