...

Πέρασε καιρός για να μου εκμυστηρευτεί πως όταν έπαιρνε το βέλος στα χέρια του , μια παράξενη δύναμη τον καταλάμβανε .
Αισθανόταν , έβλεπε , άκουγε γεγονότα που δεν υπήρξε μάρτυρας τουλάχιστον σ’ αυτήν τη ζωή .

Σαν να συμμετείχε σε μάχη εκεί στα τείχη και η αιχμή του βέλους ίσως να ήταν η αιτία του θανάτου του . Ενός από τους θανάτους που γνώρισε .
Μετά μου διηγήθηκε την ιστορία του .
Συνέβη κάποτε που πέρασαν με τους γονείς του μπροστά από μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων .
«Να μία BMW» είπε ο πατέρας του. Τότε ο Εύδωρος ήταν 3 η 4 ετών και εξανίσταται . «Αυτή δεν είναι BMW» λέει . «Εγώ όταν ζούσα είχα BMW . Μία κόκκινη αστραφτερή BMW».

Ήταν τα λόγια ενός παιδιού . Δημιούργησαν απορίες αλλά πέρασαν και ξεχάστηκαν .
Αργότερα σε μια συζήτηση αναφέρθηκε στην μητέρα του . «Αυτή δεν είναι η μητέρα μου» απάντησε ο μικρός « η μητέρα μου έκλαψε όταν πέθανα. Αυτή δεν με έκλαψε ποτέ».

Οι ιστορίες άρχισαν να πληθαίνουν . Κάποια ημέρα επισκέφθηκαν το διαμέρισμα ενός οικογενειακού τους φίλου . «Αυτό είναι το σπίτι μας» αστειεύτηκε ο πατέρας. «Όχι δεν είναι» είπε ο μικρός Εύδωρος «Από το σπίτι μου έβλεπα την θάλασσα . Από εδώ βλέπω μόνο την απέναντι πολυκατοικία»

Κάποια ημέρα η μητέρα του ήταν σκεπτική και προβληματισμένη . «Τι έχεις μητέρα;» την ρώτησε ο Εύδωρος. «Δεν είναι τίποτε παιδί μου» του λέει αυτή . «Αύριο πρέπει να πάω στο νοσοκομείο να μου αφαιρέσουν αυτό το λίπωμα από το πόδι και φοβάμαι» . «Στάσου μια στιγμή μητέρα» της λέει. Κάθεται στα πόδια της πιάνει με τα δύο του χέρια το λίπωμα . Το κρύβει μέσα στις παλάμες του και σιωπηλός την κοιτά για 5-10 λεπτά .
Την άλλη ημέρα το λίπωμα είχε εξαφανιστεί .
Μία ημέρα καθόταν  στο παράθυρο και κοιτούσε τον κόσμο να περνά . «Τον βλέπεις αυτόν τον γέρο ;» λέει στην μητέρα του «Δεν έχει πολλά ψωμιά» . Την επόμενη ο γέρος πέθανε .