Εβλεπα εναν εφιλατη οτι ημουν με την μητερα μου και την αδερφη μου στο σπιτι, ο εφιαλτης Saman Lycan εχει να κανει με το ον που ειδα στο σπιτι που σου ειχα πει πριν κατμποσους μηνες, τελος παντων ετσι για να ξερουν και οι αναγνωστες αυτο το ον ηταν κατι σαν σκιερη οντοτητα, μεσα στο ονειρο λοιπον θυμαμαι να ανοιγω την πορτα και να μπαινω στο σαλονι οπου ηταν η μητερα μου και η αδερφη μου και ηταν αυτες φοβισμενες (καταλαβα το γιατι) και τις ειπα “μα καλα τοσος καιρος περασε ακομα δεν το ξεπερασατε?” και τοτε καταλαβα πως αυτο το ον ηταν παλι εδω στο σπιτι μας και αρχισα να φοβαμαι και εγω με την σειρα μου, τοτε βλεπω την πορτα να ανοιγει σιγα σιαγα και απο τα νευρα μου ανοιγω δυνατα την πορτα και φοναξα (δεν θυμαμαι τι ειπα), μετα πολυ λιγο ημουν πολυ νυσταγμενος και το μονο που ηθελα ηταν να κοιμηθω, οποτε ξαπλωσα στον καναπε, η μητερα μου ειχε βγει εξω στην αυλη και η αδερφη μου ηρθε και ξαπλωσε στον αλλο καναπε επειδη φοβοταν, μετα απο λιγο εκει που ειμαι ετοιμος να κοιμηθω (μεσα στο ονειρο παντα) βλεπω την μουρη της μητερας μου απο πανω μου να ηταν καπως νευριασμενη νομιζω και καθως ξυπναω απο αυτον τον εφιαλτη ακουω μεσα στο μυαλο μου “we are losing him, ο μικρος δεν κοιμαται” (κατι τετοιο θυμαμαι να ακουσα) και μολις ξυπναω βλεπω απο πανω μου μια φιγουρα, εμοιαζε με ανθρωπινη μουρη και ειχε κοντα ανοιχτοχρωμα καστανα μαλλια,ηταν σαν να τα ειχε κανει με ξυριστικη μηχανη οπως οι φανταροι για παραδειγμα, μονο που επειδη οταν κοιμαμαι καποιες φορες βαζω και ενα μαξιλαρι πανω απο τα ματια μου για να μου καλυβουν το φως το οποιο εκανα και σημερα αυτο με εμποδεσε να δω ολοκληρη την μουρη του, εβλεπα μονο την αριστερη του πλευρα, με τον που τον βλεπω απο πανω μου μου εβαλε το ενα του χερι στο στηθος μου και με πιεζε και δεν με αφηνε να σηκηθω, εκεινη την στιγμη ειχα φοβηθει λιγο(δεν ξερω για ποιο λογο αλλλα δεν ειχα φοβηθει τοσο πολυ οπως πιστευω οτι θα επρπε να ειχα) και καταλαβα με τι ειχα να κανω και θυμηθηκα αυτο που ειχε πει ο submarine αν δεν κανω λαθος σε ενα του σχολιο και εβαλα ολη μου την δυναμη να σηκωθω και να τον πιασω απο τα μαλλια(αν και θα ηταν λιγο δυσκολο με τοσο κοντα μαλλια) τοτε με αφησε και εξαφανιστηκε πολυ γρηγορα σαν να εγινε σκονη, καθως γινοταν ολο αυτο ειχα ηδη ανοιχτα τα ματια μου και το παραξενο ηταν οτι μετα απο αυτο δεν φοβομουνα, και για 10-20 λεπτα αισθανομουν μια μικρη πιεση απο τα δαχτυλα του πανω στο δεξι μου στηθος, ετνωμεταξυ μεχρι να με αφησει και να φυγει δεν ειχα πληρη συνειδηση, δεν ημουνα εντελως ξυπνιος αλλα ειχα τα ματια μου ανοιχτα και τον εβλεπα, ματια δεν ειδα να εχει, ολο αυτο κρατησε 5-10 δευτερολεπτα, επισης δεν θυμαμαι να ειχα παρει ανασα αλλα αυτο δεν μου δημιουργησε προβλημα, βασικα δεν το ειχα συνηδιτοποιησει καν…