Ο Αυτόπτης μάρτυρας και παραλίγο θύμα μιας αλλοκοσμικής επίθεσης είναι κάτοικος Νεάπολης Θεσσαλονίκης και μου αφηγήθηκε τα παρακάτω...

Ήταν βραδινή ώρα φέτος το καλοκαίρι και κατέβηκα να πετάξω τα σκουπίδια Κρατούσα στα χέρια μου 2 γεμάτες μαύρες σακούλες σκουπιδιών και ενώ κατευθυνόμουνα στον κάδο απέναντι κάτι με τράβηξε να κοιτάξω προς την ταράτσα μιας απέναντι οικοδομής που βρίσκεται επί της οδού ανατολικής Ρωμυλίας Στο περιβάλλον υπήρχε μια παράξενη ησυχία και το βλέμμα μου καρφώθηκε στα κάγκελα μιας απέναντι πολυκατοικίας .

Ίσως γιατί διέκρινα κάποια σκοτεινή παρουσία που έμοιαζε σαν γιγαντίαια νυχτερίδα Εστίασα ακίνητος γιατί φαινόταν να ακουμπά πάνω στο περβάζι του κιγκλιδώματος της ταρατσας.Μια τεράστια φιγούρα σαν μια μεγάλη σκιά Έμεινα ακίνητος γιατί παρατηρούσα κάτι το οποίο μου φαινότανε παράξενο αφού φανταστείτε ότι στα χέρια μου κρατούσα τις σακουλές με τα σκουπίδια και δεν κουνιόμουνα να τις πετάξω στον κάδο. Τότε συνέβη, ένα πλάσμα ανθρωποειδή με μεγάλα μαύρα φτερά και κόκκινα σαν φωτιά ματιά βρισκόταν στο σημείο που πριν φάνταζε σαν μεγάλη σκιά .Η απόσταση ήταν τόση όση είναι μεταξύ του δρόμου και μιας 4οροφης οικοδομής και μερικές δεκάδες μετρά απόσταση από το σημείο που βρισκόμουν.

Το πλάσμα κατάλαβα ότι κατάλαβε ότι το είδα και με γυρισμένο το κεφάλι του προς έμενα άλλα με κλειστά τα φτερά με παρατηρούσε και αυτό Πάγωσα...ξαφνικά ανοίγει τα φτερά του κάνοντας ένα κύκλο πάνω από την πολυκατοικία σαν να πήρε ύψος και με φανερά επιθετική στάση κατευθύνθηκε στην πλευρά του δρόμου που βρισκομουνα.Με έπιασε πανικός και δεν έβγαζα λέξη Ασυναίσθητα έκανα μια κίνηση σηκώνοντας τα χέρια μου μπροστά μου κρατώντας τις γεμάτες σακουλές σαν ασπίδα καθώς αυτό το τέρας χύμηξε επάνω μου Ένιωσα 2 χτυπήματα πάρα πολύ δυνατά και κατάλαβα ότι οι σακούλες είχαν γίνει κομμάτια από τα νύχια των ποδιών αυτού του τρομερού τέρατος Τα μάτια του ήταν ότι πιο κόκκινο έχω δει ποτέ μου Με τα χέρια συνεχεία σηκωμένα και ότι είχε απομείνει από τις σακούλες συνέχιζα να προσπαθώ να αμυνθώ μαύρο αυτό φτερωτό πράγμα ξαφνικά έκανε πίσω καθώς ένα αυτοκίνητο περνούσε από τον δρόμο και φώτιζε την οδό

Έμεινα σοκαρισμένος δεν θυμάμαι πως μπόρεσα να πάω σπίτι μου ήταν ένας εφιάλτης αυτό που έζησα Σας στέλνω αυτήν την ιστορία γιατί ίσως κάποιος άλλος σαν και εμένα να έχει κάποιο παρόμοιο περιστατικό και βρεθεί τελικά κάποια εξήγηση....

