Φίλοι σας χαιρετώ. Σήμερα θα σας γράψω για μια <<περιπέτεια>> δύο κυνηγών. Τον Σεπτέμβρη του 1982 είχα ανέβει με ένα φίλο για Σαββατοκύριακο στη Πάρνηθα. Τότε ακόμα δεν υπήρχε αυτό το αίσχος των χωματόδρομων. Η πορεία μας ήταν για του Σαββάτου το απόγευμα, Αμυγδαλιές-Κορακοφωλιές-ρέμα Αγ.Γεωργίου-Κούμπουλα-Αγ Παρασκευή Ρουμάνι. Διανυκτέρευση στο Ρουμάνι και την Κυριακή το πρωί θα βγάζαμε το πρόγραμμα για την διαδρομή της καθόδου. Όντως μείναμε στο Ρουμάνι και είχαμε ένα φανταστικό ξημέρωμα. 7 ώρα το πρωί ήδη βαδίζαμε από καλύβα Καλογέρου για πηγή Γκούρα και θα συνεχίζαμε για αυχένα Πάνα μετά Πλατάνα-Σκίπιζα-τελεφερίκ. Λίγο πριν φτάσουμε στη πηγή Γκούρα συναντάμε δύο κυνηγούς όχι στο μονοπάτι, αλλά μέσα σε κάτι θάμνους. Βλέποντάς μας έκαναν δε, από τη χαρά τους, σαν να είδαν τη ζωή. Μας ρώτησαν που βρισκόντουσαν και όταν τους είπαμε που ήταν, στα μάτια τους, θυμάμαι, φάνηκε μία τεράστια απορία, σαν να μην μας πίστευαν...Μας ξαναρώτησαν εάν ήταν μακριά το χωριό Σκούρτα των Δερβενοχωρίων; Φυσικά και είναι πολύ μακριά τους είπαμε. Πόση ώρα από εδώ, μας ρωτάνε πάλι. Πάρα πολύ μακριά τους είπαμε, μια και δεν ξέραμε ακριβώς πόση ώρα ήταν, μια απόσταση περίπου 10 χιλιόμετρα από εκεί που είμαστε! Αποκλείεται μας είπαν, να είναι τόσο μακριά. Εμείς φύγαμε από την Μαγούλα στης 4 π.μ. και αφήσαμε το αμάξι στο Χωριό Σκούρτα, από εκεί πήραμε κάποιο μονοπάτι και περίπου σε μίση ώρα μπλέξαμε εδώ μέσα.... Τώρα ήταν η σειρά μας να μην τους πιστέψουμε!!! Σίγουρα κάποιο λάθος κάνετε, τους είπαμε πάλι, τα Σκούρτα είναι πολύ μακριά αλλά και δεν μπορείτε να βρείτε εύκολα μονοπάτια να σας φέρουν εδώ πάνω και αν τα βρείτε, θέλετε τουλάχιστον 5 ώρες να φτάσετε εδώ! Κάπως έτσι ήταν η συνομιλία μας, μέσα στις απορίες και την αμφιβολία για την απόσταση που είχαν διανύσει. Μας παρακάλεσαν εάν μπορούμε να τους βγάλουμε σε κάποιο δρόμο για τα Σκούρτα και εφ όσων μόνοι τους δεν θα τα κατάφερναν. Έτσι αλλάξαμε το πρόγραμμα της διαδρομής μας για Κλημέντι-πηγή Φυλής,(Αγ.Παρασκευή)-φρούριο Φυλής-ρωμαϊκός δρόμος-Μ. Κλειστών-Χασιά, παίρνοντάς τους υποτίθεται, μαζί μας μέχρι την πηγή της Φυλής κι όπου εκείνοι θα έπαιρναν τον χωματόδρομο για τα Σκούρτα. Στο δρόμο προς τη πηγή της Φυλής, μας είπαν μια συγκλονιστική ιστορία για το πως είχαν φθάσει έως εκεί που τους ανταμώσαμε...Μας είπαν: << Όταν μπήκαμε στο μονοπάτι, από το χωριό, για να βρούμε κάποιο (καραούλι) για τα πουλιά και ενώ η ώρα θα ήταν γύρω στις 5,45 τα πάντα σκοτείνιασαν γύρω μας από εκεί που είχε αρχίσει να χαράζει. Είπαμε πως θα βρέξει, γιατί υπήρχε έντονη η υγρασία γύρω και καθώς γυρίζαμε πίσω, μέσα στο βαθύ σκοτάδι, δεν μπορούσαμε να βρούμε το χωριό. Όταν πια καθάρισε ο ουρανός είμαστε εκεί που μας βρήκατε αφού πρώτα είχαμε ζήσει την αγωνία πως είμαστε σ΄ ένα άγνωστο βουνό και όχι στη Πάρνηθα που έχουμε πολλές φορές κυνηγήσει...>> Τελικά τους φέραμε μέχρι την Χασιά γιατί δεν ήθελαν να μπλεχτούν με τον χωματόδρομο που έβγαζε τότε από το φρούριο της Φυλής στα Δερβενοχώρια. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως έγινε ετούτο και διάνυσαν μια μεγάλη απόσταση μέσα σε τόσο λίγο χρόνο; Από τα παράξενα της Ιερής Πάρνηθας ίσως.... Σας χαιρετώ.