Περπατούσα σε πολύ κεντρικό σημείο της Αθήνας κατά το μεσημέρι. Περνώντας μπροστά από μια εκκλησία βλέπω μια γυναίκα γύρω στα 50-60 να κάθεται κάτω στο γκαζόν, συνηθισμένη εμφάνιση αλλά πλησιάζοντας τη άρχισα να νοιώθω κάπως παράξενα σαν να είχα κάποιο προαίσθημα. Φτάνοντας τελικά μπροστά της την ακούω να μου ψιθυρίζει, δεν ξέρω για ποιο λόγο ίσως και περιέργεια προσπαθώ να καταλάβω τη μου λέει. Τη ρωτάω αν θέλει να μάθει την ώρα(ενώ ήξερα ότι δεν με ρώταγε κάτι τέτοιο), τότε αρχίζει να μου μιλάει και να μου λέει κάποια πράγματα για την οικογένεια μου και για μένα, που αποκλείεται να γνώριζε, (ποιοι είμαστε, από που και τέτοια), εκεί βασικά αρχίζω να φρικάρω και να νοιώθω ότι έκανα μεγάλο λάθος που μίλησα, και μετά άρχισε να μου λέει πράγματα με πραγματικό μίσος σαν να με καταριόταν. Αρχίζω να απομακρύνομαι γρήγορα και την βλέπω να σηκώνεται και να με ακολουθεί. Στο δρόμο μπροστά μου υπάρχει φανάρι κόκκινο και αναγκάζομαι να σταματήσω, ξαναγυρίζω πίσω μου και η γρια έχει εξαφανιστεί! Σαν να άνοιξε η γη και τη κατάπιε, και όχι δεν υπήρχε μέρος να κρυφτεί. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι ενώ κατάλαβα από την αρχή ότι κάτι δεν πάει καλά, και για όσο κράτησε η συνομιλία μας ένοιωθα πραγματική απειλή, εγώ "έπεσα" κατά κάποιο τρόπο στην παγίδα. Μου έχουν συμβεί και άλλα περιστατικά στο παρελθόν άλλα ποτέ δεν είχα "επαφή" με κάτι αρνητικό - κακό. Και αυτό με έχει βάλει σε σκέψεις. Αλήθεια τι νομίζετε ότι μπορεί να ήταν