ΠΡΙΝ από πολλά χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής του Μεγαλοχωρίου στα Μέθανα απέφευγαν να περνούν τα βράδια μπροστά από μία μεγάλη τρύπα που υπήρχε σε έναν βράχο. Η παράδοση, αλλά και οι μαρτυρίες κάποιων χωριανών, έλεγαν ξεκάθαρα ότι από εκεί έβγαιναν νεράιδες. Ο φόβος τούς οδήγησε στις συμβουλές μιας «μάγισσας». Εκείνη τους έδωσε τρία καρφιά, για να τα καρφώσουν ακριβώς πάνω από την τρύπα και να σκοτώσουν τις νεράιδες. Όπως και έκαναν. Τα σημάδια από τα καρφιά είναι ακόμη και σήμερα στη θέση τους.

Το συγκεκριμένο σπήλαιο λέγεται Περιστέρι. Και η ομορφιά του δεν οφείλεται μόνο στη μορφή των σταλακτιτών που δημιουργήθηκαν αργά αργά μέσα από το πέρασμα εκατομμυρίων ετών. Οι θρύλοι και ο παραδόσεις, που άλλαζαν ή εμπλουτίζονταν από καιρό σε καιρό, πρόσθεσαν και αυτοί με τη σειρά τους ένα μικρό λιθαράκι στην ιστορία του σπηλαίου. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, φυσικά, μόνο με την περίπτωση του Περιστερίου. Σχεδόν κάθε σπήλαιο της Ελλάδας κρύβει στα βάθη του και έναν διαφορετικό θρύλο. Από τη μυθολογία, την αρχαιότητα, την εποχή των πειρατών, την Τουρκοκρατία. Με άλλα λόγια, η γοητεία ενός τέτοιου μέρους δεν εξαντλείται μόνο στα όσα βλέπει ο επισκέπτης. Αλλά και σε όσα μπορεί να ακούσει.