Η ώρα γύρω στις 8:30-9:00 μ.μ. Στο Σπήλαιο, έρχεται ένα άσπρο αυτοκίνητο και σταματάει πίσω από τους χαρακτηριστικούς τεράστιους βράχους στα αριστερά της Σπηλιάς, λίγο πριν το τσιμεντένιο κτίσμα. Οι επιβάτες ανοίγουν τις πόρτες και βάζουν στο τέρμα ένα "λαϊκό άσμα", ξέρετε από αυτά που λέμε "σκυλάδικα". Η μουσική στη διαπασών ενώ αυτοί αρχίζουν να φωνάζουν και να τραγουδάνε. Με το που τελειώνει το "άσμα", κλείνει αυτομάτως η μουσική, μπαίνουν στο αμάξι, κλείνουν τις πόρτες και κάνουν να κινηθούν από τη δεξιά πλευρά του Σπηλαίου, εκεί όπου ο δρόμος οδηγεί πάνω απ' τη Σπηλιά, στα λατομεία. Περίεργο τρόπο διασκέδασης έχουν κάποιοι σκέφτηκα. Πολύ παράξενο για μια παρέα να ανεβαίνει σε ολόκληρο Βουνό για να ακούσει στο τέρμα ένα τραγούδι και αυτομάτως να μπαίνει πάλι μέσα και να φεύγει...δεν έδωσα πολύ σημασία σε αυτό, έδωσα όμως σε κάτι άλλο. Το αμάξι ήταν ένα σαράβαλο. Απορούσα πως κατάφεραν και ανέβηκαν μέχρι τη Σπηλιά μ' αυτό. Όταν κίνησαν προς τα δεξιά του Σπηλαίου, ξαφνικά ο ήχος της μηχανής του αυτοκινήτου σταμάτησε. Εγώ βρισκόμουν στην πρόσφατη πέτρινη μάντρα έξω ακριβώς από τη Σπηλιά. Μου κίνησε την περιέργεια η απότομη σιωπή και έτρεξα αμέσως να δω τι γίνεται. Φτάνοντας στην αρχή του μαρμαρόδρομου, το αμάξι άφαντο! Δεν το συζητώ καν ότι κατάφερε να ανέβει αυτό το δρόμο γιατί είναι γεμάτος τεράστιες λακκούβες και κομμένα μάρμαρα. Αποκλείεται να κατάφερε το σαράβαλο αυτό να προχώρησε παραπάνω από δέκα μέτρα. Κι' όμως, είχε εξαφανιστεί. Μάταια το περίμενα να εμφανιστεί ξανά. Η ώρα είχε πάει 11:00 μ.μ αλλά αυτό πουθενά!