Ήθελα να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που έζησαν η αδελφή μου με το φίλο της, όταν ένα βράδυ κάνοντας περιπολίες με όχημα της κοινότητας Πεντέλης για τυχόν άτομα που πετάνε μπάζα, πέρασαν μια βόλτα και από τη Σπηλιά. Είπαν να κάτσουν λίγο εκεί και πάρκαραν το αυτοκίνητο σε ένα λοφάκι με πεύκα, απέναντι από την είσοδο του Σπηλαίου. Έξω είχε υπερβολικό κρύο και αποφάσισαν να μείνουν μέσα στο αυτοκίνητο. Λίγα λεπτά αργότερα, ομίχλη πυκνή τύλιξε ολόκληρη την περιοχή. Η αδελφή μου και ο φίλος της, άρχισαν να νιώθουν αμήχανα. Η θέα της Σπηλιάς που πότε χανόταν και πότε εμφανιζόταν μέσα από την ομίχλη δημιουργούσε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για το ιδανικό θέατρο τρόμου. Σε κάποια στιγμή λοιπόν, μπρος στα έκπληκτα μάτια τους, είδαν να περνάει από μπροστά τους ένα..."σκυλί" το οποίο χαρακτήρισαν έτσι, μιας και δεν έβρισκαν καταλληλότερη λέξη. Η αδελφή μου, μου είπε ότι στην πραγματικότητα, κάθε άλλο παρά σκυλί ήταν απλά έμοιαζε με κάτι τέτοιο. Χαριτολογώντας, μου είπε ότι της θύμισε πολύ τους Λύκους του Isengard από τον "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών". Μου περιέγραψε ακριβώς πως ήταν : Το μέγεθος του ήταν μεγαλύτερο από ένα κανονικό σκύλο, είχε σχήμα αλλόκοτο, στο στήθος του είχε πάρα πολύ τρίχωμα, παραπάνω από αυτό που αρμόζει στο συμπαθέστατο τετράποδο και ήταν τόσο μακρύ που σερνόταν στο χώμα ! Πιο πολύ έμοιαζε με τρίχωμα τράγου. Το "σκυλί" αυτό περπατούσε πολύ αργά και με σταθερό βήμα ! Πέρασε μπροστά από το αυτοκίνητο και τους κοίταζε συνέχεια με άγριο, απειλητικό βλέμμα. Δεν γύρισε καθόλου το κεφάλι του προς αυτούς, αλλά τους κοίταζε πλαγίως ! Αυτό που παρατήρησαν, ήταν ότι από τη στιγμή που εμφανίστηκε, άρχισαν αμέσως να ακούγονται δυνατά γαυγίσματα. Μόλις το "σκυλί" αυτό πέρασε από μπροστά τους, τα γαυγίσματα σταμάτησαν αυτομάτως !!! Όταν ο φίλος της αδελφής μου έριξε πάνω του το φως του φακού, είχε εξαφανιστεί. "Μα δεν είναι δυνατόν" της είπε, "τόσο αργά που περπατούσε, οπωσδήποτε θα προλάβαινα να το δω." Μου είπε επίσης ότι δεν θυμάται πόση ώρα είχαν καθίσει μέσα στ' αμάξι ακίνητοι χωρίς, να μιλάει ο ένας στον άλλο