Να πω και εγώ την ιστορία που έχω ακούσει. Ίσως να την ξέρουν κάποια άτομα από εδώ μέσα, ίσως άλλα να μην την ξέρουν. Πριν μερικά χρόνια ήταν μια ομάδα ορειβατών (όχι ακριβώς ορειβάτες, αλλά αυτοί που κάνουν αναρρίχησης σε πλαγίες βουνών. – συγνώμη που ξέχασα την ονομασία τους). Ορισμένα από αυτά τα άτομα γνώριζαν την σπηλιά του Νταβέλη, στην Πεντέλη. Και απλά είπαν να πάνε μια βόλτα εκεί να δουν πώς είναι η περιοχή και να του φύγει η περιέργεια. Όταν έφτασαν στην σπηλιά και κατέβηκαν από το αυτοκίνητο του για να δουν από κοντά το άνοιγμα (ένα από τα πάρα πολλά ) διαπίστωσαν ότι σε ένα σημείο αρκετά ψιλά, ήταν κρεμασμένη μια κούκλα, μια απλή κούκλα από αυτές που παίζουν τα παιδάκια. Αλλά το περίεργο ήταν ότι αυτή η κούκλα ήταν κρεμασμένη σε μεγάλο ύψος, όπου ένας απλός καθημερινός περαστικός δεν μπορούσε να την κρεμάσει εκεί με τίποτα, έπρεπε να είχε και τις κατάλληλες γνώσης αλλά και τον ανάλογο εξοπλισμό για να το κάνει. Ένα από τα παιδιά της ομάδας πήρε την απόφαση, να ανέβει και να την κατεβάσει, μιας και είχε μαζί του τον εξοπλισμό του στο αυτοκίνητο του. Ανέβηκε και την κατέβασε. Την είδαν από κοντά και απλά την έβαλε στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του. Μετά από λίγο όλα τα παιδία της ομάδας έφυγαν για να πάνε στο σπίτι τους. Όταν έφτασαν ρωτά το ένα μέλος της ομάδας, να ανοίξει το πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου για να δει και πάλι την κούκλα. Το παιδί που είχε το αυτοκίνητο του λέει ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα. Ανοίγει το πορτμπαγκάζ να βρει την κούκλα… πουθενά η κούκλα, βρε που είναι βρε που είναι, πουθενά η κούκλα. Λέει βρε παιδία λέτε να την ξεχάσαμε εκεί; Όχι λέει το παιδί που είχε το αυτοκίνητο, είμαι σίγουρος ότι την έβαλα μέσα στο αμάξι. Το έβαλαν πείσμα να βρουν την κούκλα και ξανά πήγαν στην σπηλιά να δουν αν την ξέχασαν εκεί, μόνο και μόνο από πείσμα. Όταν έφτασαν εκεί τα παιδιά, δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους. Η κούκλα που είχαν βάλει στο αυτοκίνητο, ήταν κρεμασμένη, από το ίδιο σημείο που την είχαν κατεβάσει μερικές ώρες πριν.