Μέσα στην κυρίως ορθογώνια αίθουσα του μαυσωλείου του Εβρενού, χρόνια τώρα, υπάρχει ένα σημείο απ’ όπου λείπει το μωσαϊκό και στην ουσία είναι μια κλειστή τρύπα. Οι θρύλοι που ψιθυρίζονταν απ’ όταν ήμουν μικρή έλεγαν ότι εκεί ακριβώς ήταν θαμμένος ο Εβρενός και μαζί με αυτόν όλοι του οι θησαυροί.

Η τρύπα αυτή οδηγούσε σε μια σκάλα και αυτή με τη σειρά της σε λαβυρινθώδεις στοές όπου κρύβονταν οι θησαυροί του και άλλα τρομερά μυστικά. Λέγεται ότι κάποτε δύο καλόγεροι – ή κάποιοι που ήταν μεταμφιεσμένοι σε καλόγερους – είχαν ανακαλύψει κάπου έναν μυστικό χάρτη που έδειχνε τον δρόμο, μέσα στις χαώδεις στοές, προς τον θησαυρό. Μπήκαν λοιπόν μέσα και αφού πήραν όσα μπόρεσαν να κουβαλήσουν, βγήκαν, έκλεισαν την είσοδο της στοάς και στη συνέχεια έκαψαν τον σπάνιο χάρτη για να μην μπορέσει να μπει κανείς – και αν μπει να χαθεί για πάντα μέσα στο λαβύρινθο. Γιατί λέγεται ότι αυτοί δεν είχαν στη κατοχή τους ένα απλό σχεδιάγραμμα που τους έδειχνε τη διαδρομή αλλά ήξεραν και τα σημεία όπου βρίσκονταν τρομερές παγίδες ώστε να τις αποφεύγουν ή να τις αφοπλίζουν.

Ακούγεται όμως ότι μερικοί έχουν κάνει προσπάθειες να βρουν μια άκρη μέσα στις στοές αλλά πολλοί ήταν αυτοί που καταπλακώθηκαν από κατολισθήσεις, είτε πιάστηκαν σε παγίδες που είχαν στηθεί από κάποιους κατά τη διαδρομή τους είτε βγήκαν σε άλλα σημεία της πόλης που επικοινωνούσαν με τον τάφο του Εβρενός. Από αυτό το τελευταίο γεννήθηκαν οι ιστορίες που θέλουν κάτω από το μαυσωλείο να υπάρχει ένα ολόκληρο δίκτυο στοών που επικοινωνεί με δύο άλλα σημαντικά μνημεία λίγα μέτρα μακριά από το μαυσωλείο, και αυτά είναι τα λουτρά Εβρενός και το μουσουλμανικό ρολόι που το έχτισε ένας από τους απογόνους του Εβρενός.

Το εξωφρενικό που ακούγεται είναι ότι οι στοές αυτές από τη μια οδηγούν στο όρος Πάικο και ότι τις χρησιμοποιούσαν οι αντάρτες για τις μετακινήσεις και τις επιθέσεις κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και από την άλλη φτάνουν ως την «παλιά αγορά», τον παλιό οικισμό των Γιαννιτσών