Πεντακόσια περίπου χρόνια έχουν περάσει, από το 1426 , όταν στις 5 Μαΐου Αγαρηνοί πειρατές, εισβάλλοντας στο μοναστήρι των Άμωμων, στον λόφο τής Νέας Μάκρης, παλούκωσαν με αναμμένο δαυλό στην κοιλιά τον Άγιο Εφραίμ, ηγούμενο τότε σ΄ αυτό το μοναστήρι...Έκτοτε παρέμενε άγνωστος, μέχρι το 1964 , όταν για λόγους πού μόνο ο Θεός γνωρίζει, κάνει στον χώρο τής αρχαίας Μονής και πάλι ζωντανή την παρουσία του...Στο ερειπωμένο αυτό μοναστήρι, ζει τώρα μία ευσεβής καλόγρια. Είναι ή Μακάρια Δεσύπρη, αυτή ή φωτεινή ψυχή πού με την ταπεινή παρουσία της σημάδεψε την ζωή τού Μοναστηριού στα χρόνια πού ακολούθησαν... Διηγείται ή ίδια... --" Καθισμένη πάνω στα ερείπια τού παλιού Μοναστηριού, όπου ή θεία Πρόνοια οδήγησε τα βήματά μου, έφερνα τον στοχασμό μου σε χρόνια περασμένα, σε παλιούς καιρούς, όταν σκορπισμένα ήταν παντού τα κοκάλα των Αγίων μαρτύρων...Και καθώς καταγινόμουν στο καθάρισμα των χαλασμάτων, αναλογιζόμουνα ότι βρισκόμουνα σε τόπο ιερό και έλεγα, --Θεέ μου, αξίωσέ με την ανάξια, νά ιδώ κι΄ εγώ έναν από τούς παλιούς πατέρες πού εδώ έζησαν... Και ενώ περνούσε ο καιρός έχοντας πάντα εσωτερικά την ίδια επιθυμία, ένοιωθα μία φωνή μέσα μου νά μου λέει, --" Σκάψε, και εκείνο πού ζητάς θα το βρεις ! Και μ΄ έναν τρόπο θαυμαστό, ή μυστική αυτή φωνή, μου υπέδειξε το κομμάτι γης στην αυλή τού μοναστηριού, πού έπρεπε νά ψάξω. Ό καιρός περνούσε, και ή φωνή αυτή, κάθε φορά πιο δυνατή με προέτρεπε ν΄ αρχίσω... Έδειξα το σημείο στον εργάτη πού φώναξα για μία άλλη επισκευή, στο παλιό Ηγουμενείο, και τού είπα νά σκάψει. Αυτός, απρόθυμος άρχισε αλλού το σκάψιμο. Και αφού είδα ότι δεν με άκουγε νά πάει εκεί πού τού έδειχνα, τον άφησα νά κάνει το θέλημά του χτυπώντας τούς άγονους βράχους. Τελικά, κατάλαβε το λάθος του και γύρισε στο σημείο... "...και φθάνοντας, έπειτα από ώρες, στο 1,70 βάθος, έφερε ο κασμάς στην επιφάνεια την κεφαλή τού ανθρώπου τού Θεού. Την ίδια στιγμή, γέμισε άρωμα ή ατμόσφαιρα! Ό εργάτης χλόμιασε, δέθηκε ή γλώσσα του, και κόπηκε ή μιλιά του --Άφησέ με μόνη, τον παρακάλεσα... Γονάτισα με ευλάβεια και ασπάσθηκα το σκήνωμα τού Αγίου συλλογιζόμενη την έκταση οδύνης και πόνου τού τότε μαρτυρίου του..." Και αλλού, ή μοναχή Μακάρια Δεσύπρη, εξιστορεί πώς είδε ολοζώντανο τον Άγιο... --" Ήταν βράδυ, και διάβαζα μόνη μου τον Εσπερινό στο ερειπωμένο μοναστήρι, όταν ξαφνικά άκουσα βήματα...Ξεκινούσαν από το βάθος τού τάφου προχώρησαν στην αυλή κι΄ έφθασαν στην πόρτα τής Εκκλησίας. Τα βήματα ακούγονταν δυνατά και σταθερά καθώς πλησίαζαν. Για πρώτη φορά στην ζωή μου μέσα σ΄ εκείνη την ερημιά φοβήθηκα...