Όταν τον Οκτώβριο του 1933 έμενα στη Κηφισιά έμαθα πως πέθανε μια θεία μου η οποία έμενε στην ίδια περιοχή αρκετά πιο μακριά όμως. Από την επόμενη του θανάτου της άρχισα να ζωγραφίζω ένα πορτραίτο της μητέρας μου για να απασχολούμαι και να ξεχνώ τη λύπη μου. Εργαζόμουν πάντα από τις 5μ.μ. έως τις 7μ.μ. Από την ημέρα λοιπόν εκείνη και πάντα την ίδια ώρα (5.45) ακριβώς, ώρα κατά την οποία είχε πεθάνει η θεία μου άκουγα μαζί με τη μητέρα μου κρότο στο παράθυρο το οποίο βρισκόταν ακριβώς δεξιά μου. Από περιέργεια άφησα το παράθυρο ανοικτό αλλά ο κρότος επαναλήφθηκε. Το συμβάν κράτησε 20 περίπου μέρες.