Σε μερικούς μάλιστα δαιμονισμένους, που από την φύση τους είναι ευαίσθητοι, το ταγκαλάκι τους λέει ότι δεν θα σωθούν και τους βάζει να αυτοκτονήσουν. Φοβερό! Δεν είναι μικρό πράγμα! Ήξερα κάποιον δαιμονισμένο που και οι παπάδες τον είχαν βαρεθεί τον καημένο. Πήγαινε να του διαβάσουν εξορκισμούς και τον έδιωχναν. Ύστερα ο διάβολος του έλεγε και για μένα: «μην πας και σ’ αυτόν ? ούτε αυτός θα σε δεχθεί», και τον είχε ρίξει σε απελπισία. Έναν άλλον, που είχε γίνει καλά με την χάρη του Αγίου Αρσενίου, τι τον έκανε ο διάβολος! Είχε έρθει εδώ, για να προσκυνήσει τα Λείψανα του Αγίου Αρσενίου, αλλά ήταν κλειστό το Μοναστήρι. Του παρουσιάζεται λοιπόν ο διάβολος με την μορφή του Αγίου Αρσενίου κάτω  στην πόρτα και του λέει: «Να μην ξαναπατήσεις εδώ ούτε εγώ σε θέλω ούτε ο Παΐσιος». Τον έδιωξε. Κατάλαβες; Άρχισε μετά και έβριζε τον Άγιο, έβριζε κι εμένα. Καλά, εγώ είμαι για βρίσιμο, αλλά ο Άγιος!... οπότε ο ταλαίπωρος δαιμονίσθηκε και πάλι. Εδώ, μόνο με αναίδεια αν φερθεί κανείς, απομακρύνεται η Χάρις του Θεού, πόσο μάλλον να βρίζει τους Αγίους. Ήρθε και στο Καλύβι και φώναζε: «Τι σου έκανα και δεν με θέλεις; Γιατί κι εσύ δεν με βοηθάς; Θέλεις να βασανίζομαι;» Και του λέω: «ευλογημένε, ο διάβολος ήταν αυτός που σ’ έδιωξε? δεν ήταν ο Άγιος? ο Άγιος δεν διώχνει», και να μην ακούει. Πίστευε στον λογισμό του. Ξέρετε τι ταλαιπωρία, τι μαρτύριο περνούν κάθε μέρα οι καημένοι;