Στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία , ΒΑ του Βενεράτου, ήταν παλιά τόπος ταφής των αβάπτιστων παιδιών, τα οποία μετουσιώνονταν κατά την παράδοση σε τελώνια. Τόσο μεγάλος μάλιστα ήταν ο αριθμός αυτών ώστε αν κάποιος, ιδιαίτερα παιδί,  τύχαινε να βρεθεί στην περιοχή αυτή μετά την δύση του ήλιου, ήταν αρκετά δύσκολο να ξεφύγει απ' αυτά ή ακόμη μπορούσε να τρελλαθεί απο το φόβο και τις κραυγές τους.Οι ντόπιοι έλεγαν : «Αν περάσει κάποιος τη νύχτα, ή ακόμα χειρότερα τα μεσάνυχτα, από το μέρος όπου τα έχουν θαμμένα ή ριγμένα, τα ακούει να κλαίνε και βλέπει φωτιές»