Καταφύγιο πειρατών με τους βαθείς και απόκρυφους κόλπους της, η Σκόπελος ήταν απρόσιτη σε μόνιμο πληθυσμό. Η παράδοση θέλει το νησί να κατοικείται από έναν Δράκοντα που αποτελούσε τον φόβο και τον τρόμο και των γύρω ακόμη νησιών, που του έστελναν εκεί όσους καταδίκαζαν σε θάνατο. Ο Δράκοντας γυρνούσε όλο το νησί και έτρωγε ό,τι εύρισκε. Τον σκότωσε ο Άγιος Ρηγίνος στο Δρακοντόσχισμα που βρίσκεται μεταξύ Σταφύλου και Αγνώντα. Από τότε άρχισαν να κατοικούν στο νησί όσοι έφθαναν σ ’αυτό. Νεράιδες, δράκοι, αράπηδες, θησαυροί και στοιχειά, πειρατές και θαύματα αγίων συμβιώνουν ακόμη στη Σκόπελο μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας σε ένα περιβάλλον φυσικής γαλήνης και ανήσυχης θαλασσινής ομορφιάς. Οι νεράιδες που ημερεύουν και αφήνουν νεραϊδογέννητους απογόνους είναι πιο πολλές από αλλού – εκτός από την Μάνη – αλλά και οι ιστορίες με κρυμμένους θησαυρούς ιδιαίτερα συχνές. (Παλούκι, Σεντούκια, Γλυφονέρι, Δασειά, Δίτροπο). Παραδόσεις που έχουν σχέση με την παρέμβαση Αγίων για την διάσωση πλοίου που κινδυνεύει ή με τα μαρμαρώματα γυναικών που πληροφορούνται, ύστερα από χρόνια αναμονής, το χαμό του αγαπημένου τους προσώπου είναι πολλές και ενδιαφέρουσες (Χαδούλα).