Ένα ηλικιωμένο ανδρόγυνο επισκέφθη τον Γέροντα. Δεν είχαν δικά τους τέκνα, είχαν υιοθετήσει ένα κοριτσάκι, το οποίο ήδη ήταν πλέον μεγάλη κοπέλα, αλλά είχε πολύ άσχημο χαρακτήρα, πολύ σκληρότητα και κυριολεκτικά μαρτυρούσαν μαζί της οι θετοί γονείς. Στην απελπισία τους όταν άκουσαν για τον Γέροντα έτρεξαν.

Όταν του εξέθεσαν καταπικραμένοι τον πόνο τους, απαντά ο Γέροντας με επιτιμητικό ύφος :

- Πολύ λίγα σας κάνει! Έπρεπε και το κεφάλι σας να σπάσει!

Τον άκουσαν με έκπηξη χωρίς να πιστεύουν γιατί και πως ένας άγιος Γέρων τους ομιλεί έτσι! Μετά από λίγα λεπτά σιωπής, συνεχίζει ο Γέροντας :

- Όταν ο Θεός σας έδωσε δικό σας τέκνο δεν το θελήσατε και το σκοτώσατε! Τώρα λοιπόν πως θέλετε να σας φερθεί το ξένο; Δεν φταίει η κόρη, η ίδια η

Στην αποκάλυψη αυτή ανελύθη σε δάκρυα το ανδρόγυνο και εξομολογηθήκαν εν συντριβή στο Γέροντα ότι πράγματι είχε συμβεί.

Με το συνηθισμένο πατρικό βάλσαμο και την αγία του διάκριση και αγάπη τους παρηγόρησε κατόπιν τους συμβούλεψε και τους υποσχέθηκε :

- Θα παρακαλέσουμε τώρα το Θεό να σας λυπηθεί και να μεταβάλλει το τέκνο σας…

Έφυγαν ανάλαφροι, χαρούμενοι. Έφτασαν πολύ αργά στο σπίτι τους, περίμεναν δε να συναντήσουν ως συνήθως βλοσυρότητα, φωνές κακία κλπ. στο πρόσωπο της κόρης τους. Παραδόξως βλέπουν ένα αλλαγμένο πρόσωπο με καλοσύνη και πραότητα να τους υποδέχεται. Δεν το πίστευαν. Μετά από λίγο τους εξήγησε :

- Όλο το απόγευμα που έμεινα μόνη σκεφτόμουν. Τι κερδίζουμε και γιατί τρεις άνθρωποι που είμαστε να μην ζούμε αγαπημένοι και ευτυχισμένοι; Θα προσπαθήσω λίγο ν’ αλλάξω και θα είμαστε όλοι καλύτερα.

Λυπήθηκαν πολύ οι γονείς όταν κατάπληκτοι έβλεπαν αυτή την αλλαγή διότι δεν τους ήταν δυνατόν εκείνη αμέσως τη στιγμή να εκφράσουν τη χαρά και την ευγνωμοσύνη τους. Αλλά κατάλαβαν συγχρόνως πως η μετάνοια, η συντριβή και η ευχή του Γέροντος ήταν αρκετά για να άρουν την αμαρτία και να «νεύσουν εν τη καρδία», της θετής τους κόρης την αλλαγή και την αγάπη. Δόξασαν το Θεό και ευχαρίστησαν και το Γέροντα