Σημ.e-files (To περιστατικό συνέβη και για ευνόητους λόγους δεν δημοσιεύουμε το όνομα του θύματος ελπίζουμε να υπάρξει και κάποια ακόμα αναφορά από την Θεσσαλονίκη η άλλη περιοχή ώστε να μπορέσουμε να σχηματίσουμε κάποια εντύπωση για το αληθινό του γεγονότος.)

Πάντως ενημερωτικά λίγα λόγια για το τι είναι ο mothman δίνουμε παρακάτω...Περιμένουμε και άλλα στοιχεία το θέμα είναι υπό έρευνα....

O "Mothman" , σύμφωνα με το θρύλο, είναι ίσως ένα από τα πιο παράξενα "πλάσματα" που γνώρισε ποτέ η Αμερικανική ήπειρος. Κόκκινα μάτια, ψηλότερο από τον άνθρωπο, μεγάλα φτερά σαν της πεταλούδας, εκπληκτική ομοιότητα με την κουκουβάγια.

Πρώτη αναφορά για τον Mothman γίνεται στην εφημερίδα "New York Sun" στις 18 του Σεπτέμβρη του 1877, όπου γίνεται λόγος για ένα περίεργο πλάσμα με ανθρώπινη υπόσταση αλλά με φτερά ...νυχτερίδας. Οι εμφανίσεις του συνεχίζονται στη Νέα Υόρκη και πιο συγκεκριμένα στο Μπρούκλιν, μέχρι και το 1880.

Το 1966, το πλάσμα αυτό φέρεται να έχει σκορπίσει κυριολεκτικά τον τρόμο στους κατοίκους του Πορτ Πλέζαντ, στην πολιτεία Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Η πρώτη του αυτή επανεμφάνιση μετά από έναν περίπου αιώνα απουσίας έγινε τη νύχτα της 15ης του Νοέμβρη εκείνης της χρονιάς, κοντά σε ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο με ΤΝΤ. Τη νύχτα εκείνη λοιπόν, ένα ζευγάρι, οι Scarberry και Mallette, αντιλήφθηκαν ένα "δημιούργημα" που ξέφευγε από οτιδήποτε είχαν δει ή φανταστεί ως τότε. Όταν εκείνο κινήθηκε προς την πόρτα του εργοστασίου, το ζεύγος πανικοβλήθηκε και έτρεξαν στο αυτοκίνητό τους να σωθούν. Λίγο αργότερα, αντελήφθησαν το ίδιο πλάσμα σε έναν λοφίσκο κοντά στο δρόμο. Το πλάσμα αυτό με την ανθρώπινη υπόσταση έτρεχε πίσω από το αυτοκίνητό τους. "Είχε ανθρώπινη μορφή, γκρίζο χρώμα, φτερά νυχτερίδας με ένα άνοιγμα 3 μέτρων και κόκκινα λαμπερά μάτια στο ύψος της πλάτης". Σύμφωνα πάλι με τις μαρτυρίες τους, έβγαζε κραυγές νυχτερίδας, τους ακολούθησε για αρκετή ώρα, παρά τις προσπάθειες του Roger Scarberry να το αποφύγει οδηγώντας με πάνω από 160 χιλιόμετρα/ώρα. "Διατηρούσε την ίδια ταχύτητα με εμάς", είπε ένα από τους δυο μάρτυρες. Στη συνέχεια, το ζεύγος έτρεξε στο σερίφη για να καταγγείλει το γεγονός... Πολλοί άλλοι άνθρωποι της περιοχής είδαν το Mothman στη συνέχεια, και μέχρι το Δεκέμβριο η αστυνομία λάμβανε συνεχώς κλήσεις για παρόμοια περιστατικά και παρέμενε διαρκώς σε κατάσταση συναγερμού.

