ρισκόμουν στο λιμάνι έξω απ' την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Ξαφνικά βλέπω μια κυρία η οποία ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΤΣΙΓΓΆΝΑ. Μεσήλικας με normal παρουσιαστικό. Μου ζήτησε ένα τσιγάρο.
-Βεβαίως, της αποκρίθηκα, δυο λεπτά μόνο να σας στρίψω ένα γιατί έχω στριφτά.
Με ευχαρίστησε και περίμενε...
Συνειδητοποιώ ότι δεν έχω χαρτάκια. Της το λέω και της προτείνω να έρθει μαζί μου στο περίπτερο να πάρω. Μου είπε "δεν πειράζει", επιμένω, μου αρνείται για μια ακόμη φορά και εν τέλει της ευχήθηκα καλές γιορτές (ήταν δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα) και ξεκίνησα να φεύγω. Την ίδια στιγμή μου κάνει "Πέτρο δεν τον λένε τον πατέρα σου;" έμεινα μ****κας (συγνώμη κιόλας). Έντρομη εγώ γυρνάω... "που το ξέρετε;" βγάζει ένα χαρτομάντιλο απ' την τσέπη της και μου λέει "γρήγορα σκίστο" άρχισα να λέω "τι να το σκίσω καλέ..." και τέτοια. Μου κάνει "σκίστο για την ψυχούλα του μπαμπά σου" έθεσε λεπτό ζήτημα και το έσκισα. Είπε κάτι λόγια και μου ζήτησε να ακουμπήσω πάνω στην παλάμη της ένα κέρμα (πάνω στο χαρτομάντιλο). Άρχισα να πονηρεύομαι παρ' όλα αυτά έβγαλα ένα κέρμα. Εκείνη τη στιγμή μου λέει "ο πατέρας σου πριν κάποια χρόνια ήταν στο νοσοκομείο" λέω μέσα μου "ναι καλά όχι μία και δύο φορές" όμως μία φορά ήταν από στενοχώρια από κοντινά συγγενικά του πρόσωπα και αυτή ήταν η πιο τρανταχτή. Ε, λοιπόν σε αυτή αναφερόταν. Είπε και κάτι άλλα περίεργα και μου κάνει "γρήγορα χαρτί" εγώ: "τι χαρτί;" εκείνη: "χαρτονόμισμα πως το λένε!". Της είπα ότι δεν έχω ενώ είχα 50 ευρώ. Μου λέει "μην μου λες ψέματα ξέρω πως έχεις 50 ευρώ στο πορτοφόλι σου!" Τα χασα! Χωρίς να το πολυσκεφτώ τα έβγαλα διστακτικά και εκείνη μου λέει "χεσμένα τα 'χω τα λεφτά σου μην φοβάσαι". Και πράγματι. Ακούμπησα το 50αρικο το δίπλωσε αρκετές φορές και το τύλιξε στο χαρτομάντιλο μες στα μάτια μου. Μου είπε να επαναλάβω τα λόγια της: "Να χαθεί...και να ξαναβρεθεί" τα είπα υπό τον φόβο για την ψυχή του πατέρα μου όπως μου ξανάπε και μόλις άνοιξα το χαρτομάντιλο είχαν χαθεί! Κατάλαβα ότι πρόκειται για ταχυδακτυλουργικό και με αγχώδες αλλά και νευριασμένο ύφος την απείλησα ότι θα καλέσω την αστυνομία. Δεν φάνηκα και πολύ πειστική και εκείνη καθόλου φοβισμένη απ' την απειλή μου. Παρ' όλα αυτά μου ξαναεμφάνισε το 50αρικο λέγοντας μου: "η Μαρία ποια είναι εσύ δεν είσαι;". Δεν χρειαζόταν κάτι άλλο για να κατουρηθώ απ' το φόβο μου ενώ υπό φυσιολογικές συνθήκες ίσως και να μην επηρεαζόμουν... Λέω "που το ξέρετε;" και μου λέει "Αχ! να 'ξερες τι μεγάλο καλό σου έκανα σήμερα! θα το δεις και όταν με ξανασυναντήσεις θα μου πεις Χριστίνα σε ευχαριστώ"... Ύστερα μου ζήτησε να χαλάσω στο περίπτερο το 50ρικο και να της δώσω 10 ευρώ... Σκέφτηκα όπως θα σκεφτόταν ο φίλος μου και βρήκα το κουράγιο να τη διώξω. Τα κατάφερα και ενώ περίμενα να μου ρίξει καμιά κατάρα αντιθέτως μου λέει "δεν πειράζει έχεις καλή ψυχή και δεν θα στο γυρίσω σε κακό... να ξέρεις ότι η σχέση σου θα στεριώσει και θα κάνεις και παιδί".
Θα 'λεγα πως είμαι πολύ μικρή για μια τέτοια πρόβλεψη. Σαφώς και δεν πιστεύω σε μάγια ούτε σε προβλέψεις... Απλώς διερωτήθηκα πως ήταν τόσο ακριβής σε σημαντικά γεγονότα της ζωής μου.