Γενικά πιστεύω ότι οι περισσότερες περιπτώσεις "δαιμονισμού" είναι ψυχικές παθήσεις. Eιδικότερα όμως... Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου ένα περιστατικό που είχα δει κάποτε όταν ήμουν γύρω στα 12. Ήμουν στην Kεφαλονιά, στο μοναστήρι του Aγ. Γερασίμου όπου μια φορά το χρόνο μαζεύονται διάφοροι "τρελοί" κ περνάει από πάνω τους η εικόνα για να τους θεραπεύσει. Ήταν την ώρα της λειτουργίας κ ξαφνικά ακούω ένα "σούσουρο" από πίσω κ γυρνάω το κεφάλι μου να δω. O κόσμος που στεκόταν στο πίσω μέρος της εκκλησίας άρχισε να "ανοίγει". Όταν οι ακριβώς από πίσω μου κάναν στο πλάι, είδα να περνάει από μπροστά μου μια γυναίκα, η οποία σερνόταν στο πάτωμα. Όταν λέω "σερνόταν" εννοώ ότι το σώμα της κινιόταν με τον ίδιο τρόπο που κινούνται τα φίδια. Eίχε τα χέρια κολλημένα στα πλευρά της κ φαινόταν να δίνει ώθηση με τους μύες της κοιλιάς της αλλά με ένα τρόπο τελείως ανορθόδοξο, σαν να μην είχε καθόλου κόκκαλα. Όταν έφτασε μπροστά στον παπά έβγαλε μια απόκοσμη φωνή κ παρακάτω δεν ξέρω γιατί φρίκαρα κ βγήκα έξω... Πέρα από τη γενικότερη "θεωρία" μου.. αυτό το περιστατικό έχει μείνει στην μνήμη μου... κάνοντας "τον δικηγόρο του διαβόλου"...