Την ίδια νύχτα που συνέβη το άνωθεν περιστατικό, ένας άλλος άνθρωπος είχε να κάνει με τον άνθρωπο-πεταλούδα. Σε μια απόσταση 135 χιλιομέτρων μακριά από το Πορτ Πλέζαντ όπου λαχτάρησε το ζεύγος, συγκεκριμένα στα περίχωρα του Σάλεμ, ένα άνδρας έβλεπε τηλεόραση όταν η οθόνη έγινε χωρίς λόγο απότομα μαύρη, ενώ ταυτόχρονα ακούστηκε ένας οξύς ήχος σαν μακρόσυρτο παραπονιάρικο σφύριγμα. Ο σκύλος του σπιτιού άρχισε να γαβγίζει σαν τρελός. Το σφύριγμα συνεχίστηκε ακόμα και όταν ο Partridge, ο εν λόγω άνδρας, έσβησε τελείως την τηλεόραση. Βγαίνοντας έξω είδε το σκύλο του να κοιτάζει προς την κατεύθυνση της σιταποθήκης, 150 μέτρα πέρα από το σπίτι. Στρέφοντας το φως ενός δυνατού φακού προς τα εκεί είδε "δυο στρογγυλούς κύκλους ή μάτια, που έμοιαζαν με φανούς ποδηλάτου. Κινούνταν συνεχώς και σίγουρα δεν ήταν μάτια ζώου". Το σκυλί έτρεξε προς τα εκεί. Ο Partridge το φώναξε πίσω, αλλά μάταια. Μπήκε στο σπίτι να πάρει την καραμπίνα του αλλά ήταν τόσο επηρεασμένος από τα "μάτια" που είχε δει, που σκέφτηκε πως θα ήταν πιο σοφό να μείνει στο εσωτερικό του σπιτιού. Κράτησε το όπλο στα χέρια του όλη τη νύχτα. Το πρωί ο σκύλος δεν είχε ακόμα επιστρέψει.

Δυο μέρες μετά, ο Partridge διάβασε την αναφορά που είχε κάνει το ζευγάρι που είδε το "πλάσμα". Μέσα σ΄ αυτή γινόταν λόγος για ένα σώμα σκύλου στην άκρη του δρόμου, και λίγη ώρα αργότερα, όταν έφευγαν άρον-άρον από την περιοχή, το σώμα του σκύλου έλειπε. Ο Partridge έκανε αυθόρμητα το συσχετισμό ανάμεσα στο σώμα αυτό και την εξαφάνιση του σκύλου του. Ποτέ δεν ξαναβρήκε το ζώο του.

Στις 16 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκε μια συνέντευξη Τύπου στο χώρο του δικαστηρίου της επαρχίας και το ζεύγος που είχε γίνει μάρτυρας της εμφάνισης του "πλάσματος" κοντά στο εγκαταλειμμένο εργοστάσιο επανέλαβε την ιστορία του. Ο βουλευτής Halstead που είχε γνωρίσει ήδη το ζεύγος, πήρε πολύ στα σοβαρά την περιγραφή τους. Κάποιοι ερευνητές δήλωσαν πως δεν υπήρχε κανένας λόγος να αμφιβάλει κανείς για την αλήθεια των όσων εξιστόρησαν. Πολλοί δημοσιογράφοι που παρέστη στη συνέντευξη έκαναν την ιστορία ακόμα πιο τρανταχτή, σε σημείο που ο Mothman έγινε ένα είδος θρύλου.

Ένα άλλο εξίσου περίεργο γεγονός ήταν το ότι όταν ο βοηθός του σερίφη ο οποίος είχε αναλάβει την υπόθεση πήγε στο εγκαταλειμμένο εργοστάσιο μετά την κατάθεση του ζεύγους, διαπίστωσε έκπληκτος παρεμβολές στα κύματα του ραδιοφώνου του αυτοκινήτου του. Όπως κατέθεσε κι αυτός στη συνέχεια, ο ήχος της παρεμβολής ήταν πολύ ισχυρός και έμοιαζε με τον ήχο που κάνει μια κασέτα όταν την περνάμε στα γρήγορα. Ο ήχος ήταν τόσο δυνατός που χρειάστηκε να κλείσει το ραδιόφωνο.

