Όποιον ιερέα κι αν ρωτήσουμε γιατί χτίστηκαν εκκλησίες πάνω σε αρχαίους ναούς και ιερά θα μας επαναλάβουν πως ήθελαν να «εξαγνίσουν» το χώρο από την «ειδωλολατρία» των «εθνικών». Το ίδιο μαθαίνουμε στα σχολεία.

Είναι γνωστό από μύθους και θρύλους αλλά και από σύγχρονες έρευνες -συνήθως επιστημόνων του εξωτερικού- ότι η Γη είναι ένας ζωντανός οργανισμός πάνω στην οποία υπάρχουν διάφορα «κομβικά» μέρη που εκπέμπουν ακτινοβολίες «δύναμης», ενώ κάποια άλλα αν τα επισκεφτούμε αισθανόμαστε δυσφορία και γενικά αρνητική διάθεση.

Για παράδειγμα τα τελλουρικά ρεύματα είναι φυσικά ηλεκτρικά ρεύματα που ρέουν πάνω σε οριζόντιες επιφάνειες οι οποίες βρίσκονται πάνω στην γη. Αν στο δρόμο του ένα τελλουρικό ρεύμα συναντήσει μία υπόγεια φλέβα νερού, το νερό μαγνητίζεται και αποκτά ιδιότητες ευεργετικές και ιαματικές.

Επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι ο πλανήτης Γη έχει ιδιότητες κρυστάλλου και γι αυτό παρουσιάζονται ροές ενέργειας. Οι κύριες γραμμές των ροών αυτών «τυλίγουν» την επιφάνειά της σαν δίχτυ σχηματίζοντας δώδεκα νοερά πεντάγωνα το ένα δίπλα στο άλλο. Μέσα σε αυτά υποδιαιρούνται άλλα πεντάγωνα, τρίγωνα κλπ, που οι αρχαίοι γνώριζαν και έχτισαν τους ναούς και τα ιερά τους.

Το χριστιανικό ιερατείο, λοιπόν, έχτισε τις εκκλησίες του σε αυτά τα μέρη δύναμης για να μπορέσει να τις «ελέγξει» ή αλλιώς να τις «εκμεταλλευτεί».

Θα αναρωτιέστε, ίσως, πως μπορεί κάποιος να «κλέψει» την δύναμη ενός τόπου. Θεωρητικά, υπάρχουν πολλοί τρόποι. Όπως, το να κατακτήσεις τον τόπο αυτόν, ή να γκρεμίσεις ό,τι ιερό και όσιο υπάρχει επάνω του. Καταπάτηση των αρχαίων ιερών, ανεγείροντας εκκλησίες, και αποκλεισμό των λατρευτών από τις κοσμικές δυνάμεις (παραδοσιακές θρησκείες) για να μην μπορούν να συγκεντρώνονται στην πατροπαράδοτη λατρεία τους και αναγκαστικά πλέον να ακολουθήσουν την δική τους (μονοθεϊστικές θρησκείες).

Αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Η δύναμη ενός τόπου «λειτουργεί» σύμφωνα με την «ηθική» αυτών που διαμένουν εκεί. Ή για να το πω διαφορετικά: η δύναμη ενός τόπου γίνεται γόνιμη και δημιουργική, για τον άνθρωπο, όταν αυτός που θα κατοικήσει εκεί το κάνει με σεβασμό. Τότε ο άνθρωπος «συντονίζεται» με την δύναμη, ή έρχεται σε συνάφεια με το «θείο». Διαφορετικά η δύναμη μένει στείρα και δεν αποδίδει. Ο τόπος μπορεί να γίνει περίτρανος και λαμπρός αλλά η δύναμη δεν αποδίδει. Ή μάλλον αποδίδεται, διαχέεται αλλά δεν εκλαμβάνεται (αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη αρνη).

Σε όσες εκκλησίες δεν έχουν «προσαρμοστεί» δεν έχουν εναρμονιστεί στο περιβάλλον, όπως και οι αρχαίοι ναοί πάνω στους οποίους κτίστηκαν, έχουν παρατηρηθεί πολλά διαζύγια και όχι μόνο δεν στεριώνει ο γάμος αλλά και τα παιδιά που βαφτίζονται σε τέτοια μέρη-εκκλησίες δεν έχουν την «απαραίτητη» ή «απαιτούμενη» πνευματική και ψυχική ισορροπία.

Αυτή η μη καλή προσαρμογή των εκκλησιών στις φυσικές ενεργειακές δυνάμεις του τόπου έχουν σαν αποτέλεσμα και την ερήμωση των πρώτων εκκλησιών, εκτός αν αυτές βρίσκονταν σε κεντρικά σημεία πόλεων.

Όταν, λοιπόν, το ιερατείο αντιλαμβανόταν ότι δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να «κατακτήσει» τις «δυνάμεις» αυτές τότε αποφάσιζε να μολύνει τους τόπους αυτούς.

Ο πιο απλώς και πιο εύκολος τρόπος για να μολύνουν ήταν με την ίδρυση και τοποθέτηση στην κατάλληλη θέση ενός νεκροταφείου.


Ο κ.κ. Παναγιώτης Μαρίνης στο βιβλίο του «Ελληνική Κοσμοθέσις» μας εξηγεί:

«Επειδή ήτο γνωστό ότι δεν ήτο δυνατόν να τελεσθεί ιερουργία πλησίον πτωμάτων ιδρύθησαν εντός των ιερωτέρων τεμενών πρωτοχριστιανικά νεκροταφεία, ως αυτό της Δάφνης (σ.τ.σ. Αντιοχείας) και αυτό που αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη κολλημένο επί της πλευράς του ναού του Απόλλωνος εις του Δελφούς ή αυτό που επίσης ανεκαλύφθη εις τον χώρο των Ιερών εις την Νεμέα. Τοιουτοτρόπως, λοιπόν, εξηγείται η ύπαρξις αυτών των νεκροταφείων.

»Διατί ο Απόλλων επιτάσσει αιθερική καθαριότητα και απομάκρυνσι των νεκρών; Θα το εξηγήσωμε εν συνόψει. Έχει αποδειχτεί ότι η σκέψις δεν είναι τίποτε άλλο παρά παραγωγή ενός ηλεκτρομαγνητικού νέφους και ακόμη ότι εις συμβάντα εντόνου βιαιότητος παράγονται ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά νέφη φέροντα τας αποτυπώσεις των γεγονότων, επί των πτωμάτων δε και των οστών παραμένουν ηλεκτρομαγνητικά ράκη εκ του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου του σώματος. Τα ηλεκτρομαγνητικά αυτά ράκη επικολλώνται και παραμένουν εις τας πέριξ επιφανείας επί ένα διάστημα. Αυτή είναι η έννοια του μιάσματος, δια το οποίον λέγουν οι κλασσικοί ότι είναι απολύτως υλικόν και ότι επικολλάται και επί ανθρώπων που τυχαίως παρέστησαν εις μία βιαία σκηνή διαταράσσον αυτούς, επιμένουν δε ότι αποβάλλεται δια διαδικασιών καθαρώς υλικών που καλούνται καθαρμοί.