Η κ. Χριστίνα χήρα Ι. Σεβαστού κάτοικος συνοικισμού Αιγίου διηγείται (1980) τα εξής:

«Η κόρη μου Κατερίνα από ηλικίας δυο ετών υπέφερε επί τέσσερα χρόνια από μία σοβαρή αρρώστεια. Παρ όλη την προσπάθεια με γιατρούς και φάρμακα, το παιδί εξακολουθούσε να είναι στην ίδια κατάσταση. Είχα ευλάβεια στην Αγία Αννα και την παρακαλούσα με θέρμη να μου κάμη καλά το παιδί μου. Μία ημέρα πού είχα πάει στο γιατρό μαζύ με το παιδί, βρέθηκε μπροστά μου μια μαυροφορεμένη γυναίκα μ ένα παιδάκι στην αγκαλιά, η οποία μου είπε:

- Κυρά μου το παιδί σου δεν θα γίνει καλά. Μην τρέχης και ξοδεύεσαι στους γιατρούς. Θα πάς να βρής ένα χορτάρι πού θα σου ειπώ θα δώσης, απ αυτό να πιή το παιδί κι έτσι θα γίνη καλά. Μου περιέγραψε το χόρτο κι εξαφανίστηκε χωρίς να καταλάβω πώς. Πιστεύω ότι ήταν η Αγία Αννα, την οποία παρακαλούσα για το παιδί μου.

Επί δυο χρόνια έψαχνα να βρώ το χορτάρι και δεν το εύρισκα. Μια ημέρα όμως το αγοράκι μου, ο Πανταζής μου έφερε μία χεριά χόρτο και μου είπε: Να μαμά το χόρτο πού θέλεις για την Κατίνα μας.

Ήτο ακριβώς όπως μου το περιέγραψε εκείνη η γυναίκα πού μου φανερώθηκε. Έκαμα τότε λειτουργία στην Αγία Αννα, έδωσα και από το χόρτο στο παιδί και ήπιε. Το θαύμα έγινε. Το παιδί μετά από τέσσερα χρόνια ταλαιπωρίας έγινε καλά και μέχρι σήμερα δεν ξέρει τί είναι αρρώστεια. Όσο ζώ θα ευλαβούμαι και θα ευγνωμονώ την Αγία Αννα για την ευεργεσία της».