Ήταν 5 παρά τέταρτο περίπου, ήμουν στο λιμάνι του Πειραιά για να παραλάβω κάποιον συγγενή μου από πλοίο, σταμάτησα στο φανάρι ήταν ακόμη κόκκινο.. Και νιώθω το γκάζι να ¨πατιέται¨ από μόνο του κάτω απ το πέλμα μου (όπως όταν κάνουμε μάθημα πορείας με τον Δάσκαλο οδήγησης) Κάτι μου λέει να το πατήσω και εγώ! (δεν έχει συμβεί ξανά άλλη φορά) δεν είχε ανάψει καλά-καλά το πράσινο, και εγώ φεύγω πατημένη να περάσω την διασταύρωση!.. ευτυχώς σκέφτηκα που ήταν τέτοια η ώρα και δεν υπήρχε κανένας!.. Δεν προλαβαίνω να τελειώσω την σκέψη μου και ακούω μια πολύ δυνατή βουή από πίσω μου και ταυτόχρονα ένα δυνατό σύρσιμο και τράνταγμα!. Τι ήταν?.. –Ένα αυτοκίνητο που πέρασε με ιλιγγιώδη ταχύτητα την διασταύρωση με κόκκινο και που αν εγώ είχα καθυστερήσει να ξεκινήσω μόλις άναβε το πράσινο, θα με είχε κόψει στα δύο..!