Τους έχουν δώσει αρκετές ονομασίες όλα αυτά τα χρόνια. Φαντάσματα, Δαίμονες, Φύλακες, Τζίνι, άνθρωποι χωρίς πρόσωπο.

Όλοι παραπάνω χαρακτηρισμοί έχουν να κάνουν με την εμφάνιση ανθρωπόμορφων πλασμάτων, όπως μπορούμε να τα κατονομάσουμε, διότι η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορούσε να διακρίνει το πρόσωπο τους.

Σπάνια θα ακούσεις για τους “Ανθρώπους χωρίς πρόσωπα”, διότι δεν τους θυμάσαι και αν τους δεις.

Βρίσκονται ανάμεσα στα πλήθη, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην χρειάζεται να τους κοιτάξεις.

Όμως δεν είναι λίγοι αυτοί που τους έχουν δει και κατά καιρούς τους έχουν συνδέσει με διάφορα γεγονότα.

Πρόσφατα στην Θεσσαλονίκη, δεν έχει αρκετό καιρό όπου ένας νέος ήθελε να δώσει τέλος στην ζωή του, πηδώντας από τον Λευκό Πύργο. Λέγεται πως ο ίδιος είχε ψυχολογικά προβλήματα, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν πως ανέφερε για μια παρουσία που τον παρότρυνε να πηδήξει και να δώσει τέλος. Αυτή η παρουσία κατά τα λεγόμενα του ίδιου του νεαρού, δεν είχε ευδιάκριτο πρόσωπο.

Επίσης κοντά στην παραπάνω περίπτωση, είχαμε και ένα έγκλημα, όπου ένας άνδρας μεγάλης ηλικίας με ψυχολογικά προβλήματα και αυτός, έκαψε ζωντανούς τον εγγονό του και την σύζυγό του.

Γνωστοί του, αναφέρουν πως μιλούσε τακτικά όλα αυτά τα χρόνια για έναν “φίλο” του, χωρίς πρόσωπο, που του ζητούσε να κάνει διάφορα. Βέβαια όλοι πίστευαν πως η όλη ιστορία είχε να κάνει με το πρόβλημα αλκοολισμού του.

Να σημειώσουμε ότι τα δυο αυτά περιστατικά δεν έχουν πάνω από 2-5 μέρες διαφορά.

Συνήθως συναντάς έναν “άνθρωπο χωρίς πρόσωπο”, μέσα σε κάποιο κακό συμβάν.

Η ενδυμασία του ποικίλει. Η ιστορία θυμίζει λίγο τον μύθο του Μοθμαν, στις Η.Π.Α., αλλά δεν διαφέρει και πολύ. Ίσως να πρόκειται για αστικό μύθο, ή ιστορία τρόμου.

Σκέψου καθαρά… εάν έχεις γίνει ποτέ μάρτυρας, σημαντικού γεγονότος και δεν μπορείς να θυμηθείς ένα πρόσωπο από τα πολλά που είδες. Σου έρχονται σίγουρα μνήμες τύπου χρώμα παντελονιού, μαλλιών, περιγραφή προσώπου τρίτων, αλλά νιώθεις πως κάτι ξεχνάς. Κάποιον που σου έκανε εντύπωση αλλά δεν μπορείς να θυμηθείς. Σε μια στάση λεωφορείου, σε έναν περίπατο στο κέντρο, στο απέναντι καφέ…

Σκέψου… μήπως έχεις δει έναν από αυτούς;

https://www.facebook.com/tpantzialasb