Λοιπόν, στο χωριό της μητέρας μου, (Κάτω Δρυς Σητείας-Λασίθι) ακούγεται ότι κάθε χρόνο στις 12 Φεβρουάριου, σε ένα βουνό δίπλα στο χωριό, τον "Πλατιγιάννο", βγαίνει ένα "αρκούδι" και λιάζει τα χρυσαφιά του! Πρόκειται για ένα πλάσμα που μοιάζει με αρκούδα, αλλά έχει ανθρώπινη φωνή. Αυτό (σύμφωνα πάντα με όσα ακούγονται) μένει βαθιά μέσα στις σκοτεινές σπηλιές του βουνού όλο το χρόνο, και φυλάει τα λάφυρα που παλιότερα έκρυβαν εκεί οι άνθρωποι του χωριού από τους Τούρκους. "Χρυσαφιά" λέγοντας εννοούσαν Χρύσα δοχεία, κανάτες, χρυσαφικά και αλλά πολύτιμα αντικείμενα. Πολλοί άνθρωποι είχαν ισχυριστεί κατά καιρούς ότι το είχαν δει. Λοιπόν για να μπαίνω στο ψητό, να τι μου έχει πει η μητέρα μου, και Είναι κάτι που συνέβη στην προγιαγιά της. Αυτή έτυχε να είναι στο βουνό την συγκεκριμένη μέρα για κάποιο λόγο που δεν θυμάμαι. Είδε Λοιπόν μια λάμψη σε μια πλάγια του βουνού, και όταν πλησίασε να δει τι την προκαλούσε, είδε κι Αυτή το "αρκούδι" να απλώνει τα χρυσαφιά στον ήλιο. Μάλιστα της μίλησε, και της είπε να πάρει ένα κανάτι γιατί ήταν "καλή γυναίκα", και της το άφησε σε μια άκρη. Αυτή όμως από το φόβο της έφυγε. όταν αργότερα (σούρουπο πια) βρήκε το θάρρος να γυρίσει, παρέα με δυο άντρες, ούτε αρκούδι, ούτε χρυσό κανάτι υπήρχε! Η γυναίκα όμως ορκιζόταν ότι έλεγε αλήθεια... Αν και ήταν πολλοί αυτοί που έλεγαν πως το είχαν δει, αυτή ήταν η μόνη που άκουσε τη φωνή του.