Καθώς ετοιμάζομαι να πάω με το τρένο για Αυλώνα και από εκεί για μια πεζοπορική εξόρμηση προς την Αγ. Μαρίνα, ίσως και Αγ. Τριάδα, μεγάλο Αρμένι. ΒΑ της Πάρνηθας. Σκέφτηκα μια ιστορία που μου είχε πει, κάποτε ένας βοσκός από τα μέρη εκείνα. <<Είχε ανεβάσει, μου έλεγε, ένα καλοκαίρι τα πρόβατα κοντά στο Βούντημα. Ανάμεσα στα πρόβατα είχε και τρεις-τέσσερις κατσίκες .Κάποιο πρωί άκουσε τα σκυλιά να γρυλίζουν φοβισμένα προς ένα συγκεκριμένο τόπο. Είπε πως θα ήταν κάποιο ζώο και μάλωσε τα σκυλιά για την φοβία τους. Τα σκυλιά όμως συνέχιζαν να γρυλίζουν και εκείνος αποφάσισε να πάει προς τα εκεί. Ανάμεσα στους θάμνους, είδε να ζευγαρώνει η μία κατσίκα του με ένα παράξενο τράγο. Σημειωτέων δε ,ο ίδιος δεν είχε τράγο!!! Ο τράγος μου είπε, είχε πλάτη ανθρώπινη μα δεν μπορούσε να δει καθαρά το πρόσωπό του διότι δεν είχε καλή οπτική επαφή. Εκείνο που θυμόταν καλά, ήταν πως τα κέρατα του είχαν έντονο το χρώμα του ασημιού.>> Το ρώτησα εάν γνώριζε κάτι, για ένα παλιό θεό, πιο παλιό και από το δωδεκάθεο, τον Πάνα. Μου απάντησε αρνητικά.... Και όταν τον ρώτησα τι έγινε εκείνη η κατσίκα ? Μου έδωσε την εξήγηση ότι, την έσφαξαν το ίδιο το απόγευμα, γιατί είχε μαγαρισθεί από τα ξωτικά!!! Φυσικά τα συμπεράσματα δικά σας....Πάντως εκείνη η πλευρά της Πάρνηθας (ΒΑ) που για μας τους κατοίκους της Αθήνας είναι σχεδόν άγνωστη, έχει πολύ μυστήριο.