Το 1961, όταν η Αθανασία του Αιγάλεω είχε εδραιωθεί για τα καλά, αναφέρεται ότι κάθε Σάββατο οι πιστοί της μαζεύονταν στην περιοχή που είχε γίνει το "ηλιακό θαύμα" πριν δύο χρόνια και όπου τώρα βρίσκονταν το πειραματικό αλσύλλιο του Πανεπιστημίου Αθηνών, για να προσευχηθούν και για να δουν ένα παράξενο φως που εμφανίζονταν κατά τις δεήσεις τους στους πρόποδες του λόφου του Προφήτη Ηλία. Ο δημοσιογράφος Ι. Βουτσινάςυπήρξε μάρτυρας μιας τέτοιας εμφάνισης σις 17 Μαρτίου και περιγράφει : "Τη σιγαλιά της σκοτεινής νύχτας κομμαιάζει η φλογερή προσευχή των πιστών. Πολλοί έσκυβαν το κεφάλι τους στη γη, ενώ άλλοι έκλαιγαν με αναφιλητά. Το μουρμούρισμα των προσευχών κράτησε περισσότερο από δέκα λεπτά, ώσπου σε μία στιγμή ο πέπλος του σκοταδιού θρυμματίσηκε από τη φράση : "Το φως! το φως! Δόξα σοι Κύριε". Όλοι έστρεψαν το βλέμμα προς τον αντικρυνό λόφο που βρίσκονταν σε απόσαση 100 περίπου μέτρων. Στη πλαγιά του που δεν είχε βλάστηση φάνηκε ένα μυστηριώδικο, ένα φοβερά παράξενο φως. Σιγανό στην αρχή, ύστερα πιο έντονο και ακόμη πιο πολύ σε λίγο, ώσπου έφτασε να γίνει μια εκυφλωτική γκρίζα αναύγεια. Ήταν σαν να βγήκε από τα βάθη της γης. Πλανήθηκε για λίγο δεξιά, αριστερά και ύστερα σιγά-σιγά, όπως ακριβώς παρουσιάστηκε, έσβησε ολοκληρωτικά επιτρέποντας στο σκοτάδι να απλώσει τη κυριαρχία του". Το φως εμφανίστηκε και άλλες δύο φορές "... η έκπληξή μας έφτασε στο κατακόρυφο όταν το μυστηριώδες φως εμφανίστηκε για τρίτη φορά. Ήταν πολύ πιο παράξενο από πριν και στα ριζά του λόφου. Ανάμεσα στα πεύκα. Οι σιλουέτες των δέντρων διαγράφονταν καθαρά στην εκθαμβωτική λαμπρότητά του. Έμοιαζε με φωτοστέφανο. Αυτη τη φορά η φωτεινή ανταύγεια δεν κράτησε πολύ. Ήταν όμως πιο χαρακτηριστική από τις άλλες. Παρουσιάσθηκε πολύ κοντά μας. Το είδαμε ολοκάθαρα και μας δώθηκε η ευκαιρία να αποκλείσουμε κάθε άλλη πιθανή προέλευση. Αν το φως ήταν τεχνητό θα έπρεπε να φωτίσει τα δέντρα από εμπρός και οπωσδήποτε θα διακρίναμε κάποια φωτεινή δέσμη. Όμως το φως ήταν ατόφιο, ολοκάθαρο, γκρίζο και αν επιτρέπεται η έκφραση, κρύο..."
Δύο μέλη της Μεταψυχικής Εταιρείας Αθηνών, ο Δ. Παναγιωτόπουλος και ο Ησαίας Ησαίας πήγαν δύο φορές στη περιοχή, με προειδοποίηση την πρώτη φορά και απροειδοποίητα την επόμενη. Ήταν και οι δύο δύσπιστοι και επιφυλακτικοί. Μετά από αρκετή αναμονή το φωτεινό φαινόμενο παρατηρήθηκε στο κεντρικό λόφο και εν συνεχεία στη βάση του λαομείου. Είχε σχεδόν πάντοτε τον χαρακτήρα του αστραπιαίου με αυξανόμενη ένταση σε διάφορες περιπτώσεις. Η διάρκεια του κρατούσε δευτερόλεπτα. Αξιοσημείωτο είναι ότι δεν φαίνεται εστία που να εκπορεύεται το φως. Σημαντικό είναι ότι το φως είχε χροια λευκάζουσα με ομοιογενή φωτεινότητα σε όλη την έκταση της φωτεινής επιφάνειας χωρίς να έχει σημείο μεγαλύτερης φωεινότητας στο κέντρο έτσι ώστε να δίνει την εντύπωση συνηθισμένου φώτος. Η εντύπωση ήταν πως πρόκειται για φως παράδοξο, ψυχρό και κάποιες φορές έδινε την εντύπωση σεληνόφωτος. Στις 28 Απριλίου έγινε και τρίτη επίσκεψη στην οποία συμμετείχε γεωλόγος ο οποίος απέκλεισε η γεωλογική προοέλευση του φωτός. Τα συμπεράσματά τους ήταν ότι πρόκειται περί υπερκοσμιου φαινομένου την παραγωγή του οποίου υποβοηθούν πιθανών οιπροσευχές της Κρικέτου και πολλών ευσεβών περιοίκων, χωρίς να αποκλείεται ότι αναμιγνύονται πρόσωπα τα οποία αν και αδυνατούν να παράγουν τα φωτεινά φαινόμενα, επιχειρούν όμως να τα εκμεταλλευτούν όπως συμβαίνει σε πολλές εκδηλώσεις της ζωής μη αποκλειόμενων και των θρησκευτικών.