Εγώ, ας πούμε... είναι χρόνια τώρα βέβαια, τότε ήμουν μικρή και είχα εδώ στον ουρανίσκο μου ένα σπυράκι. Και εγώ λοιπόν, να σου πω την αλήθεια, κακό έβαλα στο νου μου, το είχα μήνες. Δεν με πονούσε αλλά μ΄έκαιγε πολύ τη νύχτα, καμιά φορά σηκωνόμουν όρθια μές στον ύπνο μου. Ήταν άσχημο πράγμα, κακό πράγμα λέω εγώ (εννοεί τον καρκίνο). Παρακαλούσα όμως κάθε μέρα την Παναγία και λέω "Παναγίτσα και Άγιε μου Νεκτάριε, άσε με", λέω, "που έχω τα παιδιά μου μικρά και αποροστάτευτα να τα μεγαλώσω, τέλος πάντων, να προστατευτούνε και μετά κάνε μου ότι θες". Νήστευα όμως, μέρες νήστευα. Μπορούσα να νηστέψω δέκα μέρες. Και κρυφή νηστεία. Μου λέγανε "Δεν τρως;". Λέω "Έχω φάει από νωρίς". Άλλες φορές άμα κουραζόμουνα, έτρωγα κάτι λίγες μέρες λάδι και μετά πάλι νήστευα, οχτώ μέρες, πέντε έξι μέρες, όσο άντεχα.

ΕΡ.: Γιατί νήστευες;

ΑΠ.: Για να παρακαλέσω ας πούμε. Ε, δεν έχεις ακούσει πως κάνουν νηστείες και παρακαλείες; Παρακαλούσα λοιπόν κάθε μέρα την Παναγία και τον Άγιο, που έχουμε εμείς εδώ απόξω από το χωριό την εκκλησία του, του Αγ. Νεκταρίου. Μια φορά λοιπόν βλέπω στο όνειρό μου ότι βρέθηκα σε ένα μέρος, ας πούμε σε μια πλατέα, πιο μεγάλη από πλατέα. Πως να την πούμε ("Ένα χωράφι", φωνάζει ο άντρας της). Σε μια πεδιάδα. Ναι. Όπως ήμουν λοιπόν εγώ σε ένα μέρος, βλέπω μακριά από μένα έναν όγκο κόσμο, τόσο κόσμο είδα μόνο στη Τήνο που έχω πάει. Ρώτησα λοιπόν τι κάνουν εκεί πέρα. Λέει, είναι ένας νέος ιατρός που σώζει το κόσμο. Γιατρός μου είπαν, δεν μου είπαν άγιος. "Λέω να πάω κι εγώ", σκέφτηκα, είχα στο νου μου πως ήμουν άρρωστη. Και είπα να πάω και εγώ για να με σώσει. Όπως πήγαινα λέει, κοντά άκουγα το κόσμο που τον είχαν κυκλώσει έτσι. Και δεν πήγαιναν όπως πάνε στο ιατρείο να πάρουνε φάρμακο, αλλά πήγαιναν κάπως αλλιώς και λέγανε "Σε παρακαλώ γιατρέ μου, σώσε και εμένα". 'Ηρθε η σειρά μου. Πάω λοιπόν και λέω και εγώ "Σε παρακαλώ γιατρέ μου σώσε και εμένα που έχω μικρά τα παιδιά μου". Μόλις που πήγα και σταμάτησα κοντά του τον αναγνώρισα ότι ήταν ο Άγιος Νεκτάριος. Βλέπω και το μπαστουνάκι έτσι που έχει το κοντάρι εκείνο. (Στις αγιογραφίες ο Άγιος Νεκτάριος παρουσιάζεται κρατώντας μια πατερίτσα).

Μου λέει λοιπόν, "Γύρισε εδώ". Γυρίζω λοιπόν έτσι τη κεφαλή μου στο χέρι του και βάζει το άλλο του χέρι στο στόμα μου και βγάζει λοιπόν από τον ουρανίσκο μου ένα νύχι, έτσι όπως έχουμε το νύχι (δείχνοντας τα νύχια μου) ζωντανό, έτσι το νύχι. ΌΠως το έβγαλε το νύχι από τον ουρανίσκο και το πέταξε μπροστά μου, ήταν όλο ματωμένο.

Εκεί είναι που ξύπνησα. Βάζω τη γλώσσα μου λοιπόν εκεί, δεν το βρισκα. Λέω ¨είναι αυτό κάτι το πραγματικό ή όνειρο βλέπω;". Κατάλαβα ότι όνειρο έβλεπα. Αλλά τον ευχαριστώ το Θεό και τον Άγιο και τη Παναγία. Αυτό χάθηκε από τον ουρανίσκο μου. Ήταν θαύμα. Την ώρα που έβγαλε το νύχι από κει το σπυράκι χάθηκε. Κατάλαβες τώρα; Εγώ με τα μάτια μου η ίδια το είδα. Ε. μπορείς να μην πιστέψεις; Μπορεί να μην πιστέψει κανείς ότι υπάρχει ο Άγιος και θαυματουργεί; Πιστεύω απόλυτα ότι υπάρχουν οι άγιοι και θαυματουργούν. Αφού το βλέπω, το βλέπω στη πράξη.