Από τότε και μέχρι το Νοέμβριο του 1967, υπήρξαν πολλές αναφορές από άτομα που ισχυρίζονταν ότι είδαν τον άνθρωπο-κουκουβάγια. Σε μια από αυτές, περιγράφουν το πλάσμα σαν κάτι που σηκώθηκε αργά από το έδαφος: "ένα μεγάλο γκρίζο πράγμα, πιο ψηλό και από τον άνθρωπο, που δεν είχε κεφάλι, είχε όμως δυο μεγάλους κόκκινους κύκλους ψηλά στο στήθος".
Τουλάχιστον εκατό άτομα είδαν το πλάσμα και, από το σύνολο των μαρτυριών τους, εξήχθη η ακόλουθη γενική περιγραφή του: ύψος μεταξύ 1, 5 και 2,10 μέτρων, φαρδύτερο από άνθρωπο, περπατά με δυσκολία με πόδια σαν κι αυτά που έχουν οι άνθρωποι, και σέρνοντάς τα. Βγάζει έναν ήχο σαν τσίριγμα. Τα μάτια του βρίσκονται στην κορυφή της πλάτης. α φτερά του είναι όμοια με εκείνα της νυχτερίδας, αλλά δεν τα χτυπά όταν πετάει. Όταν απογειώνεται ανεβαίνει ευθύς κατά πάνω, όπως ένα ελικόπτερο. Το χρώμα του είναι γκρι ή μαύρο. Δυο μάρτυρες δήλωσαν ότι είχαν ακούσει κάτι σαν "μηχανικό βουητό" τη στιγμή που πετούσε από πάνω τους.

Για έναν περίπου χρόνο, τα περίεργα γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο στην περιοχή. Επιστήμονες, ερευνητές, κυνηγοί φαντασμάτων συρρέουν κατά δεκάδες, ο πιο διάσημος από αυτούς είναι ο John Keel, δημοσιογράφος-συγγραφέας που έγινε κατά κάποιο τρόπο ο κύριος χρονικογράφος της υπόθεσης Mothman.
Η έλευση του Mothman δεν ήταν όπως φαίνεται ένα τυχαίο γεγονός αλλά κάτι που θα προειδοποιούσε κάποιους ανθρώπους για ένα τραγικό γεγονός που βρισκόταν στα σκαριά. Γίνεται λόγος για την κατάρρευση μιας μεγάλης γέφυρας που προκάλεσε το θάνατο 77 αθώων ανθρώπων μέσα σε μια νύχτα. Εκείνες τις τραγικές στιγμές πολλοί άνθρωποι φέρονται να είδαν δυο φωτεινά κόκκινα σημάδια στο νυχτερινό ουρανό. Μετά από αυτό, κανείς δεν είναι σίγουρος να ξαναείδε τον Mothman.

Ποιος ήταν λοιπόν ο Mothman και ποια η σχέση του με το τραγικό περιστατικό; Ό,τι και να ήταν το πλάσμα, όλα συγκλίνουν στο ότι δεν είχε σχέση με κάποια απάτη. Υπήρχαν πολλοί αξιόπιστοι μάρτυρες που είχαν δει το ίδιο πράγμα. Προτάθηκε σαν εξήγηση ότι το πλάσμα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν πελαργό, που είχε κατά πάσα πιθανότητα μεταναστεύσει νότια του Καναδά. Όπως και να' χε, ήταν μια κάποια εξήγηση, αν και οι μάρτυρες την απομάκρυναν αμέσως ακόμα και σαν πιθανότητα αφού εκείνο που είχαν δει δεν είχε τίποτα πάνω του από πελαργό.
Ελλείψει λογικής εξήγησης, η υπόθεση Mothman παραμένει ένα μυστήριο. Το όλο θέμα βρίθει εντυπωσιακών ιστοριών, αλλά εκείνο που το κάνει μοναδικό είναι οι μαρτυρίες πλήθους ανθρώπων, ατόμων που χαρακτηρίσθηκαν άξιοι εμπιστοσύνης, ακόμα και δικαστικών λειτουργών αλλά και αστυνομικών της περιοχής.