"... Πριν αρκετά χρόνια " διηγείται ένας φίλος , " σ΄ ένα ταξίδι μου στην Κεφαλονιά , συνέπεσε νά τύχω στην εορτή τού Αγίου Γερασίμου, και στην ολονύκτια αγρυπνία του. Εκεί, για πρώτη φορά κατάλαβα την δύναμη των πονηρών πνευμάτων. Μέχρι τότε πίστευα στον Θεό, αλλά με τον τρόπο μου. Νόμιζα, ότι όσα άκουγα γι΄ αυτά τα πράγματα, ήταν πολυλογίες θρησκόληπτων ανθρώπων και τίποτα περισσότερο. Με μία μονοκονδυλιά, χωρίς νά ψάξω σε βάθος τα πράγματα, είχα αποκλείσει την ύπαρξη των δυνάμεων τού σκότους και τής καταστροφής. Όμως, ο Θεός είχε άλλα σχέδια για μένα ... Βρέθηκα στο Μοναστήρι τού Αγίου Γερασίμου , και όσα συνάντησα εντυπώθηκαν βαθιά στο μυαλό μου. Οι άγριες φωνές των δαιμονισμένων ανθρώπων, οι κραυγές " μ΄ έκαψες Γεράσιμε, μ΄ έκαψες Καψάλη " , και μάλιστα από νέους ανθρώπους πού σπαρταρούσαν στο δάπεδο όταν βγήκαν τα Αγια , ή στην Παράκληση τού Αγίου , υπήρξαν για μένα καταστάσεις μεγάλου προβληματισμού. Κατάλαβα, ότι εκεί πέρα, συνέβαινε κάτι περισσότερο από αυτό, πού εμείς οι άλλοι μπορούσαμε νά αντιληφθούμε... Κάποιες " δυνάμεις " πού δεν βλέπαμε , ευρίσκονταν σε πόλεμο με κάποιες "άλλες " ... Συνέπεσε όμως κι΄ ένα περιστατικό πού κυριολεκτικά με καθήλωσε. Μία κοπέλα, μοντέρνος τύπος , πού από ώρα φώναζε και βλαστήμαγε, έτρεξε γρήγορα, σαν βέλος θα έλεγα, κι΄ άρπαξε από τα πέτα τού σακακιού του έναν άγνωστό της νεαρό, (πού όπως μάθαμε αργότερα, μόλις προ δύο ημερών είχε έλθει από την Αυστραλία ), και τραντάζοντάς τον, κυριολεκτικά τον "ξεσκόνισε ...". " Ρε Γιάννη, τού έλεγε, άφησες την αραββωνιάρα σου την Ντίβα στην Καμπέρα, κι΄ ήλθες εδώ στον Καψάλη... Κι΄ είχες και την άλλη, την παντρεμένη... Γιατί ρε, τι καλύτερο βρήκες εδώ πού ήλθες ; Και στο δρόμο, πήγε νά πέσει και το αεροπλάνο πάνω από την Σιγκαπούρη ... Εγώ ήμουνα εκείνος ρε , πού θα τόρριχνα το αεροπλάνο, αλλά δεν με άφησε ο Ναζωραίος με τον Γεράσιμο , και γλιτώσατε ..." Έλεγε ονόματα ανθρώπων , αγνώστων της , έλεγε περιστατικά σε χώρες μακρινές , χιλιάδες μίλια από την Κεφαλονιά , ήταν γυναίκα και έλεγε, εγώ ήμουνα "εκείνος " ( γένος αρσενικό ), και τέλος τούς είχε γλιτώσει από τού χάρου τα δόντια ο Χριστός ο Ναζωραίος , και ο Άγιος Γεράσιμος ... Αυτή η άγνωστη " δύναμη " λοιπόν, ήτανε " πρόσωπο " , είχε αντίληψη και διάκριση των πραγμάτων, έλεγε είμαι "εκείνος ", είδα το ένα, ξέρω το άλλο, και μόνο ο Χριστός και οι Άγιοι μπορούσαν νά τον βάλουν τελικά στην άκρη " . Είναι λοιπόν Θεός αληθινός ο Χριστός , και οι Άγιοι πού για τον Χριστό μαρτύρησαν , είναι φορείς δυνάμεως ανώτερης των δυνάμεων τού σκότους. Ρώτησα έναν ιερέα πού έμενε από μέρες στο μοναστήρι, και μου είπε . "Αυτά πού άκουσες δεν είναι τίποτα, από όσα πραγματικά συμβαίνουν. Την κοπέλα αυτή την έχουν φέρει από την Ξάνθη. Είχε μπλέξει με κάτι συμμαθήτριές της και είχανε πάει σε κάποιο Χρήστο από το Γάζωρο νά τούς πει ...το μέλλον τους. Μετά από αυτό, η κοπέλα δαιμονίστηκε, και τώρα την γυρίζουν στα μοναστήρια. Ώρες - ώρες λέει και μυστικά. Όπως αυτά πού είπε προηγουμένως, στον νεαρό με το μπεζ σακκάκι.