Δεν γύρισα ούτε πού νά κοιτάξω ώσπου άκουσα την φωνή του νά λέει, --" Ως πότε θα μ΄ έχεις εκεί πέρα; Κι΄ αυτός ( ο εργάτης ), πώς πέταξε το κεφάλι μου έτσι; Γύρισα τότε τρομαγμένη και τ ο ν ε ι δ α ! Ήταν ψηλός, με μάτια μικρά στρογγυλά πού τρεμόπαιζαν στις κόγχες τους. Έβλεπα τις ρυτίδες του, και τα γένια του πού έφθαναν μέχρι τον λαιμό του. Το μαύρο ράσο του μαύρο με πτυχώσεις, και στο αριστερό του χέρι κρατούσε ένα φως υπέρλαμπρο ενώ με το δεξί ευλογούσε !... Ήταν ένα πλάσμα, 500 ετών, και βρισκόταν με την δύναμη τού Χριστού ολοζώντανο, ακριβώς δίπλα μου!! --Συγχώρεσέ με, τού είπα, και αύριο μόλις ξημερώσει ο Θεός την ημέρα του, θα σε φροντίσω... Και αμέσως έγινε α φ α ν τ ο ς ! Συνέχισα ειρηνικά τον Εσπερινό μου, και το πρωί καθάρισα τα άγια λείψανα, τα έπλυνα, και άναψα ένα μικρό καντηλάκι. Το ίδιο βράδυ είδα τον Άγιο στον ύπνο μου. Στεκόταν όρθιος και κατάφωτος μέσα στην Εκκλησία. Κρατούσε την εικόνα του στα χέρια του και με κοίταζε... Άκουσα την φωνή του πεντακάθαρα... --" Σ΄ ε υ χ α ρ ι σ τ ω π ο λ υ, μου είπε. Ο ν ο μ α ζ ο μ α ι Ε φ ρ α ι μ ..." Πέρασε αρκετός καιρός απ΄ αυτό το περιστατικό και πάντα μέσα μου είχα μία απορία... Ώσπου μία μέρα, μετά το τέλος τού Εσπερινού, καθώς με το χέρι μου έκλεινα την πόρτα τής Εκκλησίας, ακούω τρία χτυπήματα, σαν από κεχριμπαρένιο κομπολόι. Κατάλαβα ότι ήταν ο Άγιος, μπήκα στο ιερό πού βρίσκονταν τα άγια λείψανά του, άναψα ένα κερί και ευλαβικά τα προσκύνησα. Αλλά τι νά ειπώ και τι νά λαλήσω, όταν την ίδια ακριβώς στιγμή σαν χείμαρρος πλημμύρησε όλος ο τόπος από την Παραδεισένια εκείνη ευωδιά πού τα άγια λείψανα έβγαζαν...". Έτσι περιγράφει ή αείμνηστος ηγουμένη Μακάρια Δεσύπρη την εμφάνιση τού αγίου σαν μία σφραγίδα - πρόλογο σε κάθε ένα από τα βιβλία για τον Άγιο Εφραίμ,πού μέχρι σήμερα το μοναστήρι έχει κυκλοφορήσει, με τον γενικό τίτλο " ΟΠΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ τού Αγίου Μεγαλομάρτυρας Εφραίμ τού θαυματουργού " - Αθήναι - 1998. Νά σημειώσουμε εδώ, ότι τα περιγραφόμενα θαύματα είναι πάντα επώνυμα, με στοιχεία και διευθύνσεις, και αφορούν ανθρώπους διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων και επαγγελμάτων. Εργάτες, επαγγελματίες,υπάλληλοι,γιατροί, αξιωματικοί, και δικηγόροι, είναι οι άνθρωποι πού με το χέρι στην καρδιά ομολογούν θαυματουργικές επεμβάσεις τού Αγίου Εφραίμ, αλλά και εμφανίσεις π ρ ο σ ω π ο με π ρ ο σ ω π ο σε περιστατικά περίεργα και παράδοξα... Περιστατικά πού συνέβησαν εδώ και τώρα, στην εποχή μας, μία εποχή με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και επικινδυνότητες, γι΄ αυτό και ο Άγιος Εφραίμ από τις πρώτες κι΄ άλας εμφανίσεις του στην τότε ηγουμένη Μακάρια, είχε πει, " Θα κάνω πολλά θαύματα, για νά πιστέψει ο κόσμος και νά σωθεί ( νά σώσει δηλαδή την ψυχή του ), π ρ ι ν ε λ θ ο υ ν τ α μ ε γ α λ α δ ε ι ν α..." . ( Προφανώς αίνοι, τις φοβερές ημέρες των διωγμών τού Αντίχριστου, πού με τον μυστηριώδη σατανικό αριθμό 666 θα προσπαθήσει νά σφραγίσει και νά θέσει υπό την ιδιοκτησία τού Εωσφόρου όλη την ανθρωπότητα, αρχής γενομένης από τις συναλλαγές και τα τρόφιμα σε παγκόσμια κλίμακα... )